De Pools/Russische grens ligt op de tijdgrens.
We verzetten ons uurwerk een uur later. Van 13:00 uur is het opeens 14:00 uurgeworden.
Aan de Pools / Wit-Russische grens hebben we er twee uren over gedaan om alle formaliteiten rond te krijgen. Je loopt van het ene bureautje naar het andere. Je moet een ziekteverzekering kopen, papiertjes invullen , laten afstempelen en vooral : de dubbeltjes goed bijhouden. Over onze bagage en de cadeaus werd hoegenaamd niet moeilijk gedaan                                                                                              

En dan arriveer je in Wit-Rusland. De andere wereld. Na de slechte wegen in Polen en de roekeloze kamikaze-chauffeurs, is het een zaligheid om over de kilometerslange, eenzame Wit-Russische wegen te rijden. Je komt er haast niemand tegen. Nu en dan rijd je door een dorpje en heel soms door een stadje. Daar hielden we dan nauwgezet onze snelheid in de gaten, want we waren verwittigd : de politie waakt. Wij vonden de natuur gewoonweg prachtig :  eindeloze vergezichten met heel veel vennen of uitgestrekte bossen met vooral de beroemde berkenbomen. Het leek ons dat het licht in Wit-Rusland heel anders is dan bij ons. Zoals daar het zonlicht de witte stammetjes van de berkenbomen oplichtte, hadden we nog nooit gezien.  En daarboven een strakblauwe hemel.

Ondertussen hadden we telefonisch contact met onze gastvrouw, want jawel, onze GSM bleek daar wonderwel te werken.