Een vreugdekreet zorgde ervoor dat dit niet onopgemerkt bleef in Moskou. Een ontlading.
Het moment waar ik een kleine 3 maanden nog niet te veel aan wilde denken is daar. Eerst was er nog lichte twijfel toen ik, al 2 uur lang fietsend door Moskou, in de verte de rode muren van het Kremlin zag. Dat moet het toch zijn? Of is dat weer een of ander statisch gebouw? Toen ik op links een paar gekleurde uien op torentjes zag, wist ik het zeker.
Ik ben er! Mijn moment werd zelfs door een aantal toeristen op hun camera’s vastgelegd. Zelf kreeg ik ook nog die gelegenheid voordat ik met licht dwingende hand door de politie van de kasseien gestuurd werd. Verboden voor fietsers. Ik heb nu verder even geen woorden, deze zullen later volgen in de laatste nieuwsbrief als ik weer heelhuids voet op Nederlandse bodem heb gezet.

Het Rode Plein in Moskou is bereikt.