Jean-Baptiste Simeon Chardin (2 november 1699 - 6 december 1779) was een Frans kunstschilder vooral bekend door zijn genrestukken.
Chardin stond er om bekend veel in opdracht te werken voor rijke kunstliefhebbers. Zijn werken waren bij deze lieden populair vanwege hun charme. Na de weelderigheid van de Rococo in Frankrijk stak er een andere stroom kunstenaars de kop op. Daarvan was Chardin er een. Hij richtte zich vooral op de middenklasse bij het kiezen van zijn onderwerpen. Het leven van de doorsnee man en vrouw in zijn tijd. Zijn charmante genrestukken hadden een subtiele compositie. Door kunstcriticus Denis Diderot werd hij erg gewaardeerd om zijn realistisch naturalistische uitvoering. Om een vast inkomen te krijgen hield Chardin zich ook veelvuldig bezig met het maken van prenten voor de markt.
Een van zijn bekendere werken is Gebed voor de maaltijd dat door hem in 1740 werd geschilderd en tegenwoordig te zien is in het Louvre in Parijs. Hij wordt vaker vergeleken met Johannes Vermeer om de manier waarop ze beide op een poëtische manier een huiselijke voorstelling kunnen neerzetten zonder opvallende effecten of illusies toe te passen.
BAROK en ROCOCO Kunstenaars uit de 17e eeuw wilden meer gevoel en emotie in hun werk brengen. Er komt beweging en onrust in hun werk en de ordening wordt asymmetrisch.
De katholieke kerk kreeg de reformatie en de beeldenstorm over zich heen. Na het midden van de 16e eeuw begint geleidelijk de bloei weer. In de 17e en 18e eeuw laten kerk en vorsten hun absolute macht gelden. Zij geven de belangrijkste opdrachten. Door pracht en praal willen ze indruk maken. Barok is plechtig en triomfantelijk. Het woord barok is afkomstig van het Portugese woord barocco wat onregelmatig gevormde parel betekent.
In de 18e eeuw wordt alles nog meer overdreven. Interieur van paleizen van het Franse hof, buitenkant en binnenkant van gebouwen en kerken zien er feestelijk uit.
Kenmerken
* barok straalt steeds beweeglijkheid, pracht, praal en triomfalisme uit,
* kerken moeten hemelse heerlijkheid uitstralen,
* kostbare materialen, marmer en bladgoud,
* plattegrond van kerk is ovaal en rechte lijn wordt zoveel mogelijk vermeden,
* vormen zelden symmetrisch,
* er is veel licht en donker werking,
* sterke kleurcontrasten,
* bij rococo de zelfde vormen maar speelser en grilliger,
* barok is verspreid over geheel Europa
* in rococo zelfde vormen als in barok alleen nog fijner en grilliger.
Ongelijkheid als een rotswand, Fr. rocaille, zorgt voor de naam van de nieuwe stijl, Rococo, voor de kunst in de 18e eeuw.
Italië.
Deze kunstenaar werd geboren in Madrid in 1947 en haar interesse in schilderen werd aangewakkerd op de leeftijd van 12 j, iemand gaf haar een doos met olie. Ze is volledig autodidact en houdt van de grote meesters die ze vaak heeft gezien in het Prado Museum in Madrid, in het bijzonder Velázquez. Op 23 stapte zij de cisterciënzer klooster van Santa Lucia in Zaragoza als kloosterzuster en vanaf dan combineer ze schilderen en het religieuze leven.
Oh! je voudrais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions amis
En ce temps-là la vie était plus belle,
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Tu vois, je n'ai pas oublié...
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Et le vent du nord les emporte
Dans la nuit froide de l'oubli.
Tu vois, je n'ai pas oublié
La chanson que tu me chantais
C'est une chanson qui nous ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous deux ensemble
Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Mais mon amour silencieux et fidèle
Sourit toujours et remercie la vie
Je t'aimais tant, tu étais si jolie,
Comment veux-tu que je t'oublie?
En ce temps-là, la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
Tu étais ma plus douce amie
Mais je n'ai que faire des regrets
Et la chanson que tu chantais
Toujours, toujours je l'entendrai!
Tekst aangepast door Patricia Kaas , een moderner versie
Roelandt Savery is geboren in Kortrijk in 1576. Hij reisde naar het keizerlijke hof van Rudolf II in Praag. In deze culturele smeltkroes voor kunst en wetenschappen ontmoette hij de belangrijkste kunstenaars, architecten, wetenschappers, filosofen en humanisten uit heel Europa. In Praag zag hij voor het eerst exotische dieren zoals: leeuwen, ara's, dodo's,... Sommige kon hij live bekijken in de keizerlijke dierentuin. Zij vormden samen met de uitzonderlijke fauna en flora en de weidse landschappen de inspiratiebronnen voor zijn fantastische schilderijen.
The Paradise, Roelandt Savery, 1626
Werk
Savery schilderde vooral landschappen in de Vlaamse traditie van Gillis van Coninxloo, vaak gestoffeerd met vele minitueus geschilderde dieren en planten, al dan niet met een mythologisch of bijbels thema op de achtergrond. Daarnaast vervaardigde hij bloemstillevens.
Zijn schilderijen in een hoogst persoonlijke stijl, verwant aan het heersende maniërisme, waren buitengewoon in trek bij verzamelaars, en bevinden zich tegenwoordig in vele musea in Europa. Ook zijn voorbereidende tekeningen worden nog altijd hoog geschat.
Virgin of Light, 2011, 140 x 90 x 60 cm
Galerie .NL
Deze maagd van Elisabet Stienstra (1967) is te zien op Art Amsterdam.
------
Uit haar opengehouden vagina straalt een bundel van licht, als een stralenkrans, ons tegemoet.
Sommigen zullen in dit beeld een focus zien op het vrouwelijk geslacht.
Dat speelt een immens belangrijke rol in onze wereld, niet alleen voor de voortplanting, maar ook voor seksueel genot.
Uiteindelijk draait alles erom.
Genoeg reden om deze vrouw op deze manier op een voetstuk te plaatsen.
Verleden-Heden-Toekomst
Kunstenaar: Elisabeth Stienstra 1989
-----
Leven en werk
Elisabet Bea Stienstra volgde van 1984 tot 1988 een opleiding aan de Academie Minerva te Groningen en van 1988 tot 1990 de opleiding aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam. Zij vestigde zich als beeldend kunstenaar in Amsterdam. Haar werk bevindt zich onder meer in het Museum voor Moderne Kunst Arnhem, in het Museum Het Valkhof te Nijmegen, in het Museum Beelden aan Zee, in de Achmea Kunstcollectie en in de Interpolis kunstcollectie. Stienstra maakt volgens klassieke procédés sculpturen in hout, marmer, brons of een combinatie van die materialen
Jean Brusselmans (Brussel, 13 juni 1884 Dilbeek, 9 januari 1953)
Jean Brusselmans
(1884-1953)
Bloemschikkende jonge vrouw (ca. 1914)
Olieverf op doek
---- Belgisch schilder.
Brusselmans begon als graveur en lithograaf, maar legde zich na 1904 enkel nog toe op de schilderkunst.
Hij volgde een opleiding aan de academie te Brussel. Zijn vroege werk (1900 tot 1912) is gekenmerkt door zowel realisme als impressionisme. Tussen 1912 en 1920 had hij een zogenaamde Brabants fauvistische periode, mede onder invloed van zijn vriendschap met Auguste Oleffe, Rik Wouters en Ferdinand Schirren.
Vanaf 1920 ontwikkelde hij een persoonlijke stijl die gekenmerkt is door geometrische en gestileerde composities en het gebruik van grote kleurvlakken en constructieve verftoetsen. De structuur van zijn werk is gewild streng en reliëfloos, bijna ascetisch. Het coloriet van zijn werken uit die periode is hevig.
Van 1924 tot aan zijn dood in 1953 woonde hij in Dilbeek.
Jean Brusselmans woonde zijn hele leven in Koudenaerde, een Brabants gehucht, waar hij in een bescheiden huisje leefde. Het uitzicht dat hij hier had, verwerkte hij meermaals in zijn werken. De twee huisjes met de akkers en de bossen in de verte vormen het landschap van Dilbeek. Dit schilderij toont een lentegezicht, waar vooral de wolkenlucht en de waaier aan groentinten opvallen. Brusselmans paste in dit werk talrijke schilderstechnieken toe, zoals impasto, uitstrijken met paletmes, ruw in de dikke verf curven trekken of schrapen, kleur op kleur en heftige borstelvegen, etc. Het grote, effen eenkleurige vlak van de zijmuur van het huis in het midden contrasteert hiermee.
Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen
Jacopo del Conte (Florence, 1513 - Rome, 9 januari 1598)
-
Portret van Michelangelo door Jacopo del Conte (Metropolitan Museum of Art in New York)
Jacopo del Conte (Florence, 1513 - Rome, 9 januari 1598) was een Italiaans kunstschilder die behoorde tot de stijlperiode van het maniërisme (late renaissance) Hij wordt ook vaak Jacopino del Conte genoemd.
-
--
Prediking van Johannes de Doper
Leven en werk
Hij was een leerling van de kunstschilder Andrea del Sarto.
Hij heeft gewerkt in Florence en Rome en was bevriend met Michelangelo van wie hij een beroemd portret maakte dat zich bevindt in het Metropolitan Museum of Art in New York (zie afbeelding).
Hij heeft in de San Giovanni Decollato te Rome fresco's geschilderd, waaronder De aankondiging aan Zacharias,
De prediking van Johannes de Doper (zie afbeelding) en de doop van Christus.
De prediking van Johannes de Doper was gebaseerd op een fresco van Perino del Vaga.
Tevens bevindt zich aldaar een altaarstuk van zijn hand waarvan het ontwerp soms wordt toegeschreven aan Daniele da Volterra.
Samen met Girolamo Siciolante da Sermoneta voltooide hij in 1548-1549 de fresco's van Perino del Vaga in de Remigius-kapel van de San Luigi dei Francesi in Rome. Deze fresco's zijn geschilderd in de stijl van Rafaël en ze beelden de Doop van Clovis uit.
Milan Kundera 'De Ondraaglijke Lichtheid Van Het Bestaan'
----
Milan Kundera (Bohemen, 1929) wordt beschouwd als een van de belangrijkste hedendaagse schrijvers.
Sinds 1975 woont hij in Frankrijk; zijn laatste drie romans, Onwetendheid, De traagheid en Identiteit, werden oorspronkelijk in het Frans geschreven.
***********
Milan Kundera kan gerekend worden tot de beste schrijvers van het naoorlogse Europa.
Misschien nog opvallender, als je bedenkt dat grootheid in de moderne literatuur bijna een synoniem is van vervelend om te lezen, is hoe onderhoudend Kundera schrijft.
-Tomas, de lichtheid. Tereza, de zwaarte. Sabina, het verraad. Franz, de droom.
Vier personages, vier manieren om in de wereld te staan, en het verhaal van hun botsing.
Tomas ontmoet Tereza en trouwt met haar, maar kan zijn hang naar losse relaties niet opgeven. Sabina is zijn favoriete minnares en ook zij wil zich niet binden. Wanneer haar nieuwe geliefde Franz zijn vrouw voor haar in de steek wil laten, verdwijnt ze dan ook uit zijn leven. Franz zet zijn Grote Mars voort, terwijl Tereza en Tomas alsnog beleven wat onmogelijk leek: een idylle.
Kundera bouwt dit verhaal uiterst geraffineerd op, in een spel vol variaties, dromen en bespiegelingen.
Als geen ander is hij er in dit boek in geslaagd ernst en lichtheid te verenigen.
Met deze inmiddels klassieke roman en het verfilmde meesterwerk brak Kundera door naar het grote publiek.
/Rudolf Ernst,
ook bekend als Rudolph Ernst (geboren 1854 - overleden in 1932), was een Oostenrijks oriëntalist kunstenaar.
Rudolf Ernst is het best bekend voor zijn oriëntalist foto's die handelaren, bewakers en pasja's van het Ottomaanse Rijk te portretteren. . Hij verfde een klein aantal portretten tijdens zijn reis in Turkije in 1890.
