'Ben ik voorgoed een vreemde in het land van mijn geboorte, op de grond, vanwaar ik niet verplant wil zijn?'.

***
In 1871 vertrok Rudolf Kerkhoven , een pas in Delft afgestudeerd chemisch technoloog , naar Indie , waarheen in de loop der jaren al ongeveer vijfendertig leden van zijn familie hem waren voorgegaan. Deze mensen, onder wie vele markante persoonlijkheden , vormden een clan die vol ondernemingslust , maar ook bezield van vooruitstrevende denkbeelden , in het wingewest Oost-Indie een beter en voor de bevolking rechtvaardiger systeem van landbouw en economie wilde invoeren.
Zij pachtten woeste gronden en afgeschreven gouvernementscultures , en wisten in de loop van enkele tientallen jaren uitgestrekte plantages in het bergland van West-Java tot bloei te brengen.Met goedvinden van hun nakomelingen zijn gegevens uit de familie-archieven door Hella Haasse in romanvorm verwerkt.
Heren van de thee is de geschiedenis van Rudolf Kerkhoven en Jenny Roosegaarde Bisschop , en van hun gezinsleven op de afgelegen theeonderneming Gamboeng in de Preanger.
Het boek vertelt niet de geschiedenis van de ontwikkelingen in de koloniale politiek van 1870 tot 1907, maar van mensen wier karakter, lotgevallen en onderlinge verhouding door die ontwikkelingen werden bepaald.
De drie hoofdpersonen van deze roman zijn : de autocratische Rudolf , zijn langzaam aan verbitterd rakende echtgenote Jenny , en West-Java met zijn indrukwekkende en mysterieuze natuur.

Hella Sefaria Haasse :

Op 2 februari 1918 wordt Hella (Hélène) S. (Serafia) Haasse in Batavia geboren. Zij is  een dochter van de concertpianiste Katharina Diehm Winzenhöhler en Willem Hendrik Haasse
In 1920 vertrekt het gezin Haasse voor een twee jaar durend verlof naar Nederland
In 1922 keert de familie terug naar Soerabaja.
In 1924 wordt haar moeder ziek en moet opgenomen worden in een sanatorium in Davos. Zij neemt de kinderen mee naar Europa. Hella woont bij haar moeders moeder in Heemstede en vervolgens in een kinderpension in Baarn. In 1928 is de moeder hersteld van haar ziekte en zij steken weer over naar Nederlandsch-Indië. Na een jaar Bandoeng en een kort verblijf in Buitenzorg, verhuist het gezin naar Batavia, waar Hella naar het lyceum gaat. Daar wordt haar liefde voor de Nederlandse literatuur gestimuleerd. Het zijn vooral de Nederlandse dichters die tot de verbeelding spraken: Slauerhoff, Roland Holst.
Sinds haar debuut in 1945 - Stroomversnelling, haar enige dichtbundel - schreef ze een omvangrijk oeuvre bijeen van meer dan vijftig zelfstandig verschenen titels over allerlei onderwerpen: romans, essays, toneelstukken - fictie en nonfictie. En dan hebben we het nog niet over de artikelen, of over de bundels die ze samenstelde. Nederlands-Indië speelt in haar werk een grote rol.
In 1938 vertrok ze naar Nederland om Nederlands te gaan studeren in Utrecht, maar daar aangekomen schreef ze zich in voor Scandinavische talen aan de Universiteit van Amsterdam. De bedoeling was dat haar ouders en broer zich later bij haar zouden voegen, maar de Tweede Wereldoorlog verhinderde dat. Zo trok ze haar eigen plan. Tijdens de oorlog brak ze haar studie af en ging naar de toneelschool.
 Die rondde ze met succes af waarna ze een contract sloot met het Centraal Tooneel van Cees Lasseur. In februari 1944 trouwde ze met de jurist Jan Lelyveld en in november werd hun eerste kind geboren, dat echter twee jaar later overleed. Daarna kreeg ze nog twee dochters. Zij speelde nog steeds toneel, bleef daar ook een band mee houden - zo schreef ze in de loop der tijden enkele toneelstukken - maar ging toch steeds meer publiceren.
Hoezeer Hella Haasse ook bekend is door haar boeken over haar land van herkomst, het is slechts een onderdeel van haar oeuvre. Minstens zo belangrijk zijn haar andere historische romans.
Andere, niet historische, romans als Berichten van het Blauwe Huis of Huurders en onderhuurders zijn minder bekend maar vormen een net zo'n belangrijk onderdeel van haar totale oeuvre. Ook hier draait het om de zoektocht naar het eigen verleden en het kennen van de ander.
Het werk van Hella Haasse werd in vele talen vertaald: Duits, Engels, Hongaars, Italiaans, Pools, Portugees, Roemeens, Sloveens, Spaans en Zweeds.
Hella Haasse is met recht de enige echte 'Grand Old Lady' van de Nederlandse Literatuur.

Literaire prijzen:
Novelleprijs CPNB 1948 voor 'Oeroeg'.
Internationale Atlantische prijs 1958 voor 'De ingewijden'.
Literatuurprijs 1961 van de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945
Visser Neerlandiaprijs 1962 voor 'Een draad in het donker'.
De litteraire sociëteit 'De Witte-prijs' 1977 voor 'Een gevaarlijke verhouding of Daal-en-Bergse brieven'.
Constantijn Huygens-prijs 1981 voor haar gehele oeuvre.
P.C. Hooft-prijs 1984 voor proza voor haar gehele oeuvre.
J.P. van Praag-prijs 1985 voor haar gehele oeuvre
Eredoctoraat in de letteren (Utrecht) in 1988
Publieksprijs CPNB 1993 voor 'Heren van de thee'.
Zij werd in Frankrijk benoemd tot Officier des Arts et des Lettres (1994).
Annie Romein-prijs 1995 (van het maandblad 'Opzij')
Op 6 juli 2000 werd Hella Haasse in Frankrijk officier in het Légion d'Honneur.
'Sleuteloog' werd genomineerd voor de NS-publieksprijs 2003.
Prijs der Nederlandse Letteren 2004