De moord op Simon Andersen is, net als die op twee andere mannen, voorlopig nog een mysterie.Voor hoofdinspecteur Ingeborg Myklebust en inspecteur Cato Isaksen van de afdeling moordzaken in Oslo is het echter wel glashelder dat zij met een hopeloze race tegen de klok bezig zijn. Dat de drie moorden gepleegd zijn door één en dezelfde gestoorde persoon, is het gegeven waar zij zich aan vasthouden. Het privé-leven van Cato raakt daarbij op een onprettige manier verweven met de psyche van de onbekende moordenaar. En als hij eindelijk begrijpt wie de moordenaar is , is het misschien te laat...Cato Isaksen is inderdaad niet alleen maar een ‘goed’ mens. Zijn besluiteloosheid over de vrouwen in zijn leven, zijn verliefdheden, het vreemd gaan, maken dat hij geen gemakkelijke man is voor zijn omgeving. Het komt zelfs voor dat hij een vrouw slaat
.'Het dertiende sterrenbeeld' is een heel spannend boek. In - soms - erg korte hoofdstukjes verandert Lindell voortdurend van perspectief. De ene keer volgen we Cato, de inspecteur, dan weer wordt de wereld vanuit Sigrid beschreven, zijn vriendin.
Op een ander moment kijjken we vanuit Bente, zijn ex, en op ongeveer de helft van het boek vanuit het perspectief van de moordenaar.
Deze verschillende perspectieven, die soms heel kort geschetst worden geven het boek erg veel vaart. Lindell schrijft prachtig. De opbouw van het verhaal is razend knap gedaan. Je leeft mee met de personages en de beschrijving van de contacten tussen Cato en Bente, hun twijfels en worstelingen is soms onthutsend en ontroerend.
Een schokkend psychologisch drama, waarin de logica van de gekte tot een onvermijdelijke climax leidt.
De schrijver heeft internationaal een miljoenenpubliek verworven met onder andere Nachtzuster, Roodkapje, het Dertiende Sterrenbeeld en Dromenvanger.

Unni Lindell werd op 3 april 1957 in Oslo (Noorwegen) geboren. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze boeken wilde schrijven.
Haar eerste voorzichtige publicatie verscheen toen ze veertien jaar oud was. Haar debuut was in 1986 en sinds die tijd heeft ze ongeveer drie boeken per jaar geschreven en verschillende literatuurprijzen gewonnen.
Ze is dus altijd erg productief geweest: romans, gedichten, korte verhalen, kookboeken en kinderboeken. Unni Lindell heeft dus ook een aantal jeugdboeken geschreven voor verschillende leeftijdsgroepen.
In Nederland zijn twee kinderboeken van haar verschenen. Allereerst ‘De zuigzoen’. Dit boek werd bekroond met de Noorse literatuurprijs voor kinder- en jeugdboeken. En in 2000 ‘ Anna’s kind’. De kinderboeken worden in Nederland uitgegeven door uitgeverij Lemniscaat.
Lindell heeft Frans gestudeerd, les gegeven op een basisschool en ze is journaliste geweest. Maar ze heeft zich altijd een schrijfster gevoeld. Lindell heeft voor het schrijven van thrillers veel baat gehad bij haar journalistieke carrière. Ze heeft o.a. reportages gemaakt over vrouwenhuizen en crisiscentra. Deze ervaringen kon ze goed gebruiken in haar misdaadromans.
In 1996 verscheen haar eerste thriller in Noorwegen getiteld ‘Slangenbaereren’. Het is tevens het eerste boek met Cato Isaksen in de hoofdrol. Hij is inspecteur op de afdeling moordzaken in Oslo. Ze wilde hem niet te aardig maken, hij is een gewone man, geen James Bond, aldus Lindell.
Zijn chef is een vrouw, ze is niet echt sympathiek en voortdurend verkouden. Cato is eigenlijk een beetje bang voor haar. Isaksen heeft twee zoons uit zijn eerste huwelijk met Bente. Daarnaast heeft hij nog een kind uit zijn tweede huwelijk. Hij probeert iedereen tevreden te stellen, maar dat lukt hem slechts met mate.