'De geheugenloper'
Originele Titel: 'The memory of running'
Uitgeverij: Vassallucci; Uitgave: 2005
400 bladzijden
ISBN 90-5000-518-7
"This is a book that can do more than walk; it has a chance to be a breakout bestseller... Smithy is an American original, worthy of a place on the shelf just below your Hucks, your Holdens, your Yossarians."
Stephen King
***
De goedmoedige ,43 jarige Smithson Ide heeft een oersaai baantje, en is niet echt gelukkig. Hij drinkt te veel, is kettingroker en mag met zijn 140 kilo langzamerhand ook wel eens wat aan zijn gewicht gaan doen.
Je ziet hem zo' voor je, die vadsige antiheld Smithy, die, na jaren van doelloos zuipen en baantjes aan de lopende band (taak: de montage van GI Joe-poppen controleren), beide ouders verliest bij een ongeluk én bij toeval te horen krijgt dat het lijk van zijn vermiste , beeldschone, maar geestelijk labiele zus Bethany aan het andere eind van Amerika is gevonden.,Dit verandert zijn leven drastisch.
Het leven van de familie Ide werd namelijk voornamelijk bepaald door Bethany en haar 'stem'. Een stem die haar op de vreemdste momenten tot automutilatie of zelfmoordpogingen dwong. Bethany verdween regelmatig voor kortere of langere tijd, waarna de hele familie er weer eens op uit moest om haar weer thuis en vervolgens naar het ziekenhuis te brengen.
Deze zus is jaren geleden definitief spoorloos verdwenen. Tot het moment waarop Smithy van haar dood verneemt.
Door verdriet overmand en maar half bewust van zijn daden vertrekt hij op
zijn oude Raleigh-kinderfiets aan een fietstocht dwars door Amerika , van Maine naar Los Angeles ,om het lichaam van Bethany op te halen.
De roman beweegt zich heen en weer tussen de ontroerende herinneringen aan Smithson's familie, en dan vooral aan het ontstaan van zijn zusters sluimerende gekte, zijn oude jeugdliefde Norma en zijn eigen jeugd, toen hij nog bekendstond als `de loper'. Maar de rode draad blijft Smithson's bizarre fietstocht door Amerika, waarbij hij onderweg in rivieren rijdt, geschept wordt door een truck, mishandeld wordt door agenten en een bonte stoet van opmerkelijke personages tegen het lijf loopt.
Vooral de schrijfstijl die de auteur hanteert past uitstekend bij het beeld dat geschetst wordt van de hoofdpersoon. De in zichzelf gekeerde Smithy komt prachtig naar voren in de afstandelijke, ingetogen bewoordingen. De rustige en transcendente wijze waarop Smithy mishandelingen en aanrijdingen ondergaat is prachtig.
Onwaarschijnlijk? Tuurlijk. Net als een groot deel van de cartooneske dwazen die hij onderweg tegenkomt en de Hollywoodfinale, waarin hij, kilo's lichter, alsnog valt voor de charmes van zijn jeugdliefde (die hij dagelijks belt en brieven voorleest) , het buurmeisje-in-rolstoel dat al jaren naar hem smacht.
Als je als schrijver de lezer zover kunt krijgen dat deze lief en leed met de hoofdpersoon deelt dan versta je de kunst van het schrijven. En Ron McLarty is wat dat betreft een ware kunstenaar.
De geheugenloper is namelijk de eerste roman die hij vanuit zichzelf geschreven heeft. De twee romans die hij daarvoor geschreven had waren bedoeld om hem rijk en beroemd te maken en missen daardoor de echtheid die deze roman wel heeft.
. De geheugenloper is een sensationele en hartverscheurende roman.
In De Geheugenloper worden een late coming of age en een roadtrip door Amerika heen op een knappe wijze doorheen elkaar geweven, waarbij het personage Bethany als de rode draad tussen beide verhalen fungeert. McLarty's sterkte ligt in de schijnbare achteloosheid waarmee hij de dingen neerschrijft. Als lezer sta je aanvankelijk onverschillig tegen de ietwat sullige Smithy, maar gaandeweg word je meegesleept door het personage totdat je het woedend uitschreeuwen wil tegen al het onrecht dat de goedmoedige sul aangedaan wordt. Maar Smithy zelf blijft er rustig onder en neemt niet alleen vrede met zijn lot, maar aanvaardt ook de andere zoals hij is. De Geheugenloper ontroert onderhuids harder dan we durven toegeven.
Ron McLarty: 1947
Ron McLarty is bekend als acteur .Hij speelde Judge Wright in Lawand Orderen en sextherapeut Dr. Jacob Talley in Sex & the City -
Het schrijven heeft iets meditatiefs, iets kalmerends. voor hem. Ook als er nooit iets van hem gepubliceerd zou zijn zou hij zichzelf als succesvol zien, vanwege de uitwerking die het schrijven op hem heeft.Voor zolang hij zich kan herinneren, schreef hij , elke morgen vijf uur lang .
Als acteur heeft hij genoeg afwijzigingen in zijn leven meegemaakt om zich over het wel of niet publiceren van zijn werk niet meer druk te maken. Hij beseft terdege dat de deal die hij met de uitgever gesloten heeft een geweldig mooie samenloop van omstandigheden is.
McLarty heeft De geheugenloper al in 1988 geschreven. Het begon met een gedicht dat hij schreef naar aanleiding van het auto-ongeluk van zijn ouders. Dit heeft hij uitgebreid tot een toneelstuk en later tot de roman.
McLarty spreekt heel veel audioboeken in en weet door zijn connecties in deze wereld zijn boek acht jaar geleden als audioboek gepubliceerd te krijgen (in ruil voor het gratis inspreken van nog twee boeken). En hoewel het boek op bescheiden schaal succesvol is, wordt het weer zo'n twee jaar stil rondom de roman.
Totdat McLarty auditie doet voor een rol in de miniserie Kingdom Hospital van Stephen King. Een auditie die hij totaal verknalt. Maar terwijl hij snel de aftocht wil blazen blijkt Stephen King zelf ook aanwezig te zijn geweest bij de audities en deze vraagt hem plotseling: "Are you Ron McLarty, the novelist?"
McLarty's hart slaat over van vreugde. Wie had ooit gedacht dat iemand hem ooit nog een 'novelist' zou noemen?
Vanaf dat moment gaat het snel. Stephen King schrijft een groot artikel in Entertainment Weekly, waarin hij De geheugenloper de beste roman noemt die hij niet kan lezen. Niet veel later wordt McLarty's boek geveild en sleept hij een miljoenencontract binnen voor twee romans.
Bibliografie :
Romans
The Memory of Running (2005)-De geheugenloper
Art in America (2006)
Traveler (2007
|
