Roland Hurtecant en groep zijn terug van hun fietstocht naar Moskou.

"Droom van over 25 jaar verwezenlijkt"

Bellem/Brugge

-Drieduizend kilometer in achtien etappes. Dat was de afstand die negentien wielerliefhebbers onder leiding van Roland Hurtecant tussen Brugge en Moskou afmaalden.

"Het was een fantastische groep, stresbestendige mensen die nog een glimlach te voorschijn kunnen toveren", vertelt hij.

De 71-jarige avonturier uit Bellem – sinds woensdag terug in ons land – had zich de laatste dagen van de trip en de aankomst in de Russische hoofdstad een klein beetje anders voorgesteld. "Na ons vertrek in Svinigorod sloeg het weer helemaal om. Wegens een temperatuur van slechts 7°C en zware slagregen dienden we vervroegd naar het hotel te trekken", zegt Roland Hurtecant. De jongste deelnemer en enigste vrouw, Annick Van de Kerckhove(34) uit Knokke-Heist, kon niet meer verder fietsen en diende de laatste vijf kilometer met onderkoelingsverschijnselen per taxi naar het hotel te worden gebracht.

Parijs-Roubaix

De problemen begonnen eigenlijk al eerder. De trip naar Smolensk(Rusland) duurde iets langer dan verwacht. "De gewone weg lag er levensgevaarlijk bij en we besloten daarom een stuk snelweg te nemen. We hadden dit in Polen en Wit-Rusland al kunnen doen, 650 kilometer onder begeleiding."

"In Rusland werden we er echter door de politie van gehaald. Na een twee uur durende diplomatieke tussenkomst werd beslist ons per vrachtwagen tot de eerst volgende afrit te brengen. Het vervolg van die etappe was dan op secundaire wegen, vergelijkbaar met de baantjes in Parijs-Roubaix."

Toch heeft de groep een prachtige ervaring achter de rug. Zo maakte de Russische televisie een reportage en zijn ze op de ambassade ontvangen.

"De laatste dagen hadden we het wel moeilijk. De wegen waren slecht en op de voorlaattste dag vanuit Viazma hadden we ’s avonds het geluk dat we allemaal met onze fizts op een lijn bus konden, want we gingen het hotel voor valavond niet bereiken. Ik heb daar 200 euro voor betaald." "We zaten daar allemaal met onze fiets tussen de plaatselijke bewoners. Die mensen keken hun ogen uit. Gelukkig ken ik een woordje Russisch. De vriendelijkheid, de onschuld en het smeken hebben toch voor een groot deel geholpen", lacht Hurtecant.

Slagboom op hoofd

"Bruggeling Filip Vandenbroele, de ereconsul in Wit-Rusland, organiseerde permanente politiebegeleiding in "zijn" land. We werden voor een receptie in een prachtig paleis ontvangen. Hilariteit was er daar ook toen Raphaël Verhelst, een van de deelnemers, aan een péage de slagboom op zijn hoofd kreeg."

"Kortom, het was een geslaagde, avotuurlijke reis waar er spitsvondigheid en improvisatie bij te pas kwam. We hebben de trip allemaal uitgereden. Voor velen de mooiste belevenis van hun leven", weet Hurtecany, die zijn ervaringen zelfs in een boekje wil bundelen. "Een titel is er nog niet, alle karakteristieken en mijn persoonlijke notities moeten erin voorkomen."

Monsieur Mont-Ventoux denkt er ondertussen niet aan om dit avontuur voor een tweede keer te ondernemen. "Ik ben een gelukkig mens, maar één keer is genoeg. Dit vraagt te veel voorbereiding. Mijn droom van over 25 jaar is verwezenlijkt, dat is het voornaamste en volgend jaar spreek ik Russisch, nog een taal erbij."

Kort verslag van de volgbus.

Bij dezen wil ik de hele ploeg feliciteren met het volbrengen van de fietstocht Brugge – Moskou, toen ik bij de eerste vergadering het grootste deel van de ploeg zag had ik mijn twijfels, moet dit stelletje ongeregelde Belgen dat klaarspelen? Maar ere wie ere toekomt, het is mij niet 100% maar 150% meegevallen. Ongelofelijk wat zij hebben gepresteerd. Vooral de laatste dag, woensdag 1 september, was een ware beproeving, Ik was blij en opgelucht dat iedereen koud en nat en tot op het bot verkleumt toch gezond en heel is binnengekomen, chapeau. Om iedereen te vermelden die het mogelijk hebben gemaakt om deze reis tot een goed einde te brengen is al het een en ander ter sprake gekomen maar toch wil ik 2 personen nog eens benadrukken, ten eerste Timo, de man met de gouden handjes: het onmogelijke deed hij gelijk, een wonder duurde 10 minuten tot een kwartiertje, hij kreeg alles voor elkaar, prachtig. En dan Roland, wat heb ik genoten van deze man, alles regelen en in de gaten houden, zelfs onder het fietsen aanwijzingen geven aan de volgwagen. En dan het onderhandelen met de politie, de douane, de hotels, enfin noem maar op het lukte hem allemaal. En praten kan hij ook, over zijn vele reizen die hij gemaakt heeft en dat zijn er heel wat,haast een complete man op één ding na, er moest een aan en uitknop aanzitten zodat je hem af en toe even uit kan zetten. Waar ik wel een beetje moeite mee had was de taal, de dialecten, het leek af en toe wel op een groep Duitsers die slecht Russisch spraken , daardoor heb ik wel wat gemist maar ja het kan niet alle dagen zondag zijn.

Toch heb ik één minpuntje dat ik wil noemen: toen we bij de luchthaven gearriveerd waren en de volgwagen en de aanhangwagen gelost hadden moest Roland even plassen en toen hij na 2 minuten terug kwam was ¾ van de ploeg al naar binnen gegaan zonder gedag en een bedankje te zeggen terwijl Roland zo opgelucht was dat hij iedereen veilig en wel op de luchthaven afgeleverd had, dit had en heeft hij niet verdiend. Jammer, jammer, jammer. Dit wilde ik toch wel even kwijt. Punt.

Rest mij alleen noch te vertellen dat ik het erg naar mijn zin heb gehad, ik ben bij elkaar 26 dagen rondom gelukkig geweest en ga daar nu mee verder.

Jullie waren een toffe ploeg en ik hoop jullie weer gezond en wel op de aanstaande reünie terug te zien.

Nogmaals allemaal bedankt en tot ziens en in goed Nederlands: DOEI.

Ps

Melissa, jij ook noch bedankt voor de aanbeveling die jij bij Rolland heb gedaan en die tot deze samenwerking heeft geleid. BEDANKT.

Guus, chauffeur volgwagen.

Over kasseien gesproken. In Polen vind je in de kleinste dorpjes er ook terug! T’ Is te zeggen: er ligt veel(los)zand waar er grote (………………) ingeworpen zijn!

Dat zou pas iets zijn voor" de leeuw van vlaanderen" (………………….) want daarbij vergeleken is carefour de l’arbre een autostrade. En dan die vele Maria beelden en prachtige versierde kerken.
Vandaar dat de laatste(...............) een Pool was, maar dat Polen zoveel inwoners telt, dat kon ik niet geloven, want in de dorpjes zie je meer (...................) dan mensen.

paus, ooievaars, Karel Waijtila, kasseien, Johan Museeuw

Bugno

Leeuw geveld door koorts

Daar lag ik dan, de nacht na de tweede rit, met koorts geslagen, met lippen als die negerin (………….) maar dan wel met blaren op! Ik, de leeuw van (………….) ,maar van opgeven was geen sprake. Dan maar naar de aphoteker in de ex-DDR:"gib mir das selbste wir der Jan" (…………..). En ze zei:"dab kan ich nicht geben", en ik liep de winkel uit met met vitamine C poeder tegen de koorts, en met een slaaptabletje om eigenlijk eens goed te kunnen uitrusten.

’S Anderendaags was ik totaal genezen en kon er weer als vanouds tegen aan. De (……………) kan weer klauwen.

Leeuw, Nina Simone, Ullrich, Assenede

(By Bugno)

Politie-escorte voor Moskou-rijders

De negentien wielerfreaks, die op 15 augustus in Brugge zijn vertrokken voor een trip van 3.000 kilometer naar Moskou, komen vandaag vrijdag aan in Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland. Ze worden er ontvangen op het consulaat van Bruggeling Filip Vandenbroele. De tocht is tot nu toe zonder grote moeilijkheden verlopen.

Op 1 september worden ze op het Rode Plein in Moskou verwacht. "Op één dag na hebben we altijd goed weer gehad. Op een zadelbreuk na hebben we nog geen problemen gekend. De formaliteiten aan de grens tussen Polen en Wit-Rusland verliepen wat moeizaam, maar we zijn toch het land mogen binnenrijden, onder politie-escorte zelfs. Ik ben benieuwd naar wat we in Rusland zelf onder de wielen zullen krijgen", verteld Roland Hurtecant. Vanuit Minsk is het nog 800 km naar Moskou.