Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
" Een thriller-achtige roman en een gedurfd egodocument "
"Verre weiden lijken groen, gelukkige mensen lopen niet weg."
*** Het is één roman , Rozen op ijs ,maar het lijken er wel drie. Het is het verhaal van een ongewenst kind, het meisje Perla dat liefdevol door haar grootouders en tantes wordt opgevoed, maar zich altijd onecht en overbodig zal voelen. Het is bovendien de geschiedenis van een uitzichtloze liefde, tussen een bezitterige, jaloerse man,en een zelfstandige,intelligente vrouw. En ten slotte is deze roman een soort milieuthriller. Perla neemt afscheid van haar familie en stapt in een geheim netwerk van activisten die de aardbol willen behoeden voor de nucleaire ondergang...
Wat afscheid nemen betreft mag Perla zich een deskundige noemen; strijdlustig vertrekt zij naar de Noordpool. Maar zoals de draden die Gulliver vastklinken, dreigen de herinneringen haar in te spinnen. Er zijn de grootouders, er is de dochter, en de mannen die zij zich als vader, vriend en minnaar had voorgesteld. Er is het land van herkomst en er zijn de reizen naar Mexico en Amerika, die zij als milieu-activiste heeft ondernomen. Er is het geweld en het gevecht met de tijd. Zal zij in het Hoge Noorden al deze elementen tot een bevrijdende symbiose kunnen verbinden en in het kielzog van de walvissen de leugens van macht en politiek ontmaskeren? Rozen op ijs is een fascinerende roman met thriller-achtige aspecten die als een wonderboeket ook een beeld van deze wereld en onze tijd geeft. Rozen op ijs is een filosofische roman, die aanzet tot nadenken. Belangrijk is hoe het verleden, heden en toekomst met elkaar in verband staan. Vooraleer aan de toekomst te denken, moeten alle problemen uit het verleden opgelost of verwerkt zijn. Dit ondervindt ook Perla, de hoofdfiguur: "De vrolijke kindertijd, altijd op weg naar later. Later dat nooit komt, of te laat komt. Als een ezel achter een onbereikbare biet aandraven."(p. 26) Qua stijl valt in deze aanhaling de vergelijking op: de schrijfster gebruikt erg veel beeldende taal, en we merken een beetje een dichterlijk aspect. Het probleem hier is dat Perla altijd maar wacht op een betere toekomst, maar hierdoor de goede kanten van het heden niet ziet, en de toekomst op die manier niet rooskleurig kan worden. Wanneer in het begin alle personages voorgesteld worden, hun karakter en hun band met Perla duidelijk gemaakt worden, merken we met hoeveel problemen Perla wel te kampen had: ze stond onder grote druk, Charles en Sido wilden dat zij de fouten van de vorige generaties goedmaakte: " Het was niet voldoende dat ze haar best deed, ze moest beter zijn, een modelkind, het was alsof de grootouders haar met perfectie wilden wapenen.
De schrijfstijl is erg mooi: ondanks het filosofische aspect blijft alles duidelijk.
Op liefdesgebied kent Perla ook problemen: ze zoekt een vaderfiguur in mannen, maar tegelijk ook een minnaar en vriend. Schijnbaar wordt ze altijd verliefd op mannen met bindingsangst, die niet overweg kunnen met hun gevoelens. Lev is een van die mannen, de vader van Isabelle, die intussen volwassen is. Isabelle vlucht ook naar het noorden omwille van Lev, die vrijheid wil. Perla ziet de kans om haar eigen leven te leiden, maar ze ontvlucht haar problemen gewoon. Hier is ook een motief: Lev bedroog Perla en wou vrijheid, Perla zoekt vrijheid op de Noordpool en begint erg veel kortstondige relaties met andere mannen, die telkens mislopen omdat Perla nog van Lev houdt.
Perla hoort bij een groep milieuactivisten o.l.v. Guy. Hier wordt ze geconfronteerd met haar verleden: zelfmoord van een groepslid, een poging tot verkrachting, de moord op Guy, Ze beseft dat de toekomst ook niet uitsluitend positief kan zijn, en dat Martha gelijk had: vluchten lost niets op. Ze zal haar verleden moeten verwerken. Guy werd vermoord omdat hij politieke belangen, macht en geld belangrijker vond dan het redden van walvissen, de missie van de idealistische leden. Zonder Guy zetten ze hun missie verder, ze redden walvissen, overtuigen de Inuit van hun goede bedoelingen en Perla maakt schoon schip met haar verleden: zo kan ze haar leven voortzetten. Als na een prachtig schouwspel aan de hemel de nacht valt, eindigt het verhaal.
Monica Van Paemel heeft een zeer realistisch verhaal geschreven. Ze geeft een beeld weer van de moderne tijdsgeest en bekritiseert die. We bemerken hier een referentiekader, vb. bij het redden van de walvissen door idealistische mensen, en wanneer blijkt dat hun leider enkel interesse heeft voor geld en macht. Haar schrijfstijl is gevarieerd: dialogen en doorlopende tekst worden afgewisseld.Ook maakt ze veel gebruik van flashbacks, die soms vermengd worden met het heden. Dit geeft een verwarrend effect, maar maakt dikwijls motieven duidelijk. Ze heeft haar roman, een spannende psychosociale thriller, geschreven , gezien uit het standpunt van Perla, wiens emoties dus uitgebreid beschreven worden.
Monika van Paemel:1945
De schrijfster werd geboren ,op 4 mei 1945 ,in Poesele een kleine gemeente in Oost-Vlaanderen. Ze groeide hoofdzakelijk op bij haar grootouders en andere familieleden. Haar omgeving bestond vooral uit volwassenen. Van de grootouders aan moederskant leerde ze het boerenleven kennen, van die aan vaderskant dat van de burgerij.
Op negenjarige leeftijd kreeg ze een hersenaandoening als gevolg van een verkeerde medische ingreep kort na haar geboorte. Ze herstelde lange tijd in het ziekenhuis, waarna ze verhuisde naar Espen-Nissen, waar ze bij nieuwe pleegouders terechtkwam. Om niet aan haar ziekte te hoeven denken begon ze veel te lezen en ook gedichten te schrijven. Op haar veertiende ging van Paemel op kostschool in het Heilig Graf in Turnhout, waar ze tegen haar wil handelswetenschappen studeerde. In 1963 huwde ze met Theo Butsen, van wie ze intussen gescheiden is. Ze heeft twee dochters, waarvan een op 17-jarige leeftijd overleed. Ze debuteerde in 1969 met twee gedichten, die in Het Nieuw Vlaams Tijdschrift gepubliceerd werden. Haar eerste roman was Amazone met het blauwe voorhoofd (1971), waarvoor ze in 1972 de prijs voor het beste literair debuut kreeg. In 1973 kreeg Monika van Paemel in Oost-Vlaanderen de literaire prijs voor letterkunde voor haar novelle Marguerite. Voor haar meesterwerk De vermaledijde vaders, een autobiografische roman, werd de schrijfster in 1986 bekroond met de Dirk Martens prijs en de prijs van de Vlaamse provincies.
Op 16 juli 1993 kreeg ze de titel van barones. Na Cyriel Buysse
in 1932 is Monika van Paemel de tweede auteur uit het Land van Nevele die in de adelstand werd verheven. Naast haar literair leven is van Paemel ook bekend voor haar sociaal engagement. De feministische schrijfster zet zich voor vele organisaties in. Zo is ze bij voorbeeld erelid van het Koerdisch Instituut in Brussel.
Van Paemel schreef enkele romans in een experimentele, associatieve stijl - met een voorkeur voor het cyclische structuurprincipe - waarin het verhaal en subjectieve ervaringen en beschouwingen tot een hecht geheel worden versmolten. Steeds ligt de klemtoon op een geobsedeerd zoeken naar de eigen identiteit: als individu in de gemeenschap, als vrouw in een mannenmaatschappij, als auteur. Van Paemel kreeg in 1972 de prijs voor het beste debuut voor Amazone met het blauwe voorhoofd (1971) en in 1975 voor Marguerite (1976) de literaire prijs van de provincie Oost-Vlaanderen.
Bibliografie :
*1971 Amazone met het blauwe voorhoofd 1974 De confrontatie 1976 Marguerite 1985 De vermaledijde vaders 1988 De eerste steen 1993 Het wedervaren 1997 Rozen op ijs 2000 Het verschil 2004 Celestien; de gebenedijde moeders 2006 Te zot of te bot
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
