Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
08-11-2007
* Ziekzoekers * van Anne-Gine Goemans
" Ziekzoekers"
van Anne-Gine Goemans
Uitgeverij : De Geus
Paperback :287 blz.
ISBN 978 90 445 0993 9
Schuld en boete in de polder.
Roelof, jij bent de zoeker van ziek! Jij bent de man met de scherpe blik! Mis jij één zieke bol, dan ben je verantwoordelijk voor een compleet geruïneerde oogst.
uit Ziekzoekers
De daad zelf is heel eenvoudig. Uit een la pakte de veredelaar een wattenstokje en hij roerde ermee in de kelk van de tulp alsof het een kopje was. Het stuifmeel van de ene bloem smeer je op de stamper van de andere. De grote vraag is: met wie kruis je? Wat wil je? Welke eigenschappen breng je samen?
***
Zelf afkomstig uit de Bollenstreek besloot Goemans een boek te schrijven over de dreigende teloorgang van het typische landschap met al die gekleurde vlakken, sinds talrijke projectontwikkelaars hun zinnen op het gebied hebben gezet.Maar wat een journalistiek boek zou worden, werd een verrassend degelijke roman, Ziekzoekers getiteld.
Ziekzoekers zijn bollenboeren die feilloos de ziektes herkennen die bloembollen kunnen treffen. Wat te denken van ziektes als snotbol, kurkstip of zwartrand? Ze liggen altijd op de loer, klaar om de miljoenenopbrengst van een oogst te ruineren. De debuutroman van journalist Anne-Gine Goemans heet Ziekzoekers en is daarmee ook een metafoor voor alles wat er mis kan gaan in de wereld van een van Nederlands grootste exportproducten.
Waar die streek doorgaans een traditioneel decor biedt, laat Goemans de oer-Hollandse omgeving zien als een rauwe en eigentijdse plek. De verhoudingen in de familie Zeevoet - in heden en verleden, in Nederland en Amerika - komen door wilde plannen en het grote geld onder druk te staan.
Ogenschijnlijk gaat het om een traditionele omgeving, een beetje oud-Hollands. Lieflijk, onschuldig. Maar in werkelijkheid is het een broeierig gebied dat vol zit met krankzinnige verhalen, diep familieleed en grootscheeps bedrog. En het contrast wordt des te scherper als je dat afzet tegen die miljoenen keurig in rijen neergezette bloemen.
Het boek vertelt het verhaal van twee generaties bollenboeren. .De geschiedenis begint in de eerste helft van de vorige eeuw,en wordt met een mooie regelmaat onderbroken door gebeurtenissen in het heden. Het is menselijk en herkenbaar geschreven. Ironie viert hoogtij. Knap hoe tijdens de dialogen de gedachten van de hoofdpersonages afdwalen en een verhaal op zich vormen. Organisch groeien de tijden naar elkaar toe. Hoofd van de familie is Max Zeevoet ,voormalig directeur van Zeevoet Tulip International te Hillegom.Hoewel het bedrijf tegenwoordig in handen is van de zoon, Roelof, houdt Max zijn zaak vanuit Amerika, waar hij met zijn tweede vrouw woont, nog altijd scherp in de gaten. Zoon , Roelof , gescheiden, voortdurend geil, dikwijls dronken en behept met vliegangst, is niet bepaald de aangewezen figuur om het bedrijf te leiden.Het gevoel in de schaduw van zijn vader te opereren,doet Roelofs eigenzinnigheid opvlammen. Hij neemt en aantal initiatieven, waaronder het moderniseren van het toch wat tuttige bloemencorso.Daarnaast weet hij de bloembol op het menu van een eetcafé te krijgen en laat hij in opdracht van het bedrijf een immens panorama schilderen. In een mum van tijd is de bol terug van weggeweest.
Al die vertutte attracties zouden gebaat zijn bij zo'n type als Roelof of zijn geestelijke moeder Goemans, die aan ideeën geen gebrek heeft.Een écht grote dienst bewijst de bollenjongen de streek door een projectontwikkelaar en een dame van een beleggingsfonds te slim af te zijn.Onbedoeld steken vele investeerders hun geld in het behoud van het landschap. Jammer dat het fictie is. Want , ach die bollen , die heerlijke bollen. Dan de oudjes.Het verleden wordt gerepresenteerd door Roelofs moeder, Vera Verkerk, die als een dochter van een bollenboer naar Amerika trok om zaken te doen. Passages die in het verleden spelen laten een glimp zien van het oude Nederland, van het ploeteren op de velden, en de vanzelfsprekende acceptatie dat je niet alles onder controle kunt hebben, zoals de moderne mens geneigd is te denken. Dat is een fraaie boodschap die Goemans haar lezers en passant meegeeft.
Indrukwekkend is het de levensloop van de autistische Leo te volgen en te beseffen hoeveel impact dat heeft op het bestaan van de gezinnen waar hij deel van uitmaakte.Een hele bijzondere en ontroerende passage is het moment in de kerk bij het overlijden van Leo en de toespraak van Albert.
In dergelijke scenes is ze waarlijk bevlogen, en lijkt het alsof de woede van haar bolboerende voorvaderen zich samenbalt en de frustratie van het harde bestaan er absoluut uit moet : " Mens wat weet jij nu van angst. Weet je wat angst is ?Twaalf kinderen moeten voeden terwijl je bollenschuur is afgebrand en je katholieke buren zich verkneukelen om je ondergang en je doodzieke jongste kind nog dunner is dan de spijlen van zijn ledikant. Op andere momenten treedt de jounaliste Goemans meer op de voorgrond. Bijvoorbeeld wanneer het om meer zakelijke informatie gaat, zoals het opzetten van fondsen, of de eigenaardigheden van projectontwikkelaars.
Soms maakt het een iets angstige indruk, dat vasthouden aan journalistieke gedegenheid.Maar in het algemeen is de afwisseling in Ziekzoekers in balans.Daarbij komt dat men niet snel aan die kleurige en vriendelijke Hollandse bollenstreek denkt als locatie voor een roman waarin vervreemding tussen familieleden op tragische maar ook hilarische wijze literair gestalte krijgt. .Men krijgt al lezend het beeld voor ogen van deze roman als een kleurrijk schilderij. Ieder hoofdstuk voegt een trefzekere verfstreek toe aan de evenwichtige, goed doordachte compositie. Kleurrijk als de bollenvelden zelf, ontvouwen zich de levens van de Zeevoet-familieleden.
.Door de prettige, vlotte stijl waarin Goemans het boek geschreven heeft, lees je gemakkelijk door de paginas heen. Door de aanwezigheid van de vele personages is er altijd iemand om je mee te identificeren en door de vele verhaallijnen bevat Ziekzoekers voor iedereen wel een aantal aantrekkelijke en interessante hoofdstukken.
Die afwisseling is er niet alleen in toon en tijd, maar ook in mentaliteit.
De mentaliteit van de ouderwets hardwerkende Max is totaal anders dan die van de modern creatieve Roelof.
Goemans verhaalt over meer dan alleen de bollenvelden, en dat maakt Ziekzoekers een mooi contrastrijke roman, netjes doorwerkt -zoals het hoort. Voor een tikkeltje meer bezieling zou Goemans in een volgende roman best mogen vertrouwen op die familiair bepaalde opgewondenheid. Daarin schuilt iets minder keurigs, iets waar ze haar verbeelding verder mee kan aansturen.Op welk oeuvre Anne-Gine Goemans later zal kunnen bogen is vooralsnog een vraag maar Ziekzoekers is een eerste granieten bouwsteen daarvan.In deze dramatische familieverhoudingen komt uiteindelijk op natuurlijke wijze de ontroering alsnog bovendrijven, een psychologische krachttoer die meer dan prijzenswaardig is en naar een nieuw oeuvre doet verlangen.
Anne-Gine Goemans
(1971) is journaliste en moeder van drie kinderen. Ze werkt onder meer voor VolkskrantMagazine en geeft les bij het Centrum voor Communicatie & Journalistiek in Utrecht. Ze groeide op aan de rand van de Bollenstreek waar haar familie een bedrijf runde dat bloembollenverpakkingen fabriceerde. Aanvankelijk was Anne-Gine helemaal niet van plan een roman te schrijven. Ze wilde, trouw aan haar vakgebied, een journalistiek boek schrijven over de teloorgang van de bollenstreek, waar projectontwikkelaars de overhand krijgen over de traditionele bollenkwekers. Maar er was niet alleen dat. Er was ook een grote fraudezaak, en er was haar eigen verbondenheid met de streek. En er was de liefde voor schrijvers als Annie Proulx, die zo feilloos hun enorme hoeveelheid research weten te verwerken in meeslepende verhalen over karakteristieke mensen. Een voorliefde die Anne-Gines eigen stijl en gedachten over haar verhaal steeds meer richting fictie stuurden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
