Heinrich Böll :
 Keulen, 21.12.1917 – Langenbroich, 16.6.1985.
Heinrich Böll werd in 1917 te Keulen geboren als zesde kind van Maria Hermanns en Viktor Böll. Zijn ouders waren uit Engeland  gevlucht om te ontkomen aan de vervolging van katholieken. Hij groeide er op in een liberale, katholieke en pacifistische familie.
Van 1924 tot 1928 ging hij naar de lagere school in Keulen, in 1928 ging hij er naar het Kaiser Wilhelm Gymnasium, een staatsschool voor middelbaar onderwijs.
Zijn familie had erg te lijden onder de Grote Depressie. Vanaf 1933 – toen Hitler kanselier werd van het Rijk – werd het appartement van de familie Böll de plaats voor illegale bijeenkomsten van de katholieke jeugdbeweging.Hij weerstond succesvol de verleiding om zich aan te sluiten bij de Hitlerjugend.
Hoewel hij pas in 1937 van school ging en op leercontract ging in het boekenwezen, begon zijn schrijverscarrière al in 1936.De Nazi's zijn aan de macht en Böll wordt meermaals opgeschrikt door de radicale manier waarop artiesten en schrijvers worden vervolgd en monddood gemaakt.Alhoewel Böll enige weerstand had tegen het Nazisme zag hij geen mogelijkheden om zijn dienstplicht te ontduiken.
In 1938 werd hij verplicht om te gaan werken. In 1939 schreef hij zich in aan de Universiteit van Keulen en werd hij opgeroepen voor de Wehrmacht..en streed in Frankrijk, Roemenie,Hongarije en de Sovjet-Unie. Hij raakte vier maal gewond en werd uiteindelijk gevangen genomen door Amerikaanse soldaten in april 1945.
In 1942 trouwde de auteur  met Annemarie Cech .
Zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog zouden vooral in zijn eerste literaire werken een grote rol gaan spelen De stuitende tonelen van inquisitionele boekverbrandingen zullen hem zijn leven lang bijblijven en zijn streven naar vrije meningsuiting steeds weer voeden.Vervolgens keerde hij terug naar Keulen,waar hij germanistiek ging studeren..Intusssen komt hij aan de kost als timmerman in de familieschrijnwerkerij die zijn broer bleef leiden.
In 1947 stuurde hij voorbeelden van zijn kortverhalen naar kranten en tijdschriften. In datzelfde jaar werd ook zijn zoon Raimund geboren, een jaar later zijn zoon René.
In 1949 werd zijn kortverhaal Der Zug war pünktlich uitgegeven.
Het is het sterk visionaire verhaal van de jonge militair, die met de dagelijkse treinlading kanonnenvlees vanuit de Ruhr naar het Oostfront vertrekt, in de klamme zekerheid dat hij een gewisse dood tegemoet treint, en ironisch genoeg als enige overlevende terugkeert.
 In deze periode zocht hij ook naar werk (‘Ik zou nog geen ongelukkig uur van mijn vrouw en kinderen voor literatuur riskeren’)..
In 1950 vond hij een tijdelijke baan bij het Bureau voor Bevolkingsstatistiek in Keulen en werd zijn zoon Vincent geboren.
Met het verhaal "Die schwarzen Schafe" uit 1951 won hij de Prijs van de Gruppe 47 en begon zijn literaire loopbaan.
Vanaf 1951 kon Böll echt van zijn pen leven, als auteur en als vertaler. Hij zal in zijn geboortestad blijven wonen, een relatief kort verblijf in Ierland niet te na gesproken (Irisches Tagebuch - 1957).
In 1952 kwam hij onder contract bij de uitgeverij Kiepenheuer & Witsch en begon hij hedendaagse kwesties uit de BRD in zijn werk te verwerken. In 1953 werd hij lid van de Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung.Direct na de oorlog, was Böll bezig met het verwerken van de herinneringen aan die tijd. Hij schreef over het effect -materieel en psychologisch- dat het had gehad op het leven van de gewone mensen. Zij waren in zijn werk de helden van het verhaal. De slechteriken waren autoritaire figuren; zoals de overheid, het bedrijfsleven en de Kerk. Hij maakte ze belachelijk, soms op humoristische toon, soms op zeer zwartgallige wijze.Hij reisde veel als vertegenwoordiger van een nieuw niet-nazi-Duitsland.
Zijn verschijning en houding waren een enorm contrast met het bazige en agressieve type Duitser tijdens het Derde Rijk.
In 1954 werd zijn roman Haus ohne Hüter  uitgegeven; in 1995 kreeg het de Franse Uitgevers’ Prijs voor beste roman in een vreemde taal.
In 1958 werd een aangekondigde bijdrage van Böll (Brief an einen jungen Katholiken) verboden omwille van de sterke kritiek op het na-oorlogse Duitse katholicisme.
Aanvankelijk schreef Böll vooral verhalen waarin de oorlog een grote rol speelde, maar vooral na 1960 ging hij ook omvangrijke romans schrijven waarin, net als in zijn korte verhalen, kritiek op de maatschappij weerklonk. Zo is de ontwikkeling van Duitsland na 1945 tot consumptiemaatschappij in zijn roman "Ansichten eines Clowns" uit 1963 verwerkt.In 1968 doceerde hij aan deUniversiteit van Frankfurt en ontwikkelde zijn Ästhetik des Humanen [esthetica van het menselijke].
Tot zijn belangrijkste romans behoren o.a.: "Billard um halb zehn" (1959) en "Gruppenbild mit Dame" (1971).In 1972 ontving Böll de Nobelprijs voor de Literatuur, waarmee hij de eerste Duitser sinds Herman Hesse in 1946, werd die deze prijs in ontvangst mocht nemen. Zijn werk is in meer dan 30 talen vertaald en hij is een van Duitslands meest gelezen schrijvers.
Zijn simplistische stijl maakte hem favoriet voor de Duitse lesboeken. Zijn werk wordt "Trümmerliteratur" genoemd.
In de jaren zeventig richtte Heinrich Böll zijn pen vooral op de macht van de media. De nadelige gevolgen van de bemoeienis van de boulevardpers (Bild) op het leven van een per ongeluk in het nieuws gekomen vrouw werkte Heinrich Böll uit in zijn korte roman "Die verlorene Ehre der Katharina Blum" (1974)
In 1975 werd Die verlorene Ehre der Katharina Blum verfilmd door Volker Schlöndorff. .In 1974 werd Alexander Solschenizyn gearresteerd en na hevig protest uit de Sovjet-Unie verbannen. Böll nam hem op in zijn huis.
Bölls verhouding met de katholieke kerk is altijd erg problematisch geweest. Hoewel hij wel gelovig was, verwierp hij de onfeilbaarheid van de paus. Bovendien stond hij erg wantrouwig tegenover de officiële kerk en haar autoriteiten, die hij verweet geen weerstand te hebben geboden tegen het (Nazi)regime,Hij stapte in 1976 uit de katholieke kerk.
Door de rechtse pers werd Heinrich Böll ook gezien als een sympathisant van de terroristische beweging Rote Armee Fraktion (RAF). Hierop reageerde Böll op karakteristieke wijze: soms geduldig uitleggend en op andere momenten door middel van een satirisch stuk.
In zijn latere werk speelden vooral de macht en de herkomst daarvan en zijn betrokkenheid met de vredesbeweging een grote rol.Naast verhalen en romans schreef Heinrich Böll ook hoorspelen, drama en maatschappij-kritische bespiegelingen. Daarnaast was hij actief voor de internationale literaire P.E.N. vereniging.
Böll was vooral succesvol in Oost-Europa, door de vermeende donkere kant van het kapitalisme in zijn boeken. Alleen al in de Sovjet-Unie werden miljoenen van zijn boeken verkocht.
Hij was politiek actief in de vredesbeweging en voor de Groenen. In 1981 steunde hij Europese schrijvers in hun oproep tegen de neutronenbom en de aanschaf van wapens.
Hij hield voor 300.000 mensen een speech bij de eerste grote vredesbetoging in Bonn.Een aantal scholen in de BRD werden naar hem vernoemd.Heinrich Böll stierf in 1985. De herinnering aan hem leeft nog steeds, onder andere in de Heinrich-Böll-Foundation en het speciale Heinrich-Böll-Archief in de bibliotheek van Keulen.