Ik probeer me sterk te houden,maar ik heb toch weer zoveel pijn.Ik kan het aan niemand kwijt,want zij begrijpen me niet.Toch probeer ik me sterk te houden,voor het zich van mijn familie.De minste pijnscheut doet zo'n pijn,dat ik s'nachts er wakker van word.Soms zijn mijn benen gevoelloos,dan ben ik bang om te vallen.Lang zitten kan ik niet,en wandelen gaat ook niet zo best.Om de zoveel weken op controle,wat maakt het uit niets.Ik kan mijn hart eens luchten,dat is ook alles maar het doet goed.Dat je aan iemand kunt vertellen hoe je je voelt!Maar al kun je even alles kwijt,die stomme pijn blijjft!!!!!!
groetjes
|