Driss Ajoeb is de vader van Mehdi, die ooit de twee koeien van zijn moeder stal en toen bij Omar Omar kwam met zijn nieuwbakken bruid Malika die hem chanteerde met haar zelfgemaakte bruidsjurk.

Malika is Mehdi's moeder, die behalve van theerituelen houdt van glazen poetsen en die haar man op alle mogelijke manieren probeerde te chanteren om zijn rijbewijs te halen. Na een lange periode van stilzwijgen moest Driss zich zelfs tot de imam wenden om te vragen of die een oplossing wist voor het zwijgen van zijn vrouw.

Dan is er Mehdi's vriend Boedoeft die alles schijnt te weten, maar door een noodlottig ongeval de geboorte van het nieuwe kind niet zal meemaken. Ook Diana heeft een vriendin, de Gazet van Antwerpen, "die op de een of andere manier alles wist, van conceptie tot ontsluiting."

Zijn zinnen zijn een niet te stuiten opmars van woorden en beeldspraken, er spreekt een vrolijkheid en vrijheid uit zijn woorden die je niet vaak in de Nederlandse taal tegenkomt.
Zoals al vaker Nederlandse schrijvers van Marokkaanse afkomst hebben bewezen, zijn zij een verfrissing voor onze taal. Ze jongleren met woorden en zinnen alsof ze net een nieuw speeltje in de hand hebben gekregen.
Wat ook in wezen zo is omdat hun moedertaal veelal Marokkaans is, en waardoor ze misschien meer onbekommerd in het Nederlands kunnen schrijven.
Benali's beeldspraak laat zien dat hij behalve schrijver ook een goede observator is van het leven om hem heen. En niet bang is met cliché's te gooien.

"De langverwachte" snijdt zoveel onderwerpen aan waar iedereen wel vragen over heeft en die worden zo respectvol, grappig en indringend beschreven.
Het is niet alleen een geweldige bijdrage aan de Nederlandse literatuur, maar ook aan meer begrip van Nederlanders voor Marokkanen. Ik hoop dat Benali meer op deze manier gaat schrijven.

De langverwachte, is een fijnvertakt web van al dan niet verweesde generaties, een literaire achtbaan waarin geloof en ongeloof elkaar opvolgen als dag en nacht, de personages elkaar aanraken en weer loslaten, een lichtvoetig sprookje over trouwjurken die niet willen trouwen, een onverkoopbare slagerij die toch wordt verkocht en een pleegvader die pas kan slapen als hij vuurwerk heeft gezien boven de skyline van Rotterdam.

Benali's tweede roman met de toepasselijke naam 'De langverwachte' is zijn doorbraak die de echte literatuurkenners eigenlijk al hadden moeten aan zien komen toen 'Bruiloft aan zee' werd gepubliceerd in 1996. Een schrijver die zo ongedwongen met zowel de taal als zijn verhaallijnen omgaat is een heerlijkheid in de soms sobere Nederlandse romancultuur.Deze lofzang op het volle leven, vrij van alle dwingende kaders, een levenshouding die aan Camus doet denken, klinkt door in het gehele oeuvre van Benali.

Het staccato van zijn stijl; de snelheid en vrijheid van zijn verhalen; de beeldende taal; de humor en subtiliteit; de eindeloosheid van sommige monologen of gedachtenspinsels. Niet voor niets heeft hij hiervoor de Librisprijs van 2003 gekregen. 


Abdelkader Benali -1975

Abdelkader Benali (Ighazzazen, Marokko, 25 november 1975) is de zoon van een Marokkaanse slager.
Benali debuteerde heel jong , op eenentwintigjarige leeftijd met de roman Bruiloft aan zee, waarvoor hem de Geertjan Lubberhuizenprijs werd toegekend.
Zijn werk omvat literair proza (romans en korte verhalen), poëzie en toneel, non-fictie en journalistiek werk.

Benali heeft zelf benadrukt niet als multicultureel schrijver te boek te willen staan.

Als voddenraper, boekenverslinder en marathonloper (de snelste hardlopende romanschrijver van Nederland), baant Benali zich een weg door de global village van de wereldliteratuur en van de maatschappelijke actualiteit. Op zoek naar een eigen identiteit