Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
19-03-2007
*De buitenkant van Meneer Jules * van DIANE BROECKHOVEN
De buitenkant van Meneer Jules
Uitgeverij : The House of Books
gebonden - 80 paginas -ISBN 90 443 1416 5
-novelle
Een gruwelijke enscenering waar je kippenvel van krijgt.
*** Deze novelle vertelt over een man en een vrouw, beiden op leeftijd, die zo hun dagelijkse rituelen hebben. Een van die rituelen is dat hij s morgens koffie zet en dat zij dan nog even in bed blijft. Als zij de koffiedampen ruikt, staat zij op en gaat bij hem aan tafel zitten. Zo ook op deze ochtend. In De buitenkant van Meneer Jules schetst de schrijfster met karige middelen een intimistisch en pakkend tafereel dat zich voltrekt in één dag. Alice ziet dat er iets schort aan het gebruikelijke ochtendritueel als Jules op de bank naar buiten blijft zitten staren. Vreemd. Maar zoals altijd begint zij tegen hem te praten, totdat ze nog eens goed naar hem kijkt en ziet dat hij van het ene ogenblik op het andere stilletjes doodgegaan is.Ze kan niet zomaar naar die nieuwe situatie overstappen, en daarom belt ze de dokter of haar zoon nog niet. En daar blijft hij de hele dag en de volgende nacht zitten. Er wordt niemand te hulp geroepen.
In De buitenkant van Meneer Jules, van Diane Broeckhoven, wordt die dag beschreven. Hij is weliswaar dood, maar zij doet alsof hij nog leeft. Ze gaat naast hem zitten, kijkt naar hem vanuit alle hoeken van de kamer, kust hem en praat tegen hem. Ze praat heel veel, want eindelijk, eindelijk heeft zij de kans hem te vertellen wat zij op haar hart heeft. Over de miskraam in Parijs in hun wittebroodsweken, maar vooral over de affaire die hij met een andere vrouw heeft gehad. Ja, zij heeft het allemaal geweten en heel goed in de gaten gehad dat hij iets met een ander had. En vol trots vertelt zij hoe zij aan die affaire een einde heeft gemaakt zonder dat híj dat in de gaten heeft gehad.Daarnaast loopt door het boek, een novelle van 80 paginas, het verhaal van een autistische buurjongen die in vakanties op bezoek komt. Met de rol van de jongen zet Broeckhoven tot aan het verrassende einde de lezer handig op het verkeerde been. Hij verwoordt treffend waar de breuklijn ligt in hun schijnbaar onverstoorde leven: "Meneer Jules is weg. dit is de buitenkant van meneer Jules." Diane Broeckhoven werkt opvallend met personages die met een dwingende werkelijkheid in zichzelf opgesloten zitten en nog maar gebrekkig met de buitenwereld communiceren. Zo laat ze Alice in haar eentje het saldo van haar huwelijk opmaken en proberen geluk en ontgoocheling in evenwicht te brengen met behulp van het gevoel van verbondenheid met haar man dat ze maar niet kan opgeven. Een vrouw die om warmte bedelt bij haar koude, dode man en die een autistische jongen in zijn plaats ziet schuiven. Het is een bizar verhaal. Stel je voor: je geliefde is overleden en je houdt hem nog een dagje thuis om hem nu eindelijk eens de waarheid te vertellen. De dood wordt gebruikt als hét moment om de waarheid te openbaren. Het boek ontroert en schittert in zijn ontroerende eenvoud. en laat zich lezen alsof je in een toneelstuk zit dat zich afspeelt binnen de vier muren van een kamer. De overgang die door de dood van Jules uitgelokt wordt , verloopt zonder enige vorm van pathetiek, hij verglijdt zachtjes in de nieuwe werkelijkheid die Alice rond zich vaste vorm ziet krijgen. In heel haar tekst overheerst de stilte, er gaat verstilling van uit. Diane Broeckhoven maakt met woorden heel veel stil
Diane Broeckhoven is geboren op 4 maart 1946 in Antwerpen, waar ze ook opgroeide.Na haar studies 'Voordracht en Nederlandse Letterkunde' aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen begon Diane Broeckhoven al meteen als journaliste bij 'De Standaard'. Het schrijven is haar dus nooit vreemd geweest. Enkele jaren later stapte ze over naar 'Libelle' en 'Onkruid', twee tijdschriften waarvoor ze nu nog steeds werkt, maar op dan op freelance basis. In 1970 verhuisde ze naar Nederland waar ze dertig jaar woonde en werkte als auteur van voornamelijk jeugdboeken . In 2000 keerde ze terug naar haar geboortestad, waar ze op het verstilde begijnhof woont. In haar regelmatig met literaire prijzen bekroonde boeken zijn soms autobiografische gegevens verwerkt en is de hand van de opmerkzame journalist herkenbaar. 'Bruin zonder Zon', waarmee ze in 1996 de Boekenleeuw won is daar een voorbeeld van. Het is de neerslag van een reis naar Bangladesh die ze met haar adoptiedochter maakte. Diane Broeckhoven heeft drie inmiddels volwassen kinderen die vooral in haar beginperiode een dankbare inspiratiebron vormden. Zij schrijft op een indringende manier over taboedoorbrekende onderwerpen, b.v. over de dood van een kind in 'Een dood vogeltje' (Boekenleeuw 1986), over aids in 'Kristalnacht' (kinderjuryprijzen 1997), over de kloof tussen arm en rijk in 'Een god met warme handen'(genomineerd voor kinderjury 2001). Diane Broeckhoven is een sterk geëngageerd auteur. Zo maakt de jonge lezer in haar boeken onder meer kennis met aids, echtscheiding, armoede, depressiviteit, adoptie, de dood, enzovoort. Diane spreekt in dit verband van 'een opdracht' in het leven en omschrijft die als volgt: "Moeilijke dingen naar de mensen brengen, beladen onderwerpen naar de mensen vertalen."
Niet alleen de maatschappelijke betrokkenheid is belangrijk voor de verhalen van Diane Broeckhoven, ze hebben zonder twijfel ook grote emotionele waarde. Het draait immers niet enkel om de gebeurtenissen in een boek maar ook, en misschien wel meer, om de gevoelens die met die gebeurtenissen gepaard gaan. Omdat ze zo gevoelsgericht schrijft en het graag heeft over de dingen achter de zaken, worden haar boeken dikwijls psychologische verhalen genoemd. Ook daarom schrijft zij het liefst voor de jeugd want jongeren leven volgens haar meer met hun gevoel dan met hun verstand. Diane Broeckhoven publiceerde meer dan twintig jeugdboeken en vier romans voor volwassenen. Van de Duitse vertaling van "De buitenkant van Meneer Jules" zijn inmiddels haast 100.000 exemplaren verkocht. Haar meest recente boek 'Reiskoorts' beschrijft op tedere wijze enkele episodes uit het leven van de oude vrouw Alice. Diane Broeckhoven haalt haar inspiratie uit herkenbare situaties thuis, onderweg of op reis. Centraal in haar boeken staan emotionele kwetsbaarheid en de breekbare relatie tussen volwassenen en kinderen. Ze vertelt niet over 'Grote Avonturen' maar over heel gewone mensen in heel gewone situaties. Daarbij wil ze vooral de gevoelens en het beleven van die mensen belichten. Vaak stelt ze op een indringende manier taboedoorbrekende themas op de voorgrond. Haar schrijfwerk kenmerkt zich door een rustige, ingehouden stijl waarbij humoristische nootjes voor een relativerende toets zorgen. De lezer zal wel passages terugvinden die verraden dat ze ook journaliste is, maar deze worden op een prettige manier afgewisseld met meer poëtische stukken. De gevoelige, begrijpende, maar niet sentimentele verteltoon die ze vaak hanteert, en de wijze waarop Broeckhoven karakters tekent, werden reeds geprezen door verschillende critici.
Als een lopend vuurtje, haar debuutroman voor jongeren, is gebaseerd op een reis die ze maakte als aanhangster van de Bhagwanbeweging. Spirituele thema's zijn ook aan haar andere werk niet vreemd, waarin ze onderwerpen aansnijdt als dood, reïncarnatie, de grens tussen normaal en abnormaal. Ze worden heel open en onbevooroordeeld op de lezer losgelaten, in een combinatie van herkenbare figuren, sterk ingeleefde emoties en informatieve achtergrondinformatie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
