Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
22-02-2007
* Koud * van GEERTRUI DAEM
"Koud
, "-2001 uitgeverij : The House of Books paperback, 224 blz
Onder de oppervlakte loert het gevaar.'
***
Deze debuutroman vertelt ons het opmerkelijke verhaal van een gefrusteerde Korea-veteraan,die officiële erkenning ontbeert en zijn rebellerende dochter. Veel erkenning hebben de Korea-veteranen bij hun thuiskomst niet gekregen. Er blijft vooral bitterheid over. Voor een gewone soldaat die wel altijd in de voorste linies werd opgesteld, maar niet mocht mee-eten van de frietjes uit de officiersmess, was de oorlog geen plezierreisje naar een exotische bestemming.
Hij is streng voor zichzelf en de anderen, ook voor zijn dochter, en verantwoordt deze houding vanuit zijn rechtvaardigheidsgevoel en zogenaamde levenswijsheid (niets gaat vanzelf op deze wereld). Hoewel, gelukkig waren er ook de bloedmooie meisjes van de lichte cavalerie. Daarom zal de vader altijd van de Koreaanse prostituees blijven dromen. Al jaren spaart hij zijn zakgeld om ooit eens naar Korea terug te keren. Nu zijn vrouw haar huwelijksplichten niet meer vervult, hoopt hij weldra te kunnen vertrekken.
Zij , de dochter, wil ontdekken, experimenteren, nieuwigheden beleven, en begrijpt maar moeilijk waarom ze daartoe de ruimte niet krijgt van haar vader, die immers zelf ondervond hoe teleurstellend zo'n ontdekkingstocht kan aflopen. Haar buurvrouw stierf, haar klasgenote kreeg bloedkanker en haar lerares heeft zich verhangen. Zoveel dood kan een dertienjarige puber niet sereen verwerken. Ze rebelleert, gaat dromen van het hippiedom. Echt zachtzinnig gaat het er niet aan toe in Koud. Maar volgens Daem is dat de bittere realiteit van het gezinsleven in ons arm Vlaanderenland. Om dat te illustreren componeerde ze een duet tussen vader en dochter. Beiden zijn onhandige taalgebruikers. Als ze zingen, klinkt het brutaal en vals, maar ook heel emotioneel en absoluut herkenbaar. Vader en dochter zingen echter beiden solo, tot een echte confrontatie komt het niet. Eigenlijk lijkt het alsof Geertrui Daem twee theatermonologen heeft bedacht en die dan samen in één roman heeft geschoven. De monoloog van de vader is aangrijpend, ook al hadden we graag iets meer over zijn Korea-avontuur gelezen. Het verhaal van de dochter is te wispelturig om de lezer te bekoren. En van enige samenklank is er nergens sprake. Misschien had Daem beter twee novelles of twee theaterstukken geschreven. De roman van Daem wekt de indruk er gewoon te zijn, er altijd geweest te zijn ook.Het zijn uitsneden uit het dagelijks leven, verbazingwekkend licht en luchtig van toonzetting, maar met een dramatische onderlaag.
'Blijf met uw smerige poten van mijn lijf! Ge peinst toch niet dat ik het achter uw gat nog eens ga herdoen, zeker? Zatlap, stompzinnige zatlap zei ze. Ik ben het beu! t Is mij verleet! '
Wie anders dan Geertrui Daem verstaat de kunst om dergelijke, oneerbiedige zinnen in een literair boek te verwerken.'Haar losse, bijna achteloze manier van vertellen geeft het prettige gevoel nauwelijks met verzonnen verhalen te maken te hebben, maar eerder met een soort natuurverschijnselen. In haar verhalen heeft ze het bij voorkeur over mensen die meer van het leven verwachtten dan ze gekregen hebben. Daem heeft een eigen en eigentijdse plaats ingenomen in de traditie van de sociale roman in Vlaanderen.
In dat spanningsveld, tussen conformisme en vernieuwing, tussen herkenbaarheid en vervreemding, hebben de verhalen van Geertrui Daem een heel bijzonder en boeiend evenwicht gevonden. Zij putten hun materiaal inderdaad uit de ervaringen van een jeugd in een wat geïsoleerd Vlaams dorp, maar juist dat kader en die uitgangssituatie zijn voor de schrijfster aanleiding geweest om veel fundamentelere menselijke en maatschappelijke kwesties uit te beelden, zonder zwaarwichtigheid of opdringerigheid. Dat Geertrui Daem de gevaarlijke klippen van dat sentiment en van het pittoreske heeft kunnen vermijden, is grotendeels toe te schrijven aan de afwisseling van een scenische, inlevende verteltrant met kritisch-gedistantieerde interventies van de verteller, zonder dat die dan weer in een moraliserend engagement vervallen. En niet in de laatste plaats aan de levendigheid van haar stijl, die alle registers, tussen nuchtere rapportering en felle dramatiek moeiteloos beheerst.
Geertrui Daem:1952
Geertrui Daem
,is naast schrijfster en beeldend kunstenaar ook actrice en vertelster. Ze schrijft proza en theater. Daem debuteerde in 1992 met Bonifaceen schreef onder meer: De meisjeskamer, Een vader voor Elizabeth, Koud en Het Verdeelde Huis. Daem wordt geboren in Aalst , op 29 april 1952 en groeit in de omgeving van die fabrieksstad op. Ze woont in een Denderleeuwse volkswijk met haar ouders en de drie andere kinderen van het gezin. Na haar middelbare studies, wil Daem graag naar de toneelschool, maar dat plan stuit op hevig verzet van haar vader en moeder. Als haar vader sterft, besluit ze het regentaat Nederlands-Engels-moraal te volgen aan de Rijksnormaalschool in Gent. Met dat diploma belandt Daem al snel in het onderwijs, maar de beknottende sfeer van de school staat haar tegen. Ze laat haar dorp voor wat het is, verhuist naar Gent en in ´77 zegt ze ook het middelbaar onderwijs vaarwel. Vanuit haar ervaringen in het amateurtoneel besluit ze om beroepsactrice te worden. Na een hele tijd als freelancester gewerkt te hebben, sticht Daem in 1986 haar eigen gezelschap School voor Gekken". Vooral haar bewerking van het magnus opus De Kapellekensbaan van streekgenoot Louis Paul Boon laat zich opmerken. Ander toneelwerk van haar hand, is de dialoog De meisjeskamer (1993) waarin de schrijfster zelf ook meespeelde en waarvoor ze de Paul de Montprijs ontvangt. Daarnaast moet ook Het moederskind (1995) vermeld worden. Voor dat stuk wordt Daem bekroond met de Taalunie Toneelprijs. Ondertussen is ze ook als proza-auteur gedebuteerd met de verhalenbundel Boniface (1992). Dit late debuut - Daem is dan al tweeënveertig wordt meteen bekroond met twee prijzen: de Boekenweek Debuutprijs (1993) en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs (1994).
De schrijfster wordt over het algemeen erg gewaardeerd, wat mag blijken uit de nominatie voor de AKO-literatuurprijs voor haar tweede prozaboek Een vader voor Elisabeth (1994). In 1996 verschijnt het vervolg op dit boek: Geboeid door de liefde (geen vader voor Elisabeth). Na nog een aantal verhalenbundels, waarvan Zotverliefd(1997) de bekendste is, publiceert Daem pas in 2001 haar eerste roman "Koud." Voorlopig blijft Geertrui Daem vooral een naam in Vlaanderen, al komt daar sinds de nominatie voor de Libris Literatuurprijs voor Koud verandering in. Geertrui Daem krijgt de Louis Paul Boonprijs 2006. Die prijs gaat naar een kunstenaar die in zijn of haar werk "de binding met de mens" beklemtoont, zoals haar grote voorbeeld, schrijver Boon. Daem krijgt de prijs onder meer voor haar strijd voor de Vlaamse, volkse taal. Haar binding met de mens uit zich in haar verhalen en boeken. "Daem voert al jaren sterke, volkse personages op. Haar tragische personages worden met een soort zachte, burleske humor beschreven". Dat ze naast het schrijven, ook nog acteert, theater maakt, keramiek maakt, schildert en grafisch werk maakt, heeft zeker ook meegespeeld.
Bibliografie :
Boniface (1992) - bekroond met de Debuut-prijs 1993 en de Lucy B. en C.W. van de Hoogtprijs 1994
De meisjeskamer (1993) - bekroond met de Paul de Mont-prijs 1993 van de Provincie Oost-Vlaanderen
Een vader voor Elizabeth (1994) -genomineerd voor de AKO-literatuurprijs 1995
Het moederskind (1995) - Toneelprijs van de Nederlandse Taalunie 1997
Geboeid door liefde (geen vader voor Elizabeth) (1996)
Zotverliefd (1997)
Onrust der verwanten (1999)
Alle verhalen (2000)
Troetel (2000)
Koud (2001) - genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2002
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
