" Zionoco"
van Leon De Winter
Uitgeverij: De Bezige Bij- Amsterdam
Aantal paginas: 383
Jaar van uitgave: 1995
" Wie niet in wonderen gelooft is geen realist."
" Wie niet in wonderen gelooft is geen realist ", wonderen zijn deel van het leven. Sol geloofde in het wonder dat zijn vader speciaal voor hem was teruggekomen op aarde en werd rabbijn. Ook geloofde Sol dat de berg Zionoco bestond en daardoor kwam de laatste ontmoeting tussen hem en zijn vader tot stand. De schrijver bedoelt met dit motto dat je in wonderen moet geloven, ze zijn onderdeel van het menselijk bestaan.
*** In New-York leidt Sol Mayer , hartstochtelijk brokkenmaker , een turbulent bestaan - tot zijn vader verdwijnt. Als reactie daarop besluit hij om , in navolging van zijn vader , als rabbijn de joodse traditie te dienen. Sol trouwt de erfgename van een fortuin en werkt bij Temple Yaakov , een grote synagoge. Dan , op een dag wordt hij wanhopig verliefd op de zangeres van een bandje. Hun liefde blijft echter geen geheim en berooft Sol van zijn huwelijk, synagoge , huis en salaris ...
*** Leon de Winter en de critici, dat is water en vuur. De Winter schrijft te verhalend, te meeslepend en dat gaat ten koste van zijn stijl, zo luidt in het algemeen het oordeel over de schrijver. Als je het oeuvre van De Winter overziet, kun je constateren dat hij inderdaad een schrijver is geworden die meeslepende verhalen weet te vertellen. Die verhalen zijn tamelijk on-Nederlands doordat ze zich doorgaans niet afspelen binnen onze grenzen. Bovendien gebeurt er nogal wat in zijn boeken en ook dat is adembenemend na het zoveelste boek over een ongelukkige jeugd in de Nederlandse klei. Zionoco gaat over Sol Mayer, een van oorsprong Nederlandse rabbi, die getrouwd is met een steenrijke Amerikaanse dame. Het huwelijk tussen beiden is echter niet meer dan farce, nadat het uitdoven van de seksuele begeerte pijnlijk duidelijk maakt dat de echtgenoten voor de rest ook weinig in elkaar zien. Als Sol in een vliegtuig in contact komt met een zeer aantrekkelijke zangeres, is het hek dan ook van de dam. Tegelijk met de liefdesaffaire met dit meisje, dat eigenlijk astrofysica studeert, speelt een rel binnen de joodse gemeenschap. Door een artikel van Sol is er veel commotie ontstaan en wordt hij aangevallen door de conservatieve joden. Als geheime intieme foto's van Sol met zijn geliefde rond worden gedeeld, wordt de positie van Sol privé en op het werk onhoudbaar. Veel later zit Sol, berooid en eenzaam, in Suriname, waar hij als een soort verbannen zendeling naar toe is gebracht. De joodse gemeenschap daar bestaat uit een handjevol niet echt geïnteresseerden. Maar Suriname is een magische plek, want de vader van Sol, ook rabbi, is ooit verdronken in een rivier in Suriname en als vermist opgegeven. Uiteindelijk gaat Sol dezelfde tocht maken als zijn vader. Hij wil naar de oorsprong van de rivier. En de oorsprong ligt bij de berg Zionoco. Uiteindelijk vindt Sol zijn doodgewaande vader bij een groep tot hetjodendom bekeerde inboorlingen. De vraag is wat Leon de Winter met dit alles beoogt. In het begin heeft de roman veel vaart en lijkt het boek te gaan over het thema hoe je je stand houdt als jood binnen een westerse gemeenschap. Maar vooral de zoektocht naar de vader aan de ene kant en de liefdesaffaire met de studente staan voor een tegenstelling tussen geloof en wetenschap. Terug naar de oorsprong van het geloof op de berg Zionoco (=Zion) en de veilige vaderlijke wereld die erbij hoort of de wetenschap die alleen maar meer vragen stelt bij de oorsprong zonder dat er nog voorstelbare conclusies getrokken kunnen worden. Een antwoord geeft De Winter niet echt. Het pathetische eind van het boek lijkt te wijzen in de richting van een keuze voor het geloof. Die keuze bleek ook al in voorgaande boeken van De Winter naar voren te komen. Maar hoe die geloofswereld eruit moet zien in een moderne wereld, blijft continu de vraag van zijn hoofdpersonen. Misschien is dat dilemma het meest wezenlijke thema in de boeken van Leon de Winter.
De berg Zionoco is inderdaad een bedenksel. Het Hebreeuwse woord Zion bestaat wel, het is één van de heuvels van Jeruzalem in Palestina. Hier stond tot 70 jaar na Christus een tempel. Nu staat er de Al Aqsa moskee. Zion-oco is bedacht door degenen die dachten dat het beloofde land daar in Suriname lag, en niet in Palestina bij Jeruzalem. De meeste joden associeerden de naam Zion met het verlangen naar het paradijs, het beloofde land.
andere titels :
De (ver)wording van de jongere Durer -1978
Zoeken naar Eileen W. -1981
La place de la bastille--1981
Kaplan-1986
Supertex-1990
Eergisteren, overmorgen - 1990
Hoffman's honger -1990
De ruimte van Sokolov -1992
Serenade -1995
Zionoco ---1996
De hemel van Hollywood -1997
God's gym -2002
|