U gelooft het misschien niet maar wij hebben de afgelopen dagen geschipperd tussen België en Minsk. Of beter tussen het Belgische grondgebied van de residentie van zijne excellentie ereconsul Filip Vandenbroele en de almachtige hoofdstad van Wit-Rusland, Minsk. Gewapend met dezelfde voorouders en achternaam werden we uitgenodigd in het gezellige appartement centrum Minsk door de al even gezellige en gastvrije consul, Filip, die ons van douches, wasmachines en warme maaltijden voorzag. En dat niet alleen. Tonnen raad, begeleide wandelingen door de stad, leuke avondjes en een inwijding in het leven van de diplomaten.
Minsk is een toeristische aanrader van formaat met op elke hoek van de straat een geschiedenisles En het is nu de moment, want onze zintuigen en diplomatieke voelsprieten voorspellen een toeristische boom wanneer de grenzen hier wat meer zullen opengaan. Op dit moment is er nog geen toerist te bekennen. Ter vergelijking: Brugge ziet jaarlijks zon 6 miljoen toeristen passeren, Minsk? Slechts 120 000. Daaronder zon 1000 Belgen, waarvan de meerderheid niet echt nobele toeristische doeleinden in het achterhoofd heeft. Of zijn de schaars geklede, hooggehakte meisjes een toeristische attractie an sich?
Minsk is: bombastisch groots, proper, amper criminaliteit, ongedwongen zuiderse sferen, levendig, een wind van verandering en een ademende underground omdat er nog te rebelleren valt. Minsk is uiteraard ook Stalinistische gebouwen van de buitenmenselijke soort, speciaal ontwikkeld om je zeer klein en onwezenlijk naast te voelen. Minsk is de semi-Griekse tempel van de vakbond waarbij de goden vervangen zijn door kloeke sociaal-realistisch uitgehouwen arbeiders en boeren. Minsk is overgoten door hamers en sikkels, Lenins en heroïsche mozaïeken, gigantische leuzen als de overwinning van het volk leeft voor eeuwig op plaatsen waar in andere steden Coca-Cola flikkert.
Er passeren vele pasgetrouwde koppeltjes in witte suikertaartjurken en glanzende maatpakken, poserend voor de vele monumenten. Er passeren dronken paras die de dag van de luchtmacht op geheel eigen wijze met vodka oversprenkelen. Er passeert een terrasje met de ereconsul van Wit-Rusland en de Belgische ambassadeur van Litouwen. Er passeert een zoektocht naar souveniertjes door het mierennest aan shoppingcentra die te klasseren vallen onder stammend uit sovjettijden, volks en goedkoop of hypermodern, elitair en niet zo democratische laat staan communistische prijzen.
Kortom Minsk lijkt hard op mix, en in dit geval staat mix voor een mix aan moderniteit en gezelligheid, beton en gras, 2 eenvoudige zielen en een wereld vol diplomaten.
