Gustave Courbet,

geestelijk en artistiek leider van het Realisme, wist voortdurend schandalen uit te lokken met zijn schilderijen.

Hij koos bij voorkeur onderwerpen die geen enkele status hadden en voerde deze dan uit op een formaat dat tot dan alleen maar gebruikt werd voor verheven historiestukken of religieuze onderwerpen. Daarbij had hij ook nog een heel directe stijl van schilderen waarbij de verf dik opgebracht werd. Reden genoeg in die tijd om hem te verdenken van revolutionaire of zelfs anarchistische activiteiten.

Gustave Courbet was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Realisme, een richting in de schilderkunst die de dagelijkse werkelijkheid en gewone mensen tot onderwerp nam, in plaats van verheven mythologische of historische scènes. Het nieuwe was vooral dat deze 'gewone' situaties of voorwerpen geen bijzaak maar hoofdonderwerp in het schilderij waren, en vaak op groot formaat werden afgebeeld.

Zijn manier van schilderen is spectaculair: Courbet bracht de verf in brede vegen op met behulp van een paletmes.

Biografie

Gustave Courbet, 

geboren op 10 juni 1819 te Ornans, was een zoon van een boer in die streek. In 1840 ging hij naar Parijs. Al gauw na zijn aankomst in Parijs waar hij rechten had moeten gaan studeren, maakte Courbet zijn entree in het atelier van de succesvolle academieschilder Charles Steuben.

Dit atelier stond in het hart van het Quartier Latin, waar Courbet een paar jaar later zelf een atelier zou inrichten.

Hij zou later verklaren dat hij noch van deze noch van enige andere leermeester iets had geleerd. Met een karakteristiek zelfvertrouwen besloot hij zijn eigen leermeester te worden en begon hij aan een cursus 'schilderen naar model' aan de 'vrije' (dat wil zeggen docentloze) Académie Suisse. Ook ging hij de werken van Spaanse, Venetiaanse en Hollandse meesters in het Louvre kopiëren.

Courbet voltooide zijn zelfonderricht in zes jaar hard werken, veel inspannender dan de doorsnee academieopleiding.

Zijn voortgang gedurende deze vroege jaren is moeilijk in kaart te brengen. Veel van zijn vroege studies zijn verloren gegaan, andere werden later gewijzigd of van een verkeerde datum voorzien. De nog bestaande werken variëren enorm in kwaliteit, stijl en uitvoering.

Net als andere jonge kunstenaars profiteerde hij van de kortstondige liberalisering van de Salon door de Republiek.

Het jaar 1848 markeerde het eind van de periode van zijn leertijd en van zijn jeugdige hang naar Romantiek. Hijzelf dateerde later het begin van zijn rijpe Realistische periode vanaf dit jaar. Zijn selfmade opleiding had de basis gelegd voor zijn latere realisme

1.Le Désespéré, (1843-45) , olieverf op doek, 45 x 54 cm, particuliere collectie.
2.La Femme dans les vagues (1868)

Lamp

Émile Gallé (Nancy, 4 mei 1846 - Nancy, 23 september 1904)

was een Franse glasmaker en meubelontwerper die zijn thuisbasis had in zijn geboorteplaats.
Zijn favoriete motief, dat hij dan ook veel gebruikte in zijn werk, was de plant.
Ook kwamen er veel insecten motieven in voor.
Het glas is één- of veelkleurig gedecoreerd met sierlijke natuurmotieven.
Gallé maakte gebruik van verschillende technieken:

* kleurloos kristalglas met emailschildering;
* verrerie parlante, glazen met dekkend geschilderde decoraties die een stemming symboliseren geïnspireerd door de poëzie;
* opaque, halfdoorzichtig glas met dekkend geschilderde decoraties;
* marquetterie de verre, inlegwerk van glas-in-glas;
* opgelegd glas met tussen twee lagen een door een etsprocedé aangebrachte voostelling;
* opgelegd glas in een grovere uitgave, met sjablonen gemaakt. Gallé paste de opgelegde-glasmethode ook veel toe in lampen.

Gallé stierf in 1904 aan leukemie.

 

Op onze terugreis van Roquemaure kwamen we voorbij Auvers-sur-Oise een pittoresque dorpje waar heel wat beroemde kunstenaars hun stekje hadden gevonden:

Auvers-sur-Oise is een klein dorpje in de buurt van Parijs dat vooral bekendheid heeft gekregen omdat een groot aantal wereldberoemde kunstenaars er een deel van hun leven hebben doorgebracht.
De meest sprekende namen zijn Daubigny, Cézanne en Van Gogh.
Van Gogh verbleef er maar een zeer korte periode, maar was er op artistiek vlak uitzonderlijk productief. Hij maakte er niet minder dan 70 schilderijen waarvan sommige tot de belangrijkste van zijn hele oeuvre worden gerekend.
Vincent en zijn broer Theo liggen allebei begraven op de begraafplaats van Auvers-sur-Oise.
In de Auberge Ravoux is een klein museum ingericht.

Coucher de Soleil Charles-Francois Daubigny (1817 - 1878)

Cézanne  ca 1890 Het huis aan de waterkant

Starry Night

Vincent Van Gogh

Essoyes
Atelier van Renoir

Pierre-Auguste Renoir (Limoges, 25 februari 1841 - Cagnes-sur-Mer, 3 december 1919) was een Frans impressionistisch kunstschilder.

Zijn vader, een kleermaker met een groot gezin, vestigde zich in 1845 in Parijs.

Al op zijn dertiende werkte Renoir als leerling-schilder. Hij schilderde bloemen op keramiek.

Toen dit proces werd geautomatiseerd moest hij overstappen op andere objecten. In 1862 sloot hij zich aan bij de Atelier Gleyre van Marc-Charles-Gabriel Gleyre en maakte kennis met Claude Monet, Alfred Sisley en Frederic Bazille, later ontmoette hij ook Camille Pissarro en Paul Cézanne.

Hij exposeerde voor het eerst bij de Parijse salon in 1864; daarna weigerde de jury zijn werk, tot in 1867 zijn Lise werd geaccepteerd, een portret van zijn model en minnares Lise Trehot.

In 1867 woonden Renoir en Monet bij Bazille. In de jaren daarna deelde hij een studio in Parijs met Bazille. Jonge kunstenaars poseerden daar voor elkaar.

De zomer van 1869 bracht hij door met Monet in Bougival aan de Seine.

Gezamenlijk werkten zij daar de principes van het impressionisme verder uit. In de jaren '70 werkte hij in Argenteuil en Parijs en nam deel aan de exposities van 1874, 1876, 1877 en 1882. Renoir ondervond eerder erkenning dan zijn vrienden.

In 1879 en 1880 stuurde hij verschillende portretten in voor de Salon.