1 Sept Aankomst
Ontbijten in ons hotel, een beetje later dan gewoonlijk. Tussen 8 en 9 uur zouden meneer Vladimier Filipof en enkele andere wielertoeristen uit Moskou aankomen om ons, samen met de polite, te begeleiden naar ons einddoel.
Op het menu: pap, brood en kaas. De koffie moet je zelf maken. Een grote thermos met warm water en een pot Nescafé . Ik heb alleen brood gegeten want ik voelde mij niet zo goed. Darm en maagproblemen waren de oorzaak.
Voor de start 3 keer naar de wc . Ik was bang dat ik onderweg ook problemen zou hebben en in de vrije natuur kan je je plan wel trekken, maar tussen massas mooie gebouwen en winkels, gaat dat niet.
Vladimier was alleen en de andere Russen zouden onderweg aanpikken. Het was koud en het begon lichtjes te regenen. Na een tijdje liet de politie ons alleen en we moesten het maar zelf doen. De regen nam toe en de temperatuur daalde nog. Misschien 8 graden maar de gevoelstemperatuur was amper een graad of 5. We moesten er door. Regelmatig stoppen om achterblijvers te laten aanpikken. Andere Russische fietsers hebben we niet gezien, veel te koud en te nat. Iedere keer dat we moesten wachten op reparatie van platte banden, ik denk vijf keer, stapten we van de fiets en gingen gezamenlijk staan huppelen, springen, lopen, armzwaaien en ander bewegingen maken om toch maar een beetje warm te krijgen. Het verkeer is Moskou zeer druk, vijf of zes banen naast elkaar proppenvol met ongeduldige bestuurders en wij daar tussen. Ik zat te beven van de kou en de koorts. Ik wilde op een zeker moment opgeven en in de warme wagen kruipen. Maar op 30 km voor het einde van onze fantastische Brugge-Moskou tocht doe je zoiets niet en bijt je door.
Ik had een onderlijfje en drie truien aangetrokken , mouw en been stukken, en daar nog eens mijn regenjasje overheen. Onderkoelt, nat tot op het bot. Nog nooit zo veel koude gehad.
Ook ande deelnemers hadden het zelfde probleem. We zijn zelfs een paar kilometers op het voetpad gaan rijden wegens het gevaar van het razende verkeer. Laverend tussen verbaasde voetgangers en kooplustigen die uit de talrijke exclusieve winkels stapten.
Onze volgwagen kon, door de vele verkeerslichten, niet meer volgen en wachten was geen optie.
Ons Annick zat te wenen van de onderkoeling en kon bijna niet meer trappen. In de buurt van het kremling hebben we haar , met fiets en al, in een taxi gestopt en naar het hotel laten voeren. Opdracht volbracht: Annick is de enige Belgische vrouw die in 18 dagen van Brugge naar Moskou heeft gefietst. Aan het Rode plein hebben we geen halt gehouden, maar zo vlug mogelijk de resterende 6 kilometers afgelegd naar hotel Kalinka.
In afwachting van de verdeling van de kamers konden we ons verwarmen in het retaurant van het hotel. Vlug voor iedereen warme thee besteld en na het verkrijgen van de kamersleutel ,vlug warm douchen en een paar uur gerecupereerd in het warme bed.
Een hele tijd later is de taxi aangekomen met de verkleunde Annick en Guus zelfs een uurtje later.
Als ervaren en kalme bestuurder had hij ons hotel, via gps , gevonden.
De groepsfoto op het Rode plein nemen we morgen wel.
