Het is momenteel een zeer aangename 27 °C, het heeft deze nacht wat geregend en vandaag blijven we waarschijnlijk thuis... tenzij Krit's moeder daar anders over beslist natuurlijk. Ze logeert momenteel bij ons en beleeft de tijd van haar leven. Ze kan nu overal heen en, al gaan we maar even naar het grootwarenhuis, ze staat al klaar met haar mandje met daarin haar pruim... tabak kan ik het niet noemen. het is een zelfgemaakt mensgel van bladeren, boomschors en nog van alles. Dat heeft ze altijd bij en dan zit ze, benen gekruist (ze is wel een stuk in de zeventig) achterin de auto te genieten en rond te kijken.
Overal bij en genieten
Een paar berichten terug vertelde ik van de vrouwelijke militairen die bij het ongeval overal toegang hadden. Blijkt nu dat al het personeel dat aan de staat werkt een dergelijk uniform heeft, identiek aan ons vroegere zomeruniform. het zijn dus niet allemaal militairen die hier rondlopen.
Gisteren had ik terug wat last van mijn schouder, misschien was mijn eerste Thaise massage toch wat te bruusk geweest. Ik wou dus terug gaan naar hetzelfde salon maar dat was buiten de waard gerekend: Krit wou mee en ze maakte zelf een afspraak; niks schone madame, niks aangename omgeving: een flink uit de kluiten gewassen oudere vrouw met spierballen als Schwarzenegger... van schrik was de pijn gelijk over... en nu moet ik binnen de 2 dagen nog es teruggaan want de spieren zijn nog niet los. Dedju toch...
Vandaag zijn we naar de grote markt in Khon Kaen gegaan, daar kun je werkelijk alles krijgen, gaande van
Kikkers in alle stadia
de afdeling zeevruchten, prijzen per kg (+- belgische frank)
Je kunt ook een goede daad doen en dan koop je een of ander gevangen levend dier en dat ga je dan terug vrijlaten, kan gaan van een zebravinkje (uiteraard in plastiek zakje) tot kleine visjes of zelfs
Je gaat hier wel terug naar de roots, alles wordt hier gegeten net zoals bij ons een 20, 30 jaar geleden en nu misschien nog wel door oudere mensen. Als je over zo'n markt loopt moet je echt even slikken. Soms ook alleen maar door je mond ademen want sommige geuren zijn echt wel heel doordringend. Natuurlijk maken sommige verkoopsters het wel een beetje draaglijk zoals hier
de kippen in alle stadia en toestanden
groenten en fruit verkopen dan weer iets minder goed
Het zal hem/haar echter worst wezen...
Nog een algemene indruk van de markt om dit hoofdstukje af te sluiten want, zoals een van de lerzers zij, stop of ik eet nooit nog vlees... maar je, kikkerbilletjes zijn toch ook niet slecht... of wel...
Misschien toch liever een foto van een lokale specialiteit: mierenkoninginnen met daarbij ook wat gewone mieren ( ze zijn nochtans niet zo klein om ze te scheiden) klaargemaakt met kruiden en citroengras... ik heb het geproefd en het is feitelijk wel lekker.
Hallo iedereen. Het stimuleert een mens wel om te weten dat er toch interesse is in wat ik schrijf. Het is natuurlijk geen hoogstaande lektuur en ik zal er zeker geen Pulitzer prijs mee winnen maar ik wil gewoon het thuisfront, zowel familie als vrienden en kennissen, mee het leven in Thailand laten beleven. het helpt mij oook om de banden met het thuisland te behouden. Voor ik vertrok vroeg iemand me: ga je Belgie niet missen en ik antwoordde België zeker niet, mijn familie en kinderen wel. Ik was het leven in België eerlijk gezegd wel een beetje beu; we hebben veel maar we betalen er zeker genoeg voor. Permanente stress, continu werken om nog meer te hebben. het is hier natuurlijk ook niet allemaal koek en ei; er is veel armoede. Ik ben hier niet op verlof dus zie ik de achterkant van de postkaart en die is niet altijd zo mooi. Maar de mensen hier zijn wel vriendelijk ( en niet allemaal omdat ze geld zien, wees daar maar zeker van). Ik was al lang voor de pedofilieschandalen mijn geloof verloren maar hier heb ik geen probleem om op m'n knieën voor een monnik te gaan zitten. OK, het Boedhisme is geen godsdienst en eerder een levenswijze, maar ze bevalt me wel ( en ja, ook hier zijn er misbruiken) Ik heb altijd gedacht: geen enkele godsdienst is slecht, enkel de toepassing ervan door de mensen is veelal verkeerd.
Wat een filosofische gedachten op een zondagavond, voor jullie nog maar zondagmiddag want er is tenslotte 5 u verschil. En ik wou jullie laten meegenieten van een van onze dagelijkse bezoeken aan de markt. Het is hier elke dag markt, voornamelijk voor voedsel, en voor kleren en zo is dat ook maar eens per week. Net zoals bijna alles hier is het er spotgoedkoop en altijd vers... allez, toch zeker op het ogenblik dat het op de markt gebracht wordt.
O dat gebied heb ik nog helemaal geen ernstige problemen gehad, eenmaal serieuse buikloop door vlees dat 'in de diepvries lag bij krit thuis, maar die vroor wel niet'. Voor de rest probeer ik alles te eten,
dit heb ik echter toch maar niet geprobeerd
Inderdaad, kikkers op Thaise wijze. Toen Krit op de markt half uitgebroede gekookte eieren kocht ( het kuiken was duidelijk zichtbaar) heb ik ook maar wijselijk gepast. Krit zelf eet het ook niet, maar haar moeder eet die eieren en de kikkers graag. Kikkervisjes heb ik dan wel gegeten, en allerlei soorten sprinkhanen en kevers .. ik denk maar: als zij er niet van sterven dan ik ook niet.
Overal wordt eten klaargemaakt op houtskoolvuurtjes
Heel veel vis, je kiest die vis levend uit een plastieken teil, tik op de kop, kruiden erin... verser kan feitelijk niet
Een overvloed aan groenten en kruiden, spotgoedkoop
Ook redelijk wat klaargemaakte gerechten; een portie 0.2
Zoetigheden a volonte
De afdeling charcuterie en fijne vleeswaren...
Maar soms ook verrassend lekkere zaken
Ultradunne pannekoekjes met daartussen een speciale soort slagroom. Heel lekker feitelijk.
Tot zover deze culinaire rondleiding, volgende keer vinden we hipelijk weeral iets om over naar huis te schrijven.
Groetjes aan ierdereen
Krit en Bernard
PS: decijfers en getallen ken ik al en kan ik al verstaan en uitspreken... als de Thai mij nu ook nog verstaan staan we al een heel eind verder. Morgen geef ik mijn eerste ngelse les in 't school... ben es benieuwd.
We zijn al augustus, voor we het weten zijn we terug kerstmis en Nieuwjaar aan het vieren... en telkens een jaar ouder, dat is veel erger. Ik heb dan wel besloten om niet meer te verjaren maar het helpt niet veel. En ze maken ook geen spiegels meer zoals vroeger: als ik een aantal (nogal groot aantal feitelijk) jaren terug in de spiegel keek en ik kijk nu in de spiegel... amaai, slechte spiegels tegenwoordig. gelukkig zien we ook al wat minder goed als vroeger dus dat compenseert dan ook een beetje.
Van er oud uitzien gesproken: het lukt me maar niet om hier een leeftijd op die vrouwen te plaatsen. Een vriendin van krit was hier een tijdje geleden op bezoek en, natuurlijk, ze willen allemaal een farrang hebben. us ik zeg: das goed, onze jan is (soms wel soms niet) vrijgezel, en hij is 24j. Blijkt die vriendin wel 39 te zijn, onmogelijk te zien. Een tijd geleden bij de dokter: komt me daar een pubertje van 16 jaar met een brilleke en 2 vlechtjes af: blijkt dat de dokter te zijn. Als er dan zo veel geschreven wordt over oude Europeanen die hier komen voor de sex met kinderen , er zullen er natuurlijk wel een hele hoop zijn, maar bij een aantal zal de leeftijd toch verkeerd worden ingeschat.
Gisteren een Thaise massage gekregen: ik had al een paar dagen last (terug) van mijn schouders en ik dacht: het is nu of nooit. Hier een beetje verder is zo'n massagesalon (op veel plaatsen kun je ook gewoon op straat, aan de bushalte, zo'n beetje overal feitelijk een massage krijgen). Kostprijs: 300 TBath (de bath is ongeveer gelijk aan de Belgische frank van vroeger) voor 2 uren, daar kun je inderdaad niet voor sukkelen. Een knappe jonge vrouw, ik schat 18 maar ik zal er wel weer volledig naast zitten, is je dan zo'n 2 uur aan het kneden en uitrekken, met haar voeten, ellebogen, knieën, alles wordt gebruikt. Ik had wijselijk voor de zachte versie gekozen maar zelfs nu was het soms wat pijnlijk maar eenmaal gedaan voel je je toch wel stukken beter. En vooral enorm relaxed; na afloop krijg je dan nog een warm drankje voor de maag, en dat alles voor 7,5 . Spijtig dat er zo een negatieve sfeer rond Thaise massage hangt (die zijn er natuurlijk ook) maar ik kan het iedereen aanbevelen, enorm ontspannend.
Hadden we dan eindelijk een tafel en banken gekocht...
wordt ze dan natuurlijk anders gebruikt...
We wonen hier nu in het centrum van Khon Kaen maar op wandelafstand van een groot meer, met daarrond paden voor joggers, fietsers en wandelaars. We zijn al een paar maal rond het meer gewandeld, van het plan om dit dagelijks te doen is nog niet veel in huis gekomen, en het joggen zit er momenteel ook nog niet in. Maar het is wel mooi onderhouden en goed aangelegd. Je hebt er op verschillende plaatsen de standjes met verse kokosnoot, drinken, eten maar ook heel veel plaatsen met fitnesstoestellen, sportpleintjes, petanquebanen. Je kunt er ook deelnemen aan groeps aerobic: je legt 20 TBath in een schaaltje en dan kun je deelnemen.
Goede voornemens...
Best wel mooi aangelegd...
Een van de oudste tempels van Khon Kaen
Een van de meest indrukwekkende
Dit wil ik jullie niet onthouden; ik had me voorgenomen om telkens ik zoiets zag een foto te nemen maar heel dikwijls ben ik te laat... maar ik ben hier nog voor een lange tijd dus het zal wel lukken.
Mijn eerste schooldag zit er op. Phoem, de zuster van Krit geeft les op een klein schooltje in de buurt van Thaphra, in totaal zo'n 130 leerlingen denk in, het zijn de minder begoede kinderen uit de drie omliggende dorpen die hier naar school komen. Nu had men al es gevraagd of ik niet wat les 'Engelse conversatie' wou geven. De uitspraak van 95% van de Thai van het engels is verschrikkelijk. Ze hebben sowieso al problemen met de "R" en vermits zij Engels leren van een Thai die moeilijkheden heeft met de uitspraak... is dit natuurlijk een straatje zonder einde. Ikke dus op woensdagmorgen om 8 u naar school. Zeer warme ontvangst, zeer veel bekijks, je bent tenslotte een farrang, of op z'n thais: fallang, maar heel aangename en vriendelijke mensen. Na het bijwonen van de dagelijkse vlaggegroet en het zingen van het Thaise volkslied volgde een rondgang langs de verschillende leslokalen, wat niet veel voorstelt vermits de leerlingen per 3 leerjaren bijeenzitten.
Het voltallige lerarenkorps!
Toevallig werd net die dag een ''huldiging'' van de monniken georganiseerd, voor de kloosters van de drie gemeenten waar de kinderen vandaan komen. Met muziek en dans gaan alle kinderen naar de kloosters hulde brengen aan Boedha en worden er enkele geschenken gegeven aan de kloostergemeenschap. Inderdaad, ik moest dus natuurlijk mee opstappen in die stoet en, willen of niet, mee dansen. tenslotte heeft die school nu een 'buitenlandse' leraar en dat kan enkel ten goede komen van de kinderen
In stoet naar het klooster !
Het was weeral warm die dag en niet enkel voor ons:
Het lijkt er op alsof we hier niks anders doen dan feesten: in het weekend was er een neef van krit die monnik werd, weliswaar voor een periode van 3 maanden (ik denk om te weten of het wel lukt). dat was op zaterdag en op zondag moesten we dan weer naar een trouwfeest van een nicht van Krit. Om iemand geluk toe te wensen wordt er een koordje rond die persoon zijn pols gebonden en daar wordt dan even over gewreven. Bij een trouwfeest of een andere gebeurtenis waarbij iets wordt gegeven maak je daar dan een geschenk aan vast (meestal geld). Het rare is dat iemand opschrijft wie hoeveel geeft en dan krijg je hetzelfde bedrag terug als je zelf een of andere gebeurtenis te vieren hebt. Andere mensen, andere zeden.
Enkele sfeerbeelden
Sinsod (de bruidschat)
Voor vandaag was het dit weeral, ik zou toch wel eens willen weten wie allemaal mijn verslag leest dus,laat es iets weten in het gastenboek, want misschien is er niemand die dit leest en schrijf ik hier voor nikske!
Ik had me wel voorgenomen om elke dag iets te schrijven maar het blijft bij goede voornemens. Ondertussen is het weeral zo druk geweest (ook al kan ik met de beste wil van de wereld niet zeggen wat we gedaan hebben) dat het schrijven er weeral overgeschoten is. Ik probeer toch wat chronologisch te werken. Toen we op de markt waren ( wat we feitelijk bijna elke dag doen want het is hier elke dag en overal wel een markt) merkte ik een camion met bier (zoals bijna altijd hier overladen) die probeerde te remmen wat volgens mij niet lukte. De weg liep bergaf en 100 m verder liep een drukke baan met 6 rijvakken, en het was spitsuur. Wat moest gebeuren gebeurde dan ook: de camion ramt een bus waarop die bus op een andere auto wordt gesmeten. Wat een ravage, overal bagage en mensen die gewond en verdwaasd rondliepen. Ik zag een blanke vrouw met bebloed gezicht haar rugzak oprapen en besloot haar maar aan te spreken. Bleek het een nederlandse vrouw te zijn die hier vrijwilligerswerk doet. We hebben haar dan maar zo goed mogelijk geholpen, haar visa en papieren en geld lagen nog in de bus. Wat me opviel was dat de hulpdiensten zo snel ter plaatse waren; binnen de 5 minuten waren er zeker zo'n tiental ambulances ter plekke. De chaos nadien is echter niet te beschrijven, iedereen is opeens een bevoegd persoon, en ze hebben allemaal een fluitje bij zich waarmee ze het verkeer "regelen". Ik zie nog een man toekomen op een scooterke, dat scooterke lelijk in de weg op straat zetten, begint met een fluitje het verkeer in de war te brengen, er waren ondertussen al zo'n 5-tal 'fluitisten' aan het werk. Na 10 minuten stopt hij er mee, stapt op zijn scooter en vertrekt terug...
Ongelooflijk maar al bij al geen al te zwaar gekwetsten,
Hierbij de nederlandse vrouw waar we ons een beetje over ontfermd hebben
Zoals gezegd was het een camion met kratten bier van de nabijgelegen fabriek, dus was iedereen er op uit om zo veel mogelijk flessen te recupereren, ook het personeel dat de depannage moest uitvoeren. Wat me ook opviel dat er een aantal vrouwelijke militairen in uniform rondliepen en zij hadden blijkbaar toegang tot de ganse site, ze liepen ook rond met kratten bier ... en dat in uniform, zal wel beroepsmisvorming zijn denk ik.
De zus van krit, Pui, heeft een vriend uit Engeland en die wenst hier een stuk grond te kopen. Nu wenst hij dat ik er mijn idee over geef want wij zouden er gratis kunnen gaan wonen, wat natuurlijk een zeer mooi aangebod is. We zijn zo al een aantal lappen grond gaan bezoeken en een ervan staat mij wel hard aan.15 rai (een rai is 1600 m²) met daarop een huis dat aan een vijver gelegen is. Het ganse stuk ligt redelijk dicht bij de dam, aan een doodlopende straat. Zal ik hier dan toch nog buffalo's kunnen houden? Misschien kan ik dan nu ook wat mais gaan verbouwen en dan buffalo's gaan verkopen voor T-bone steaks... ga ik op mijne oude dag nog gaan boeren, wie weet.
Het zicht vanuit de 'living' op het terras en de vijver.
Ook op culinair gebied weer wat meegemaakt. We waren uitgenodigd bij familie van Krit want die hadden een paar grote vissen op de kop kunnen tikken... en dan wordt er hier gedeeld. Nu vonden ze dat toch niet genoeg en hadden ze voor een delikatesse gezorgd: komt de zoon daar af met een plastiek zak met daarin kikkers, levend en wel zo'n kleine vuist groot. Ik dacht al dat het geen kikkerbilletjes zouden worden maar ja, een mens moet zich aanpassen. We hadden een paar dagen eerder al kikkers meegebracht van de markt voor krit's moeder: op zijn hele op een paar bamboestokjes geprikt en zo op de BBQ... ik heb niet geproefd. Terug naar onze avond: de kikkers krijgen een klap op de kop, worden gekuist (denk ik toch) en dan zo in kleine stukjes gekapt zodat je bij het eten telkens stukjes been uit je mond moet halen. Ik heb er van geproefd, best wel lekker, want nu ook weer goed gekruid, maar ik verkies toch de kikkerbillekes met lookboter.
Vandaag, zaterdag, moet Krit helpen koken voor een neef die monnik wordt en morgenvroeg om 5 uur vertrekken we naar de familie voor het trouwfeest van een nicht... vervelen doe ik me dus nog helemaal niet.
Ik begin stillekes aan op mijn positieven te komen. Na de drukke weken voor mijn vertrek, de voedselvergiftiging, het al dan niet op tijd zijn bij het leegmaken van het huis, het niet kunnen uitvoeren van alle geplande werken bij Els en het zenuwslopende gedoe voor het invullen van de nodige documenten ben ik eindelijk in Thailand aangekomen. We hebben ondertussen onze auto, , we hebben een huis gehuurd %%%FOTO2%%% en geraken zo stillaan gesetteld. Het afhalen van een auto is hier in Thailand niet zo evident als ergens anders: volgens Krit's moeder moest die afgehaald worden op maandag, voor 9 u, anders: 'bad car'. Je kunt maar beter goed overeenkomen met je toekomstige schoonmoeder (en met je toekomstige ook) dus was ik vlug akkoord om de ganse ceremonie te laten gebeuren. Tegen alle verwachtingen in kreeg ik dan ook nog een vervangwagen tot de maandag dus was alles OK..
De Thai zijn wel plezante mensen: regelmatig pikken ze hier het stuur van de auto en plaatsen ze die aan de andere kant; voor de rest valt de auto goed mee; vlot rijden, goeie airco en genoeg power als het eens nodig is. In de stad rij ik nog niet te veel: ik versta nog niks van de voorrangsregels hier (als die er dan al zijn) en het recht van de grootste wagen vertrouw ik nog niet ('t is tenslotte een nieuwe auto). Krit daarentegen heeft hier geen problemen mee: als ik dan denk dat er een auto voorrang heeft dan gaat ze daar vlot voor, of stopt ze als ik er van overtuigd ben dat wij voorrang hebben. Parkeren kan ze echter niet, trouwens geen enkele Thai denk ik, allemaal een grote auto (klein pietje ?) en als ze dan willen parkeren 100 keer vooruit en achteruit... als je echter niet aan het stuur draait kom je wel telkens op dezelfde plaats te staan. Niemand maakt zich hier echter druk over, gewoon wachten tot je verder kunt. Er wordt hier trouwens weinig agressie vertoond in het verkeer, zelfs niet tegenover de miljoenen scooters die hier links, rechts, voor, achter, tussen, onder en boven je voorbijzoeven. Ik dacht dat er veel scooters in Rome waren, maar had dit nog niet gezien. Met 1, 2, 3, 4 of meer op ene scooter, zonder helm, ondertussen gsm'en, scooters met een sidecar aan gelast, scooters met een dak boven gelast, scooters met een barbeque op gemonteerd... hier kan alles. Ik probeer een verzameling aan te leggen van speciale uitvoeringen van scooters, kunnen jullie es meegenieten.
Deze week moeten we naar Bangkok om alle documenten in orde te brengen; hier op de amphur in KK is dat al gebeurd. Vorige keer was Krit alleen en kreeg ze niks gedaan van de vrouw achter het loket. Ikke nu dus meegegaan en met mijn natuurlijke charme was alles zo opgelost, we regen zelfs voorrang op andere mensen die er al stonden. Misschien zal de 500 TBath die ik ze toestopte ook wel geholpen hebben, wie weet.
Allez, morgen weer wat meer, ik zal eerst es zien of dit allemaal wel lukt.
Inderdaad een grote teleurstelling. Sinds ik te horen heb gekregen dat mijn, met zoveel liefde en werk, tot stand gekomen litteraire hoogtepunten niet in aanmerking komen voor een Pulitzer is de goesting er een beetje uit. Het is dat ik mij een beetje schuldig voel ten opzichte van mijn schare trouwe lezers (ondertussen reeds 3) want anders was ik er zeker mee gestopt. Net zoals bij andere grote meesters, Bach e.d.) zal ik na mijn dood pas erkend worden. Dus iedereen weze gewaarschuwd: je kunt mijn schrijfsels beter opslaan want eens zullen ze veel geld waard zijn.
Van geld gesproken: het is niet zo dat Nederlanders van nature uit gierig zijn. Via Thailandblog.nl was ik in kontakt gekomen met Fred Stas, een Nederlander die in Thailand woont. Het onderwerp e-books kwam ter sprake en hij beloofde mij om mij een deel van zijn verzameling over te maken, in totaal zo'n 25000 boeken. Hij stuurde mij inderdaad een memorie-stick op, 16 G, vol met boeken, en dit helemaal gratis. Hij wou niets horen van betaling. Fred, bij deze, hartelijk dank en ik zal vanaf heden nooit meer over 'gierige hollanders' praten... tenzij het er een is die echt gierig is natuurlijk.
Ik heb al een paar keer gezegd dat men in de Isaan alles, maar dan ook alles, eet. De Isaan is de armste streek van Thailand, het noord-oosten. Meestal is dit uit pure noodzaak wegens gebrek aan geld maar, in het geval van Krit, is het ook omdat ze het graag eet. Ondanks het feit dat we hier in Hua Hin alles kunnen kopen en, wonder boven wonder, heel veel zaken zijn hier dan ook nog een stuk goedkoper dan in Khon Kean, is ze de koning te rijk als ze weer eens iets uit de natuur kan verzamelen om op te eten. We gaan hier dagelijks een ice-coffee drinken bij Nat die ook van origine uit de Isaan komt.
Nat, de koffiemadam...
Nat is ook een verzamelaar van alles wat eetbaar is in de natuur. het is hier nu al een paar weken regelmatig aan het regenen, niet ganse dagen maar regelmatig een ferme bui. Opeens staat de natuur hier dan ook helemaal groen en komt alles tot leven. Zo ook na een regenbui: alle kikkers die, veronderstel ik, tot dan in de grond zaten te wachten komen opeens tot leven... en ze willen niets anders dan sex, sex en nog eens sex... Na elke regenbui is het hier een gebrul van die kikkers, uren en uren aan een stuk, om horendol van te worden. Ik ben al eens naar buiten gegaan omdat het werkelijk de spuigaten uitliep, zo luid. En dan verwacht je natuurlijk van daar zo een kikker van formaat aan te treffen maar dat is niet zo... juist zoals in het leger in de tijd: hoe kleiner hoe meer lawaai ze maken.
Wat krijg je na die kikkersex...
In elke poel water krioelt het van de kikkervisjes die ... inderdaad ... een lekkernij blijken te zijn. Ze vangen ze nog niet allemaal want binnenkort, als de achterste pootjes uitkomen, zijn ze blijkbaar nog beter, en is er ook meer eten aan.
En ze leefden van de jacht en de visvangst...
De jacht was goed...
De kikkervisjes worden overvloedig gekuist en gewassen en daarna worden ze gemengd met allerlei pikante kruiden, waaronder ook hun zelfgemaakte vissaus: gefermenteerde (in andere woorden rotte) saus van ingewanden en koppen van vissen. Het stinkt enorm maar de Thai zijn er verzot op... ik dus niet: een keer geprobeerd was genoeg voor mij. De, nog steeds levende kikkervisjes worden nu in verse palmbladeren gewikkeld, wat verse basilicum erbij en dan wordt dan boven een houtskoolvuur gebakken.
Inpakken in palmbladeren, met kruiden en basilicum ...
Ze eten ook zoetwatergarnalen. Niks speciaal zul je denken, tenslotte zijn de Noordzeegarnalen een delicatesse (nu ik er aan denk: Tomate crevette met zelfgesneden frietjes, zelfgemaakte garnalen en een fris pintje... lekker). Niks speciaal dus behalve dat men, in een restaurant, die garnalen levend opdient. Ze worden in een aantal pikante kruiden gelegd, in een diep bord op tafel gezet met daarop een deksel. Je moet regelmatig kijken, en als ze niet meer uit het bord springen kun je ze opeten. Rauw dus. De smaak is voor mij niet zo speciaal vermits je door die pikante kruiden maar weinig van die garnalen proeft. Scampi's kun je hier trouwens ook rauw eten, terug met kruiden... smaakt al wat beter. Ik kan me echt niet voorstellen dat ik pakweg 10 jaren terug zou praten over het opeten van rauwe scampi's.
De levende zoetwatergarnalen...
Hier thuis worden de garnalen eerst gekookt.
Binnenkort moeten we naar het strand om torren te vangen om op te eten. Met een lamp ga je ze 's nachts vangen, ze worden met kruiden gekookt en hup... weeral een maaltijd uitgespaard.
Er is al wat eten aan...
Door al dat eten krijg ik natuurlijk wel honger. Ik kan nog een paar gelegenheidsbeelden plaatsen en, de rest, zal moeten wachten tot de volgende maal.
Een mierennest in de bomen...
%%%FOTO8%%%
Tijdens een van onze dagelijkse wandelingen...
%%%FOTO9%%%
Er komt nog ... later... als ik tijd heb... en goesting heb... allez, we zien wel.
Ongelooflijk maar al bij al geen al te zwaar gekwetsten, 
Hierbij de nederlandse vrouw waar we ons een beetje over ontfermd hebben
, we hebben een huis gehuurd %%%FOTO2%%% en geraken zo stillaan gesetteld. Het afhalen van een auto is hier in Thailand niet zo evident als ergens anders: volgens Krit's moeder moest die afgehaald worden op maandag, voor 9 u, anders: 'bad car'. Je kunt maar beter goed overeenkomen met je toekomstige schoonmoeder (en met je toekomstige ook) dus was ik vlug akkoord om de ganse ceremonie te laten gebeuren. Tegen alle verwachtingen in kreeg ik dan ook nog een vervangwagen tot de maandag dus was alles OK..
