Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
25-10-2008
- De trein naar Triëst * van Domnica Radulescu
"De trein naar Triëst "
Oorspronkelijke titel : "Train to Trieste " Geschreven door Domnica Radulescu Formaat: Hardcover, 336 pages
Uitgeverij Sijthoff,
ISBN 978 90 218 0099 8
verschenen : 5 augustus , 2008
*** Ik heb de Zwarte Zee achter me gelaten, met een goudkleurige zilte huid en warrig haar dat is opgelicht door de zon "- De trein naar Triëst
Een verhaal dat een diep verlangen naar liefde en vrijheid in zich meedraagt. Of, zoals het in Roemenië wordt genoemd: een verhaal waarin Dor, een gevoel van melancholie, zich laat vermengen met het leven van alledag. Hoe uitzonderlijk dat leven dan soms ook kan zijn.
***
In de zomer van 1977 geraakt de 17-jaar-oude Mona Manoliu verliefd op Mihai, een mysterieuze jongen , met ravenzwart haar en groene ogen, die in Brasov woont, de romantische bergstad .Ze brengt veel tijd met hem door, genietend van de liefde en denkt aan niets en niemand anders meer.
Maar leven onder de dictatuur van Nicolae Ceaucescu is moeilijk. Honger, vrees en paranoia infecteren iedereen . En op een dag ziet Mona dan haar Mihai eenzelfde zwarte leren jas dragen als de geheime politie . Kan hij een van hen zijn?
Als de voedseltekorten verergeren, en er steeds meer van haar dierbaren in " ongevallen "verdwijnen , en mensen worden vermoord voor niets minder dan het bezit van een typemachine of het verspreiden van opruiende pamfletten , begrijpt Mona uiteindelijk de onmogelijkheid te kunnen verder leven in zulk land, en dat zij Roemenië moet verlaten. Wanneer het dagelijks leven steeds meer onder politieke druk komt te staan, bedenken Mona ,Maria en haar ouders een ontsnappingsplan voor haar: ze zal zogenaamd een vakantiereisje met de trein maken en dan zal ze via Triëst naar Italië vluchten., vervolgens, met de hulp van twee Italiaanse families , naar Chicago , een stad " geschikt voor mijn honger" zegt ze. Zonder afscheid te nemen van Mihai vertrekt ze.
De Trein naar Triëst staat symbool voor deze vlucht en vanaf het moment dat Mona deze trein neemt, zal haar leven worden versluierd door het gevoel van gemis dat zij in de jaren daarna zal meedragen.Maar die trein staat ook voor de vrijheid waar ze zo hartstochtelijk naar verlangt. Maar tegelijk heeft het ook een keerzijde. Vanaf dat moment moet ze zelf alle keuzes maken in het leven. Ook na haar vlucht heeft ze voortdurend de drang te ontsnappen uit situaties waarin ze zich opgesloten voelt: het strenge opvanggezin, haar slechte huwelijk. Het is dus een soort vrijheid met een bittere bijsmaak, want een balling voelt zich de rest van zijn leven nergens meer helemaal huis.'
Als kind stelde ze het zich voor als een soort gevleugeld, mythisch wezen dat ze alleen uit verhalen kent. Maar als ze de grens oversteekt naar Triëst dan ruikt en proeft ze de vrijheid in de lucht. Zelfs het geluid van de stemmen klinkt anders. En dan ontdekt ze dat het een nog mooier goed is dan ze altijd heeft gedacht. Mona is een heel sensueel en zintuiglijk iemand. Zoals geuren bepaalde levendige herinneringen kunnen oproepen, zo is dat bij haar met kleuren.'
Nadat je dit boek (met veel autobiografische elementen) hebt gelezen, weet je veel meer over het land.Het is het verhaal van een Roemeense die nu professor in Romaanse talen in Amerika is en op haar 17e met pijn in haar hart vluchtte uit Roemenië weg van haar ouders, haar jeugdliefde en haar mooie land Haar Roemenië is op dat moment een land met weinig eten, kou of juist hitte in de zomer, en een land waarin je aan iedereen moet twijfelen want de Geheime politie is overal. Je haalt adem in de frisse bergen en je huivert als het koud is en de electriciteit uitvalt. Je houdt je adem in als de hoofdpersoon vlucht en je voelt het verdriet van een vluchteling . Al haar twijfel en haar ploeteren in dat nieuwe vreemde land. 'Het voelt als de langste dag van mijn leven. 'Ik ben nu een politieke vluchteling, op weg naar Amerika. Dit ben ik voor de rest van mijn leven.'
Radulescu vertelt het verhaal in losse passages die door de tijd verspringen en die heel beeldend zijn beschreven.
Eigenlijk zijn het meer filmshots dan gewone hoofdstukken. En het is natuurlijk ook een heel spannende verhaal: iedereen leeft met Mona mee. Zal haar ontsnappingspoging slagen? En zal ze het redden in haar nieuwe vaderland?''
. Haar reis terug naar Roemenië in 1998 is uiteindelijk cruciaal geweest voor Trein naar Triëst. Het was zeer indrukwekkend en emotioneel om na 15 jaar weer terug te komen in haar moederland en de geuren en beelden uit haar jeugd als kind, maar ook als jongvolwassene weer te ervaren.
Ze gaat naar Amerika en komt tot de ontdekking dat het eten daar helemaal niet lekker is. Er is een overvloed aan alles, maar het is smakeloos. Niets smaakt zoals de bosbessen in haar eigen land of de verse kaas die ze gewend was.
De schrijfster heeft bewust een min of meer open einde gebruikt. en vermeed de valkuil om het verhaal te sentimenteel temaken. Het verhaal wordt mooi afgerond, maar tegelijk wordt ook nog iets aan de verbeelding van de lezer overgelaten.
"Train to Trieste is seductive and suspenseful, shimmering with linguistic brilliance and marvelous images. Lovers seem to be spies, and informants fall in love, in this story full of intelligence and beauty."
"A remarkable writer enriching American letters with her Romanian perspective. We are lucky to call her ours" (Sandra Cisneros).
***
Domnica Radulescu, geboren in Roemenië kwam in 1983 naar de Verenigde Staten . Zij is een professor in Romaanse talen en literatuur en voorzitter van het programma vrouwen -studies op Washington en Lee universiteit. Zij schreef boeken en wetenschappelijk artikelen over Europese literatuur en theater .Zij woont in Lexington, Virginia, met haar twee zoons.
Trein naar Triëst is haar debuutroman, maar daarvoor had ze al zeven andere non-fictie boeken geschreven over literatuur en cultuur
Ze heeft een :
* Ph.D., Romance Languages and Literatures van de University of Chicago, 1992.
*Major field of concentration: 19th and 20th century French and Italian novel and theatre.
* Ph.D. Thesis: André Malraux: The "Farfelu" as Expression of the Feminine and the Erotic.
*M.A., Comparative Literature, University of Chicago, 1986.
*M.A. Thesis: "The Symbolism of Evil in the Works of Jean Giono."
*B.A., English, Loyola University of Chicago, 1985.
Attended the University of Bucharest, Romania, 1980-83. Major field of study: English literature and civilization.
Domnica Radulescu is professor Frans en Italiaans en voorzitster van het Women's Studies Program aan de " Washington and Lee University."
Bibliografie :
* "Gypsies" in European Literature and Culture- by Valentina Glajar and Domnica Radulescu
* Eminescu and the Romantic Interpretation of Don Quijote* * Train to Triëst (2008)
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.