Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
10-12-2007
* De grote vrouw * van Meir Shalev
Titel
:" De grote vrouw" Auteur: Meir Shalev Uitgeverij: Vassalluci-Amsterdam, 1998 ISBN 90 5000 060 6 Pagina's: 420 vertaler Ruben Verhasselt.
Iedere herinnering die hij oproept, hoe kort ook beschreven, weet hij te beschrijven in een taal die zo krachtig en beeldend is dat hij met recht een schepper naast God genoemd mag worden.
***
Een Israëlische jongen groeit rond 1940 op in Jeruzalem in een huis dat beheerst wordt door vijf vrouwen: zijn grootmoeder, zijn moeder, twee tantes en zijn jongere zuster. Hoofdpersoon Refael Maier, inspecteur van een waterbedrijf in de Negev-woestijn, is 52 jaar als hij de herinneringen aan zijn jeugd opschrijft.De mannen in de familie hebben de gewoonte om vroeg dood te gaan. Zijn vader was slapend overreden door een tank, zijn opa had zich verhangen, zijn Engelse oom Edward begreep de Hebreeuwse waarschuwingskreten niet en kreeg de brokstukken van een ontploft huis op zijn hoofd. Alles wat van hen overblijft zijn levenslange herinneringen bij de weduwen en een paar portretten aan de muur. Dat Refael "ouder is dan alle mannen in zijn familie geworden zijn", lijkt geen goed teken voor zijn verdere levensduur.
Hij is niet gelukkig en weet niet goed wat hij met het leven aan moet. De weduwen gaan met elkaar samenwonen en voeden gezamenlijk de kinderen van een van hen op. De jongen Refael herinnert zich vele jaren later hoe die opvoeding verlopen is.
In zijn herinnering worden de vijf vrouwen tot één grote vrouw onder wiens hoede hij als enige jongen opgroeit, die haar armen naar hem uitstrekt, hem uitkleedt, wast, kietelt en straft en die tegen hem praat, eindeloos tegen hem praat over alle herinneringen aan de overleden mannen. Alle niet te uiten liefde ten opzichte van hun overleden echtgenoten ballen de vrouwen samen in de zorg voor die enig overgebleven mannelijke spruit van de familie.
Het enige mannelijke element in zijn opvoeding wordt gevormd door de steenhouwer Avraham, een vrijgezel die een paar huizen verderop woont en op zijn erf stenen houwt. Hij is verliefd op één van de twee tantes van Refael. Deze komt hem alle dagen bezoeken en vertelt hem wat hij allemaal van de grote vrouw moet verduren. Avraham geeft hem goede raad en vraagt hem uit over de tante met het rode haar. Het boek bestaat uit tientallen korte hoofdstukken. Elk hoofdstuk bevat een gebeurtenis of een gesprek uit het verleden of uit het heden van Refael. Al die hoofdstukken geven een bont en veelkeurig beeld van de geschiedenis van de familie, van de eigenaardigheden van vijf vrouwen samen in een huishouden, van de geschiedenis van Israël en van Refaels huwelijk met Rona. Dat huwelijk is ook een herinnering, de twee zijn gescheiden maar ontmoeten elkaar nog steeds. Refael heeft aan zijn intensieve opvoeding door de vijf vrouwen een hang naar eenzaamheid overgehouden. Hij bivakkeert het liefst in zijn eentje in de woestijn om over zijn herinneringen na te denken.
In veel van Shalevs boeken spelen sterke vrouwen een grote rol. En daarnaast mannen die zich voegen naar die vrouwen omdat ze van hen houden, die de strijd aangaan, het onderspit delven en zich vervolgens daar vaak bij neerleggen, met meer of minder vrede. Die vrouwen zijn hun moeder, hun grootmoeder, hun geliefde, hun vrouw.
Het boek is goed geschreven, spannend en geestig en de karakters zijn boeiend. De zwarte tante is een ondeugend schepsel, de rode tante vereert alles wat Engels is, de grootmoeder is een prachtige oude vrek, Avraham is een reus met spierballen. En Refael treedt 's avonds op als masseur van de grote vrouw: de vrouwen trekken hun blouses uit en gaan op hun buik op matten liggen. Refael moet als jongetje van zes rondjes lopen op hun vijf ruggen, om ze te masseren. Kortom, dit is een prachtig boek. De verpletterende aanwezigheid van de vijf vrouwen rond Refael is 400 bladzijden lang voelbaar.
En nu , vijftig jaar later dwaalt hij alleen door de woestijn: "Weten jullie een betere manier voor een man om in orde te zijn?" Bang voor de dood, achtervolgd door zijn herinneringen die hem belemmeren een werkelijk menselijk leven te leiden.
Het boek is sterk associatief. Maar als je als lezer net gaat denken: nu is hij door alle zijsporen de lijn kwijt, keert Shalev toch weer terug naar de hoofdlijn.
Hoewel intieme contacten zelden uitgebreid beschreven worden, hangt er toch een voortdurende erotische spanning in "De grote vrouw": de rooie tante en haar relatie met Avraham, de zwarte tante die het bed met willekeurig welke man deelt, en zelfs Refaels moeder die op het laatst een lesbische relatie met haar blinde jeugdvriendin blijkt te hebben. Dat alles maakt het niet verwonderlijk dat Refaels contact met zijn ex-echtgenote vooral seksueel van aard is
.
Het maakt op die manier duidelijk dat de Israëlische literatuur de grotendeels seculiere Israëlische maatschappij weerspiegelt.
"Meir Shalev is a master story teller whose magic realism is similar to the art of Gabriel Garcia Marquez."Frankfurter Allgemeine Zeitung
Meir Shalev,-Israël 29-7-1948
De schrijver werd geboren in de coöperatieve pionierskiboets Nahalal als zoon van de dichter Jitschak Shalev. Hier groeide hij ook op en verhuisde vandaar naar Jeruzalem waar hij momenteel woont. Na zijn studies psychologie aan the Hebrew University werd hij bekend als producer en moderator van radio en tv-programma's. Meir Shalev is de meest succesvolle Israelische auteur van dit moment. Zijn romans worden in tien landen vertaald. In 1988 werd zijn eerste boek, in de Nederlandse vertaling uitgebracht onder de titel 'Russische Roman', gepubliceerd. Hij is tevens colummist voor het Israëlische dagblad "Yedioth Ahronoth " Naast zijn romans die allemaal bestsellers werden , schreef hij twee non-fictie verhalen en vijf kinderboeken. Shalev werd bekroond met : the Bernstein Prize (1989), the Juliet Club Prize (Italy, 1999) en the Brenner Prize (2006)
Romans:
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
