Niki de Saint Phalle (Neuilly-sur-Seine, 29 oktober 1930 – San Diego, 21 mei 2002), geboren als Catherine Marie-Agnes Fal de Saint Phalle, was een Frans kunstschilder en beeldhouwer.

Haar Nana-figuren, expressieve in felle kleuren beschilderde manshoge vrouwenbeelden in polyester, zijn wereldberoemd en veroorzaakten ophef in de moderne kunstwereld.

De Saint Phalle werd geboren in een uitgesproken katholiek bankiersgezin, als dochter van een Franse vader en een Amerikaanse moeder. Toen ze drie jaar oud was, verhuisde het gezin naar het Amerikaanse New York. Daar bracht ze haar jeugd door en raakte ze op haar elfde jaar getraumatiseerd vanwege seksueel misbruik door haar vader.

Later verwerkte ze deze ervaring in haar surrealistische film 'Daddy'. De Saint Phalle werd model en trouwde op haar zeventiende met een Amerikaans schrijver. Ze kregen twee kinderen. Later verliet ze het gezin. In 1951 kwam ze terug naar Parijs en in 1952 begon ze te schilderen.

In 1955 begon haar samenwerking met de Zwitserse nieuw-realistische kunstenaar Jean Tinguely, met wie ze later trouwde.

Vanaf 1956 creëerde ze haar eerste reliëfs in gips en andere materialen. Aanvankelijk exposeerde ze met veel agressief, 'mannelijk' aandoende collages van gevonden voorwerpen als geweren en pistolen. Later maakten die plaats voor de vrouwelijke 'Nana's'.

Vanaf 1979 woonde De Saint Phalle in Garavicchio, in het Italiaanse Toscane. Daar werkte ze onder meer vijftien jaar aan figuren uit het Tarotkaartspel, waarmee ze aan haar beeldenpark Giardino dei Tarocchi vorm gaf. Ook maakte ze dierenfiguren voor de Ark van Noach in Israël.

Het vele gieten in polyester en plastic en daarmee het voortdurend inademen van giftige dampen speelde haar parten, zodat ze voor haar gezondheid een behoorlijk aantal jaren in Zwitserland verbleef.

Na Tinguely's dood verhuisde ze naar San Diego in Californië vanwege de schone lucht. Ze overleed daar na een lang ziekbed op 71-jarige leeftijd.

In Zuid-Frankrijk wordt De Saint Phalle buitengewoon gewaardeerd. Er zijn rond Nice verschillende van haar beelden te vinden, onder andere in de tuin van Negresco, het beroemde hotel in Nice.

In Valbonne, Zuid-Frankrijk, is het daar gebouwde Collège de Valbonne, naar haar vernoemd. Haar familie maakte daar bezwaar tegen, omdat haar naam nog niet 'publiek' was. Inmiddels heet het college weer Collège de Niki de Saint Phalle

In 1960, werd ze lid van de groep nieuw-realisten.

Dante meets Beatrice at Ponte Santa Trinita", by Henry Holiday (1839 - 1927), 1883, oil on canvas, 140 x 199 cm, National Museums and Galleries on Merseyside, Liverpool. You can see the Arno and the Ponte Vecchio of Florence.

De teksten Vertaling Peter Adema

Sir Lawrence Alma-Tadema (Dronrijp, 8 januari 1836 — Wiesbaden, 25 juni 1912) was een Engels/Nederlands kunstschilder, die werkte volgens de academische traditie. Hij werd geboren als zoon van een notaris en werd Laurens genoemd. Hij startte zijn opleiding aan de kunstacademie in Antwerpen in 1852. Hier kreeg hij les van Gustaaf Wappers, Jozef Van Lerius en Jan Verschaeren.

Tijdens een reis naar Italië in 1863 vatte hij een grote liefde op voor de klassieke kunst en architectuur. In 1869 vestigde hij zich in Engeland, waar hij bleef wonen tot aan zijn dood in 1912. In 1879 werd hij toegelaten tot de Royal Academy of Arts. In 1899 werd hij in Engeland geridderd en hij mocht zich daarom Sir Lawrence noemen. Alma Tadema was ook commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw en werd in 1881 opgenomen in de exclusieve Orde "Pour le Mérite".

De schilderijen van Alma-Tadema zijn opmerkelijk vanwege de aandacht voor details, de gladde afwerking en de realistische stofuitdrukking. Zijn meeste werken beelden geïdealiseerde scènes uit de klassieke oudheid of uit het Frankrijk van de Middeleeuwen.

Tadema was een neef van Hendrik Willem Mesdag en heeft ook schilderles gegeven aan zijn vrouw Sina van Houten.

Alma Tadema was een rondborstige en vrolijke man. Zijn luxueuze en grotendeels marmeren atelier in Londen was een trefpunt voor de society en het ging er vrolijk aan toe. Louis Couperus kon het daarom slecht met de schilder, met wie hij toch interesse in de oudheid deelde, vinden. Alma Tadema was atheïst.

Alma Tadema liet twee vrijgezelle dochters na. Het atelier is bewaard gebleven, maar het is na hun dood vervallen en in appartementen opgedeeld. In de jaren na zijn dood werd het classistische werk van Alma Tadema door kunstkenners niet meer op prijs gesteld.

Sinds de late jaren '80 van de twintigste eeuw wordt het werk van Alma Tadema weer meer gewaardeerd en verzameld en de prijzen op de veilingen stijgen dan ook gestaag. Een opvallende verzamelaar van Alma-Tadema's werk is de acteur Jack Nicholson.