Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
05-01-2009
* Vreemd Land * van Jhumpa Lahiri
Jhumpa Lahiri 's :
" Vreemd Land "
(Vertaling van :
" Unaccostumed Earth " door Ko Kooman)
Uitgeverij : Meulenhoff , 2008
ISBN 9789029081290
"Breathes there the man, with soul so dead, Who never to himself hath said, This is my own, my native land!"
Lahiri handles her characters without leaving any fingerprints. She allows them to grow as if unguided.
Reading her stories is like watching time-lapse nature videos of different plants, each with its own inherent growth cycle, breaking through the soil, spreading into bloom or collapsing back to earth.
***
In acht opmerkelijke verhalen, waarbij ze de lezer meeneemt van Amerika naar Europa, India en Thailand, onderzoekt Jhumpa Lahiri de complexiteit van familiebanden en het leven tussen twee culturen. Alle personages in deze bundel hebben iets verloren - liefde, geliefden, geborgenheid - en zijn daardoor gedwongen hun weg te zoeken op onbekend terrein. Zo laat een moeder na haar dood een leegte na die haar dochter noch haar man weten te vullen en beseft een dertigjarige man tijdens de bruiloft van zijn jeugdliefde dat zijn huwelijk voorbij is. Terwijl Lahiri de innerlijke levens van haar personages onder een vergrootglas legt, toont ze ons de momenten waarop die levens een transformatie ondergaan: hoe apathie kan veranderen in hoop, behoedzaamheid in overgave en verdriet in genegenheid.
De acht opmerkelijke verhalen in haar nieuwste boek spelen zich af in Cambridge, Seattle, India en Thailand gaan alle over familiegeheimen: dat wat tussen vaders en dochters, moeders en zonen, vrienden en geliefden ongezegd blijft.
De Amerikaanse Jhumpa Lahiri heeft de Frank O'Connor Award gekregen voor haar verhalenbundel Vreemd land.
De jury kende haar onmiddellijk de prestigieuze prijs ter waarde van 35.000 euro toe, zonder eerst een shortlist bekend te maken. Vreemd land ,kwam bij zijn verschijnen dit voorjaar meteen op nummer één binnen in de bestsellerlijst van de New York Times, wat zeer uitzonderlijk is voor een verhalenbundel.
De krant sprak van een 'comet landing', omdat het zo zelden voorkomt dat een fictieschrijfster zo'n grote commerciële impact heeft. Ook Lahiri's eerste verhalenbundel Interpreter of Maladies (1999), bekroond met de Pulitzer Prize, ging als zoete broodjes over de toonbank. Er werden liefst 600.000 exemplaren van verkocht.
Dat zou je een vorm van literaire antropologie, van thick description kunnen noemen," zo vertelde de Indiaas-Amerikaanse Jhumpa Lahiri in een interview naar aanleiding van haar romandebuut The Namesake Treffender dan met deze woorden had Lahiri de thematiek van haar nieuwe verhalenbundel Unaccustomed Earth niet kunnen verwoorden. Want ook hier de titel geeft het al aan draait het om de pogingen van immigranten zich aan te passen aan het nieuwe leven en het mislukken ervan.
Hoe lang kan je voortbouwen op een vertrouwd thema zonder te vervelen? Lang, blijkt uit deze bundel, waarin de verhalen tussen de veertig en zestig paginas beslaan
. En het laatste deel bestaat weliswaar uit drie afzonderlijke verhalen, maar die zijn met elkaar verbonden door de twee hoofdpersonen Hema en Kaushik en hun overlappende verleden, zodat je eigenlijk kan spreken van een novelle. De reden dat ook deze bundel weer goed is, is in de eerste plaats omdat ze vrij is van vals sentiment.
De andere reden is de afstand tot het thema. Het beste voorbeeld van het ontlopen van vals sentiment zijn die drie slotverhalen (of die slotnovelle), waarin de jeugd van Hema en Kaushik wordt beschreven.
Kortom, alle ingrediënten voor een soap zijn aanwezig en het dreigt zelfs potsierlijk te worden wanneer Kaushik voor zijn vertrek naar Hongkong nog een weekje uitrust in Thailand: hij komt om bij de tsunami van Kerst 2004. Het is een dramatisch slot, een Bollywood-drama waardig. En toch wordt het geen soap. Dat heeft bijvoorbeeld te maken met het wisselende perspectief dat Lahiri hanteert. In het eerste verhaal gaat het vooral om de ergernissen over de Amerikanisering van Kaushiks familie. In het tweede om de ergernissen van Kaushik over zijn vader en diens nieuwe vrouw en kinderen. De dramatische gegevens lijken voor de verhalen een bijrol te hebben.
En dat is ook de kracht van de andere verhalen. Steeds gaat Lahiri uit van een duidelijk gegeven: alcoholisme van een broer, de relatie tussen een Indiase vrouw en haar onbetrouwbare Egyptische vriend, de etentjes van een Bengaalse student bij een geïsoleerd gezin en diens later ineens verschijnende Amerikaanse vriendin.
Maar al die conflictsituaties worden beschreven vanuit de derde persoon, een toeschouwer.
En dat is misschien wel de belangrijkste reden: door de afstand die Lahiri zo schept, komen de karaktertyperingen sterker over. Ze worden bovendien vanuit de verleden tijd verteld. Maar belangrijker is de keuze voor het perspectief van een medepersonage. Als je de isolatie en het onvermogen je aan te passen wilt beschrijven, werkt dat goed vanuit het perspectief van een derde.
Lahiri neemt zelf afstand in de benadering van het haar zo vertrouwde onderwerp van ontworteling
. In haar debuut, de verhalenbundel Interpreter of Maladies waarmee ze de Pulitzer Prize won, speelden enkele van de verhalen zich af in de Verenigde Staten, maar andere ook nog in het thuisland India (Calcutta). De India- verhalen draaien weliswaar om de outcast, maar ze zijn ondanks de merkwaardige personages minder op afstand geschreven. En ook de verhalen die zich wel in Amerika afspelen, zijn zelden een terugblik. In haar goed ontvangen en verfilmde bestseller The Namesake is een alwetende verteller aanwezig die vorm geeft aan het familieverhaal rondom het hoofdpersonage Gogol.
In deze recente roman is de afstand een stap groter geworden: een relatieve buitenstaander beschrijft hoe anderen moeite hebben zich aan te passen, het gemis ervaren en dat alles steeds beschreven vanuit de VS zelf. India is een plek ver weg geworden, waar grootouders wonen of anderen gewoond hebben. Unaccustomed Earth is literaire antropologie, omgezet in geslaagde verhalen.
Uitzonderlijk mooi en kristalhelder van toon, rijk, elegant, wijs, gevoelig en subtiel: met Vreemd land bewijst Lahiri dat ze een van de beste schrijvers van haar generatie is.
Jhumpa Lahiri -1967
Jhumpa Lahiri -1967,werd in Londen geboren uit Bengalese ouders en groeide op op Rhode Island in de Verenigde Staten. In 2000 veroorzaakte ze een sensatie toen ze als debutante met haar verhalenbundel Een tijdelijk ongemak (The Interpreter of Maladies) de Pulitzerprijs voor literatuur kreeg. The New Yorker voorspelde dat Lahiri tot een van de toonaangevende schrijvers van de eenentwintigste eeuw zou uitgroeien. De schrijfster liet het literaire circus voor wat het was en werkte drie jaar in alle rust aan haar eerste roman, De naamgenoot, die dit najaar in meer dan vijftien landen verschijnt. Jhumpa Lahiri woont en werkt in New York.
De pers over Vreemd land:
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.