Jan Demeulemeester, uit Oostende, is al jaren mijn vaste fietsvriend. We trekken samen op naar de start van brevetten en fietsen elk afzonderlijk aan ons eigen tempo en spreken daarna af aan de auto. Naast het fietsen doet hij aan spinning, lopen en mtb. Het gevolg is al enkele jaren een pijnlijke knie. Na de zoveelste behandeling en enkele weken rust is hij terug kracht aan het kweken op het strand tussen Oostende en Blankenberge. Jan (zie foto) geeft leiding op zijn werk en laat fietsherstelling en onderhoud steenvast door een ander doen. Hij vertelt zelf zijn verhaal over zijn laatste strandtraining:
hoi allemaal, hier volgen wat tips om de zware druk op de verpleegsters van de palliatieve zorgen wat te verlichten. neem een oude mtb of een fiets die je om een of andere reden wil vervangen. koop een setje strandbanden en monteer deze. zet een grote mond op en zeg dat je heen en terug naar blankeberge wil fietsen. kijk op de getijdentabel en vertrek bij hoog water. (zo verklein je de kans op het vinden van een harde zandstrook) een enkeling kijkt je bewonderend na, meerderen schudden meewarig het hoofd, grijpen hun gsm met als resultaat dat blauwe zwaailichten en twee witte schorten met bijhorende dwangbuis op het strand verschenen. blankeberge heb ik gelukkig nooit gehaald (wenduine wel) want op de terugweg ter hoogte van de vosseslag was het vat echt af. zelf al lijkt de afstand een lachertje, (waarschijnlijk amper 30 km) neem iets mee om te knabbelen. (duur van deze oefening is minimum 3 uur) van de kracht-souplesse blijft op het eind niet veel meer over. voordelen van deze oefening, je fiets hoeft niet meer naar het containerpark want hij roest weg onder je kont. zelf hoeven ze je niet meer te verstrooien op zee, je ligt er reeds in verregaande staat van ontbinding in. gaan dansen zal er vanavond niet meer inzitten. zo zie je dat ik echt niet te beroerd ben om eens iets nieuws te proberen. verdere verslagjes volgen. groetjes jan. (je weet nu waar je mij kunt vinden bij hoog water)
