IvoMichiels -1923
werd als Henri Ceuppens geboren te Mortsel op 8 januari 1923 en groeide er op in een katholiek arbeidersmilieu.Zijn ouders komen van het platteland, zijn vader werkt in het magazijn van de fotochemische Gevaertfabriek.
Hij is het voorbeeld van de klassieke autodidact.
Tijdens Wereldoorlog II was hij tewerkgesteld als verpleger in een hospitaal te Lübeck in Duitsland .Na een tijdje als laborant gewerkt te hebben in de Gevaert-fabriek ,haalde hij na de oorlog door zelfstudie , culturele contacten en vele reizen ,de achterstand veroorzaakt door zijn onderbroken opleiding. in ,en verwierf hij de kennis die nodig was voor het scala van functies die hij later zou beoefenen.
Hij was van 1948 tot 1957 journalist bij "Het Handelsblad".
Hij was medeoprichter van Golfslag (1946-1950) en De Tafelronde (1953-1960), redacteur van Randstad (1962) en in de periode 1959-1983 achtereenvolgens redacteur, redactiesecretaris en directeur van het Nieuw Vlaams Tijdschrift.
Hij doceerde aan zowel kunst- als toneelacademies. Bovendien werkte Michiels intensief mee aan programma's voor de Belgische radio en televisie, en schreef hij scenario's voor (korte) speelfilms en documentaires.
Ivo Michiels debuteerde met de gedichtenbundel "Begrensde Verten" (1946). Zijn eerste romans, zoals o.a. "Het vonnis" (1949), schrijft hij in traditionele stijl. Via de symbolische roman "Het afscheid" (1957) evolueert hij in1958 met "Jorunal brut" naar het experimentele proza.Hij werd vooral bekend met 'Het boek alfa', een avantgarde-klassieker.
 Wat toen voor 'modern, al te modern' werd versleten, sluit nu naadloos aan bij onze complexe leefwereld. Op verschillende niveaus grijpt de hele Alfa-cyclus ineen tot een open en dynamische tekst. Zijn werk staat nog steeds te boek als moeilijk en hermetisch, terwijl elke zanger-zapper Michiels' taal perfect tot haar recht kan laten komen.
Hoe lees je Michiels: per cyclus, per boek, per alinea of per woord?
Vanaf "Het boek Alfa"(1963) kan Ivo Michiels worden beschouwd als een formalistisch  schrijver die alle kenmerken van het traditionele verhaal terzijde schuift om tot een tekst te komen die een rechtstreeks contact met de lezer creëert.De publikatie van Het boek Alfa (1963) bevestigt de breuk met zijn vroeger werk. Waar in de eerste, autobiografische fase uitdrukkelijk naar WO II wordt verwezen, die als oorzaak van schuld- en onzekerheidsgevoelens bij de personages werd aangeduid, is de oorlog in Het boek Alfa slechts materiaal om het hoofdthema - alweer de onzekerheid - gestalte te geven in en door de taal. Dit betekent dat Michiels de richting uitgaat van de veralgemening, de abstractie (het gaat om het begin van een niet nader te identificeren oorlog en om een naamloze hoofdfiguur) van de directe taalschepping (er is geen verteller meer, althans geen opgedrongen standpunt, geen chronologie, geen intrige, slechts een opeenvolging van situaties die associatief met elkaar zijn verbonden), alsook van een grotere afstand t.o.v. de inhoud van het boek.
Na twee mislukte huwelijken trouwde hij in 1965 met Christiane Faes
.In 1980 verhuist hij van Zonnegem naar het zonnige zuiden van Frankrijk.Hij  vestigde zich als voltijds schrijver in de Vaucluse , in een eeuwenoud dorpje dat zich " als een druiventros" tegen de helling van een Provençaalse heuvel heeft gedrukt.Maar het was wel met de opzet om afstand nemen van wat een halve eeuw tot verstikkens toe zijn natuurlijke omgeving is geweest. : ‘Hoe groter die afstand, hoe dichter de oorsprong, de grond, het land nabijkomen. Hoe dichter aldus de herkomst nabij is getrokken, hoe groter de afstand wordt, hoe klaarder de blik.’ Dit is een kant. De andere kant is dat zijn ‘voedingsbodem’ ver voorbij de landsgrenzen ligt.
Trouwens een literatuur die te zeer binnen de nationale afsluiting blijft, sprak hem nooit aan. Het Duitse probleem, de Vlaamse haard, het Hollands karakter, de Franse sociale evolutie, nee, literatuur is iets anders, zegt hij..
Zijn literaire werk werd zowel in Nederland als in België bekroond. In 1977 kreeg hij de Belgische Staatsprijs voor Verhalend Proza voor Een tuin tussen hond en wolf. In 1990 kreeg hij de Emiele Bernheim-prijs voor zijn hele oeuvre en in 1993 werd hij bekroond met de driejaarlijkse Prijs van de Vlaamse Gemeenschap.