Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
21-03-2009
* De Uitnodiging * van William Paul Young
"
De Uitnodiging "
2008, 286 blz., ingenaaid, druk 1
Uitgeverij : Kok
vertaling van :
" The Shack "
van William Paul Young
Paperback /248 pagina's | juli 2008
ISBN 9789043515504
Is God echt wel zo goed? Ben ik echt wel zo geliefd?
***
De jongste dochter van Mackenzie Allen Phillips, Missy, is tijdens een kampeervakantie met het hele gezin ontvoerd.In een verlaten hut in de wildernis van Oregon worden er aanwijzingen gevonden die erop duiden dat ze op brute wijze om het leven is gebracht. De dader is nooit gevonden en het verdriet en gemis worden door Mack en zijn gezin nog elke dag gevoeld.
Vier jaar later ontvangt Mack, die nog steeds in diepe rouw is, een opvallend briefje- met de uitnodiging om opnieuw naar de hut te gaan. De ondertekening doet hem vermoeden dat het briefje van God zelf afkomstig is. Tegen zijn gevoel in gaat hij terug naar de plek des onheils. Hij komt daar aan op een koude, winterse middag en stapt zijn grootste nachtmerrie weer binnen. Hij brengt daar het weekend door in het gezelschap van God, een Afro-Amerikaanse vrouw die zichzelf Papa' noemt; Jezus, een man uit het Midden-Oosten; en Saruya, de verpersoonlijking van de Heilige Geest in een Aziatische vrouw. In lange dialogen, die het merendeel van het boek uitmaken, probeert het drietal Mack nieuwe geloofsinzichten bij te brengen en hem te verzoenen met het onheil dat hem heeft getroffen.
De uitnodiging door William Paul Young is de Nederlandse editie van "The Shack", de nummer 1 op de bestsellerlijst van de New York Times. In Amerika verkocht het boek al ruim twee miljoen exemplaren. Wereldwijd verandert deze wervelende roman vol inzichten miljoenen lezers. Het leuke aan het boek is wel dat het alle standaard denkbeelden over God overhoop haalt en een volkomen andere invalshoek kiest.Het blijft natuurlijk weer een denkbeeld van iemand, maar de schrijver zet een God neer waar ik graag in zou geloven.
William Young geeft ons een verfrissende kijk op moeilijke geloofsvragen.
De uitnodiging worstelt met de tijdloze vraag: Waar is God in deze wereld vol pijn en verdriet? Geen thriller dus, maar een moderne vorm van een christelijk traktaat met veel nadruk op de intieme omgang met God en alverzoening, maar weinig Bijbels gefundeerd. Het is bij uitstek een boek voor deze tijd; met een grote behoefte aan verbeeldingsvolle verhalen die het imago van een bedreigend, manipulerend en veroordelend christendom tegengaan en genade weer in het hart van het evangelie plaatsen.
Tegelijkertijd behandelt het grote thema's: waarom mensen lijden en sterven, wie God is, wie we zelf zijn in relatie tot God en elkaar, genade, vergeving. Dat gebeurt vanuit een verrassend perspectief, waarbij je soms even met je ogen moet knipperen.
God die eieren met spek bakt - misschien spreekt het niet iedereen aan !
William Paul Young
William Paul Young, is geboren in Canada, maar groeide op als zoon van zendelingen tussen de Daniâ's, een Papoea-stam in Nieuw Guinea Hij had nooit de intentie om een boek te gaan schrijven.Het feit dat zijn boek" De uitnodiging" in Amerika een beststeller is geworden, heeft hem zelf nog het meest verbaasd. De auteur, in het dagelijks leven office- manager en conciërge, schreef al wel gedichten, songteksten of korte verhalen voor zijn eigen plezier, maar alleen zijn familie en vrienden kregen dat onder ogen.
Aangemoedigd door zijn vrouw om zijn af en toe vreemde en ongewone denkwijzen voor hun zes kinderen ook eens op papier te zetten, schreef Young het boek als een kerstgeschenk voor hen. "Het was vooral bedoeld om zowel hun eigen vader als God de Vader beter te leren kennen. Het heeft mij zelf jaren gekost om het grote geheel te begrijpen en ik wil hen de pijn en het proces waar ik doorheen ben gegaan, graag besparen. Ook wilde ik door het verhaal het beeld van God veranderen; Hij is zoveel groter dan het doosje waarin Hij zo vaak wordt gestopt."
' De enigen die gelukkig zijn, moeten wel de onwetenden zijn '
*** "ik weet waarom ik dit dagboek bijhoud, ik weet dat ik wil dat Jean het krijgt als ik er niet ben wanneer hij terugkomt. Ik wil niet verdwijnen zonder dat hij alles weet wat ik in zijn afwezigheid heb gedacht of op z'n minst een gedeelte." Het is een haast vooruitziende uitspraak die Hélène Berr doet in 1943, halverwege haar dagboek ; in 1944 wordt ze in Bergen-Belsen samen met haar ouders omgebracht. Het dagboek dat ze tussen 1942 en haar deportatie in 1944 bijhield , verschijnt nu in Nederlandse vertaling. Hélènes nicht Mariëtte Job maakte het in Frankrijk in 2008 openbaar. Op het moment dat zij het in handen kreeg, was er al veel tijd verstreken sinds Hélène haar gedachten op papier had gezet, maar ze besefte van welke onschatbare waarde het dagboek moest zijn. Ook zag ze het als haar plicht. " Niets doen had gevoeld alsof ik haar en haar familie voor een tweede keer doodde ", antwoordt Mariëtte op de vraag waarom ze zich inzet voor de nagedachtenis aan haar nicht. 'Hélène overleeft door middel van haar dagboek , en dat wil ik graag met anderen delen '
Een zoektocht bracht haar bij Jean Morawiecki, Hélènes verloofde. Hij overleefde de oorlog en kreeg nadien van Andrée Bardiau, de kokkin van de familie Berr, het dagboek toegestuurd. Het eerste contact met Jean betekent het begin van een bijzondere reeks ontmoetingen tussen de twee. In haar nawoord schrijft Mariëtte: ' Op 18 april 1994 draagt hij het manuscript aan me over en maakt me erfgename van het dagboek. Ik zie een pak blaadjes afkomstig uit schoolschriften, in een envelop van stevig bruin papier. Het omvangrijke dagboek, dat intact is en waarvan ook de vorm een beeld geeft van Hélènes persoonlijkheid , is volledig met de hand geschreven, alinea na alinea, vrijwel zonder doorhalingen,zonder correcties. De tekst is verbluffend helder, Hélène ontvouwt haar gedachten zonder de geringste neiging er tijdens het schrijven iets in te veranderen, zonder haperen, in perfect evenwicht tussen gedachte en emotie .
Hélène Berr werd, haast onvermijdelijk, vaak de Franse Anne Frank genoemd. Mariëtte heeft deze vergelijking al meerdere malen gehoord. ' Hélène betekent als symbool voor ons hetzelfde als Anne Frank voor jullie. Maar eigenlijk zie ik maar weinig overeenkomsten tussen Hélène en Anne. Hélène was tien jaar ouder dan Anne en zat niet ondergedoken. Ze schets een levendig beeld van de buitrenwereld, van het leven onder bezetting .
Het dagboek laat zien dat Hélène zich maar al te goed bewust was van haar lot ; ' Ik wil leven ; zo veel als in mijn vermogen zal liggen. Zelfs gedeporteerd zal ik onophoudelijk denken aan terugkeren. Als God me het leven niet ontneemt , en als - wat zo gemeen zou zijn , en het bewijs van een niet langer goddelijke wil , maar van menselijk kwaad - de mensen het me niet afpakken .'
Het belang van dit dagboek is overduidelijk ; de boodschap die Hélène Berr uitdraagt - haar zucht naar vrede en geluk - is universeel. Haar uiteindelijke lot is uiterst wreed geweest en haar dagboek biedt ons de kans stil te staan bij de vraag tot welke gruwelen de mens in staat is. ' Hélène wilde dat de hele wereld wist wat er zich onder haar ogen afspeelde' , aldus Mariëtte..
IN OORLOGSDAGBOEK lezen we hoe het leven van een jonge joodse vrouw langzaam wordt verwoest terwijl ze zich bewust wordt van haar noodlottige einde. Een beschrijving van het leven in bezet Parijs
Een boeddhistisch klooster. Twee totaal verschillende werelden ontmoeten elkaar. Kunnen ze zich verzoenen?
*** Een groter verschil tussen twee werelden lijkt niet denkbaar.Jian , geboren en getogen in Beijing, is pas afgestudeerd als politicoloog. Door een val van een berg belandt hij in een klooster, ver van het leven wat hij gewend is.Geen telefoon om zijn familie te bellen en geen ziekenhuis om zijn wonden te laten verzorgen. Alleen maar kale monniken die hem, naar het lijkt, niet willen helpen. Mingyue groeit op in datzelfde boedhistisch klooster, omringd door tweeënzeventig monniken, ver van de bewoonde wereld. Door een speling van het lot worden ze in elkaars armen gedreven.
Tot Jian ontdekt wat Mingyue's taak is in het klooster, en zij schrikt van zijn reactie op haar harmonieuze leven.Een roman over de tegenstelling tussen twee denksystemen en de verzoening.
Heldere maan is geen boek dat men in een sneltreinvaart uitleest.Je grijpt niet verlekkerd naar het boek, maar moet jezelf er toe zetten om het te gaan lezen,,maar als je dan eenmaal bezig bent, is het verhaal heel mooi. al moet ik telkens erg wennen aan de beeldende manier van schrijven van Lulu Wang. De licht-erotische toon van het boek, zorgt voor een spannend tintje.Er zijn dan ook enkele delen die echt lekker lezen, waardoor het niet moeilijk is om in korte tijd tientallen bladzijden te lezen. Toch waren er vooral veel passages waar je moeilijk doorheen kwam en dat ligt aan haar wollige schrijfstijl.
Lulu Wang gebruikt graag poëtische zinnen, als: "Haar wijsvinger schittert als een jaden haarspeld onder de jonge zon". Mooie zinnen voor in een gedicht, maar het helpt niet echt om de vaart in het verhaal te houden. Daarnaast wordt de lezer overspoeld met Chinese gezegden en wijsheden.Het is dan ook niet verwonderlijk dat een boek met zoveel extra woorden, ruim vierhonderd bladzijden telt.
Het is een bizar verhaal, waar de tenen van een lezer die hier is opgegroeid waarschijnlijk van zullen krullen. Mingyue is namelijk een jonge vrouw die elke nacht met één van de monniken naar bed gaat. Zij denkt hier zelf voor te kiezen, maar ze is niet anders gewend. De monniken in kwestie zijn heren die al behoorlijk op leeftijd zijn. Tijdens een wandeling in het bos vindt ze een gewonde jongeman die ze ter verzorging meeneemt. Het enige wat deze jongeling Jian genaamd- zich nog van zijn redding herinnert, is het beeld van een meisje dat licht gaf. Hij wordt in het klooster verzorgd door broeders, maar blijft een ontzettend verlangen voelen naar een weerzien met deze intrigerende jonge vrouw.
Mooi in dit boek is hoe de hoofdpersonages elkaar voortdurend aantrekken en afstoten en hoe niet enkel zijzelf, maar ook hun verschillende werelden telkens botsen. Het is ontroerend om te lezen hoe Jian probeert uit de leggen wat de zee is, en telkens opnieuw verstrikt raakt in zijn uitleg omdat hij steeds meer woorden gebruikt die Mingyue totaal nieuw in de oren klinken.Het boek geeft een inkijk in een boeddhistisch klooster, een wereld waar je anders niet terecht komt. Het beeld dat van dit klooster geschetst wordt, is echter wel op zijn minst apart te noemen. De kloosterlingen volgen bijvoorbeeld op gezette tijden een groepssessie, waarbij ze op een drum zitten en waarbij hun ballen muziek maken door de opwinding die stijgt naarmate Mingyue sensueler danst. Apart, ik zei het reeds.
Het boek zit vol met zulke ideeën, die je zelf waarschijnlijk nooit gekker en beter kan verzinnen!
*** De Chinese schrijfster Lulu Wang werd in 1960 geboren in Beijing.
Na een studie Linguïstiek en Letterkunde verhuisde ze op 25-jarige leeftijd naar Nederland. In 1997 plaatste Lulu Wang zichzelf in één klap op de literaire kaart met de roman 'Het Lelietheater'. Het boek werd bekroond met het Gouden Ezelsoor en de Nonino Prijs. In 2007 kwam haar laatste boek 'Heldere Maan' uit.
Lulu Wang schrijft echter niet alleen boeken, ze staat ook op het podium: via Chinese fabels en sprookjes neemt ze je in deze voorstelling graag mee op een reis van het westen naar het oosten, van fantasie naar werkelijkheid, van Boeddha naar de verboden vrucht.
.
Lulu Wang is een original, een werkelijk getalenteerd auteur, zelfs wanneer haar hart luider spreekt dan haar pen -Jonathan Burnham Schwarz, The New York Times
Het laatste oordeel is al het negentiende spannende boek van deze rasauteur. Het wordt op de webstek van de auteur aangekondigd als het veertiende deel in de reeks met Harry Bosch, maar gezien de kleine rol die de rechercheur speelt is het eerlijker om dit boek te zien als het tweede deel in de reeks met Michael Haller, de advocaat die kantoor houdt in zijn wagen. De Lincoln advocaat, het eerste deel in deze reeks, dateert van 2006.
Het ziet er goed uit voor advocaat Mickey Haller. Michael Mickey Haller is net uit een diep dal gekropen en wil rustig aan weer aan het pleiten slaan als hij de goedgevulde praktijk van zijn vermoorde collega Jerry Vincent in de schoot geworpen krijgt.
Terwijl de advocaat zich verdiept in deze schijnbaar hopeloze zaak, kruist hij regelmatig het pad van rechercheur Harry Bosch, die de moord op Jerry onderzoekt en denkt dat Mickey meer weet dan hij wil toegeven..
Dat Michael Connelly een geboren verteller is mag weer maar eens blijken, want als hij in zijn typische vlot lezende stijl de grote verhaallijnen doorspekt met smakelijke anecdotes uit het verleden van de strafpleiter, hangt vrijwel iedere lezer aan zijn lippen. Enkel een overvloed aan, eenmalig opgevoerde, personages in de eerste helft van het verhaal, maken het de lezer wat moeilijker dan zou moeten.
Maar de belangrijke karakters die Michael Connelly uit zijn fantasie laat onspruiten worden professioneel uitgewerkt en degelijk neergezet. Zo zijn Michael Haller en zijn entourage zeer zakelijk en gewiekst, maar tegelijk zeer aimabele figuren, die in ieders kennissenkring welkom zouden zijn. Enkel het personage van Harry Bosch blijft een beetje verweesd en grijs achter, zelfs als op het einde, bijna terloops, een toch wel opmerkelijke wending wordt gegeven aan zijn verleden. De auteur voelt zich als een vis in het water in de grijze zone waarin aanklagers en verdediging zich als gladde alen draaien en keren in hun pogingen een rechtszaak naar hun kant te trekken: een zaak winnen of verliezen kan afhangen van pietluttigheden en degene die het best buiten de, voor de leek, logische aanpak kan denken maakt een betere kans om het er goed vanaf te brengen.
Hierdoor wordt Het laatste oordeel nooit echt zenuwslopend spannend, maar de soms spitsvondige aanpak van getuigenverhoren en betoog zorgt ervoor dat een vleugje humor als een dressing over het verhaal gesprankeld wordt
Harry Bosch, die de Vincent-moord onderzoekt, is ervan overtuigd dat Vincent vanwege zijn werk vermoord is en dat nu ook Haller gevaar loopt. Haller en Bosch staan lijnrecht tegenover elkaar maar gaandeweg de zaak ontstaat er toch een soort samenwerking. Goedgeschreven, snelle en spannende legal thriller met een mooie duistere intrige, fascinerende rechtszaalscènes en een mooie interactie tussen de twee helden, dat alles met Los Angeles als achtergrond.
Waar de lezer op zit te wachten is natuurlijk de confrontatie tussen Mickey Haller en Harry Bosch. En eerlijk gezegd roept die tweeslachtige gevoelens op. Beide mannen zijn egocentrische eenlingen die ieder vanuit hun eigen morele overwegingen keihard kunnen zijn.
Maar Harry Bosch is helaas een vage afspiegeling van zichzelf. Weggerukt uit de goten waar hij normaliter bivakkeert, los van de junks, de hoeren, de psychopaten en seriemoordenaars, ontdaan van corrupte collegas, is hij slechts een slimme, gepensioneerde rechercheur opererend aan de zijlijn.
Een bijzonder meeslepende thriller van de bovenste plank, die de lezer zal vastnagelen aan de rand van zijn leesstoel, en die hem veroordeelt tot het doorlezen tot de laatste bladzijde.en een aanrader voor wie houdt van het betere werk
Michael Connelly heeft dit keer bewust gekozen voor de wereld van de rechtbank. Uitvoerig en ter zake kundig verhaalt hij over tal van juridische procedures. De spanning bestaat voornamelijk uit de vraag of Mikeys cliënt, de filmproducent nu wel of niet de moorden heeft gepleegd en waarom de man zo zeker is van het feit dat hij de rechtzaak wint. Op een lager niveau speelt de zoektocht naar de moordenaar van de advocaat en de bedreiging van Mickeys leven. Toch is Het laatste oordeel weer een echte Connelly. Een goede plot, een zeer natuurgetrouw en geloofwaardig verhaalverloop met een verrassend slot. Ouderwets gedegen vakwerk, met een legendarisch duo in de hoofdrol.
Michaël Connelly
De beslissing om te gaan schrijven nam de Amerikaan Michael Connelly aan de universiteit. Het gevolg was dat hij afstudeerde met een twee diplomas - eentje in de journalistiek en een andere in Creatief schrijven - en hij aan een loopbaan als journalist kon beginnen. Een tiental jaren later begon hij voor het eerst aan spannende fictie. Met dat werk, Tunnelrat, dat hij nog baseerde op waargebeurde feiten en waarin ook zijn personage Hieronymus Harry Bosch debuteerde, won hij direct een Edgar Award (voor het beste debuut). Sinsdien wordt zijn nog steeds groeiend oeuvre vertaald naar steeds meer verschillende talen en ontving hij overal ter wereld prijzen. Een van zijn boeken haalde het witte doek: in 2002 verfilmde Clint Eastwood Bloedbeeld en hij nam ook de hoofdrol voor zijn rekening. In 2003 en 2004 was de auteur voorzitter van de vereniging Mystery Writers of America. Hij woont met zijn familie in Florida, USA.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.