Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
24-05-2006
* Zondagskinderen * van : MARIA STAHLIE
Zondagskinderen : Uitgeverij : Prometheus
" De spanning, de taal , de sfeer , de karakters , alles werkt samen en resulteert in opwindend proza ."
*** Maria Stahlie schrijft in de verhalenbundel Zondagskinderen voornamelijk over vrouwen die plots met een innerlijke crisis te maken krijgen.Haar personages zijn vaak verkrampt van haat : jegens een vader, een broer of een echtgenoot, een enkele keer jegens hun noodlot , maar meestal haten ze zichzelf. Een simpele gebeurtenis kan daarom voldoende zijn om volledig te ontsporen. In deze bundel toont Maria Stahlie zich een begenadigd schrijfster, die haar personages diep in hun kwetsbare zielen weet te treffen. Met minimale middelen roept de schrijfster hele werelden op , waar men als het ware in meegezogen wordt.
Maria Stahlie :-1955 Maria Stahlie (pseudoniem van Madelien Tolhuisen ) werd in 1955 geboren in Arnhem, maar groeide op in Breda, waar ze op veertienjarige leeftijd haar latere partner Dick Schouten leerde kennen. Beiden gingen studeren aan de Universiteit van Amsterdam, waar Stahlie in 1984 cum laude afstudeerde in de Nederlandse Taal- en Letterkunde. Na haar afstuderen begon zij haar loopbaan als beoordelaar van manuscripten en vertaler bij uitgeverij Bert Bakker. Ze was recensent bij Vrij Nederland, maar koos uiteindelijk voor het schrijverschap. In 1987 verscheen haar eerste boek, Unisono.. Maria Stahlie verbleef in 1988 en 1990 langere tijd in de V.S., eerst als partner van Dick Schouten, die writer-in-residence was op de University of Minnesota, later als writer-in-residence.op dezelfde universiteit. Stahlie en Schouten woonden gedurende een jaar op een Grieks eiland in de Egeïsche Zee. De verblijven in de V.S. en Griekenland hebben hun sporen nagelaten in Stahlie's verhalen en romans. Dit geldt ook voor haar woonplaats Amsterdam (vooral de buurt De Pijp, waar ze samen met Dick Schouten woont). In 2000 schreef Stahlie enige tijd een column in de Volkskrant, 'de Leesclub'.
Haar oeuvre is bevolkt met in hart en geest onbevangen personages die zich altijd in de nesten werken maar steeds opnieuw gered worden door de goedertierenheid van de auteur (die het hen natuurlijk wel eerst knap moeilijk heeft gemaakt).Is het niet de zorg voor anderen die hen in een stroomversnelling doet belanden, dan is het wel hypochondrie of schuldgevoel. De drijfveer van haar schrijverschap is niet haar persoonlijke visie op de maatschappij of op het bestaan, maar haar liefde voor de taal. Ze vindt het wonderlijk geheimzinnig dat je met taal verhalen kunt vertellen, personages leven in kunt blazen, spanningsvelden en ritmes kunt creëren om komische en aangrijpende gebeurtenissen uit de verf te laten komen ."Vol, rijk en complex, dat is de wereld en zo moet mijn werk zijn."-zegt ze
Ubi amor, ibi oculus luidt een Latijnse spreuk die haar lijfspreuk zou kunnen zijn; daar waar liefde is, is het oog.
Je ziet pas echt hoe de wereld in elkaar steekt als je er met liefde naar kijkt. "Stahlies "kracht ligt in haar eigenzinnigheid, haar direct herkenbare, glimlachende stijl en een bijna on-Nederlandse luchtigheid die, gekoppeld aan een telkens verrassende plot, verhalen opleveren die nu en dan 'juweeltjes' mogen heten. De allergrootste indruk echter maakt de wijze waarop Stahlie het thema van de verbeeldingskracht in haar verhalen verwerkt.Haar proza is lyrisch, intelligent en lichtvoetig. Ze dompelt de lezer onder in een door haar zorgvuldig geschapen wereld, een wereld die intrigeert en hongerig maakt naar meer. Zij is in staat het onmogelijke te laten gebeuren zonder dat het ongeloofwaardig wordt. In Stahlies boeken treden vaak avontuurlijke en ondernemende meisjes en vrouwen op. Mijn hoofdpersonen zijn afsplitsingen van mijn onverschrokkener zelf. Als kind hield ik van voetbal en klom in bomen, er werd nooit meisjesachtig gedrag van mij verwacht. Maar misschien ben ik in mijn herinneringen heel wat stoerder dan ik in werkelijkheid was, ik kan dat niet meer controleren, want mijn vader heeft bij de scheiding alle fotos meegenomen, aldus Maria Stahlie
Het oeuvre van Stahlie ( ) kenmerkt zich door vakkundig overdachte maar tegelijk verfijnd ironische taalvirtuositeit, vol van snelle kracht. Talloze prachtig geslepen zinnen en spitsvondige gedachten lichten er als juweeltjes uit op. Dit maakt haar werk buitengewoon spannend en meerduidig. Juryrapport Anna Bijnsprijs 2003. Knap en vakkundig is de manier waarop zij uitwijdt en zijpaden bewandelt, zonder ook maar één moment de compositie van het verhaal uit het oog te verliezen of afbreuk te doen aan de opgebouwde spanning. Zij is heer en meester over haar verhaal, op elk moment. Op het gebied van de verbeelding moet je het achterste van je tong laten zien, heeft Stahlie eens gezegd, en dat is precies wat deze rasvertelster op ongeëvenaarde wijze doet.Zij is in staat het onmogelijke te laten gebeuren zonder dat het ongeloofwaardig wordt. Net als haar personages grotendeels vrouwen toont ze zich overmoedig, neemt ze risicos met het verhaal, laat ze de fantasie het gezonde verstand vaak overwinnen.Haar verhalen zijn rijk en complex, omdat het leven dat ook is.
Reviews :
Zij doet dat zo uitbundig en tegelijkertijd zo subtiel, dat 'Zondagskinderen' voor eens en voor altijd duidelijk maakt dat Stahlie, zo zij ooit als 'een jonge vrouw, een meisje' getypeerd kon worden, gerijpt is tot een volwassen verhalenverteller die het vak tot in haar vingertoppen beheerst." (Trouw, 27 februari 1999)
Uitspraak van de schrijfster:
als schrijven schrappen zou zijn, zou schrijven wel schrappen héten.
Bibliografie:
Unisono(roman, Bert Bakker, 1987) Verleden hemel toekomst (verhalen, Bert Bakker, 1988) In de geest van de Monadini's (verhalen, Bert Bakker, 1989) De sterfzonde of de ingebeelde dode (roman, Bert Bakker, 1991) De vlinderplaag (verhalen, Bert Bakker, 1992)
Het beest met de twee ruggen (roman, Prometheus, 1994) Genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuurprijs
Honderd deuren(roman, Prometheus, 1996) Onderscheiden met de Multatuliprijs .
Zondagskinderen (verhalen, Prometheus, 1999) Genomineerd voor de Generale Bank Literatuurprijs .
De lijfarts (roman, Prometheus, 2002) Genomineerd voor de Anna Bijnsprijs
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.