16-11-2005, 10:55 geschreven door Ooikenaar

1. Een vergeten huwelijk Het Rampjaar 1830. Léopold I en Karoline Bauer Een vergeten huwelijk.   De eerste "koning der Belgen": weduwnaar van de Engelse troonopvolgster. Was Charlotte niet gestorven, hij zou ongetwijfeld als prins-gemaal van de Britse heerseres een belangrijke politieke rol gespeeld hebben.   Leopold I, echtgenoot van de Franse prinses Louise-Marie van Orléans: een politiek huwelijk. Maar een ander huwelijk van Leopold van Saksen Coburg wordt blijkbaar vergeten; zijn kortstondige echtverbintenis met de jonge Duitse toneelspeelster Karoline Bauer. Een morganatisch huwelijk, waarop mijn aandacht gevestigd werd door een artikel van J.B. (Jan Brans) in de "Standaard" van 13 januari 1966. Ook Theo Aronson schreef erover in zijn boek "De Coburgs van België". het is een merkwaardig verhaal, waardoor men de mens in koning Leopold I beter leert kennen. Voor dit artikel gebruikten wij vooral de mémoires van Karoline Bauer zelf: "Aus meinem Bühnenleben", (Kiepenheuer Verlag, Weimar 1917).   In september 1828 was de jonge actrice Karoline Bauer opgetogen toen zij vernam dat een goedbekende van haar moeder: prins Leopold van Saksen-Koburg, te Potsdam aangekomen was en een voorstelling zou bijwonen. Leopold, weduwnaar, was toen 38 jaar; Karoline was er 21. Zij zag inderdaad de prins, eerst door het zogenaamde leeuwenoog in het gordijn voor de scène. Zij was onder de indruk; hij was groot en slank en droeg een fraaie rode (Britse) uniform. Zijn bleek gelaat scheen haar edel toe. Hij had kort zwart haar en grote, donkere, melancholische ogen. Zijn gelaat was veeleer interessant dan schoon. Wat haar ook trof, terwijl zij hem bekeek _ hij zittend op de eerste rij neven de koning van Pruisen: et vermoeide in zijn houding en blik.  DE PRINS OP BEZOEK.    Leopold zag die avond Karoline in een betoverend dansnummer. De volgende morgen liet hij vragen of hij de "Frau Rittmeisterin" (Karolines moeder, weduwe) en haar dochter een bezoek mocht brengen .  Dat mocht. De prins kwam, niet in een hofkoets maar in een gewone huurkoets. Blijkbaar wilde, de méér dan voorzichtige, zich niet compromitteren door een bezoek aan een toneelspeelster! Bij dit laatste bezoek maakte hij op Karoline niet dezelfde overweldigende indruk als de avond tevoren. hij droeg nu niet meer het schitterende uniform maar een, van onder tot boven, toegeknoopte lange zwarte overjas. Zij zag nu dat hij een pruik droeg. Goed gemaakt, maar toch een pruik. De bleke vermoeide man deed haar veeleer denken aan een vijftigjarige pedante kamergeleerde dan aan een levenslustig prins van 38 jaar. Maar hij lachte bemoedigend. En zijn grote, melancholische ogen "boeiden" de jonge vrouw.  "ARME ZWAARBEPROEFDE MAN"   Na een hoffelijk en vriendelijk gesprek met de moeder en dochter samen, vroeg Leopold of hij Karoline alléén mocht spreken. Dat mocht. Moeder kon het gesprek volgen, want de deur tussen de twee kamers bleef open. De prins ondervroeg Karoline over haar loopbaan, inkomsten en vooruitzichten. Tenslotte vroeg hij haar of zij bereid zou zijn om te trouwen met een eenzame, vermoeide, zwaarbeproefde man die dikwijls benijd werd maar even dikwijls ongelukkig was. Wat ‘n belevenis voor beide vrouwen! De moeder van Karoline meende dat haar dochter slechts bij zichzelf en bij haar oom; Kristiaan Frederick Stockmar, de vertrouwensman van de prins, kon te rade gaan. De prins, zei Stockmar, wenste stil, huiselijk huwelijksgeluk. Hij had na de dood van zijn vrouw menig liefdesavontuur gekend om zich te amuseren, niet om zich te binden. Dat was zeer nadelig voor lichaam en ziel. Schone, voorname dames hadden hun netten gespannen voor hem maar dat had tot niets geleid. Karoline moest ook weten dat prins Leopold niet rijk was maar zeer zuinig. Nù scheen hij, volgens zijn vertrouwensman, ernstig verliefd te zijn.  Saksen Coburg

HUWELIJK MET DE LINKERHAND.   Indien Karoline erin toestemde met hem te trouwen, zou het een zogezegd huwelijk met de linkerhand zijn, een morganatisch huwelijk Men zou in alle stilte trouwen. Karoline zou de titel van gravin Montgomery krijgen, maar ook dàt in alle stilte. Het huwelijk mocht niet bekend worden, want dan zou Leopold het jaargeld verliezen dat hij in Engeland genoot als weduwnaar van de troonopvolgster, en eveneens de positie die hij daar innam. Overigens - Stockmar was eerlijk - reeds sedert drie jaar werd Leopold de kroon van Griekenland in het vooruitzicht gesteld. De onderhandelingen daarover waren hervat. Indien Leopold koning van Griekenland werd, zou hij onmogelijk een morganatische echtgenote kunne meenemen. De politiek zou dan de wet stellen en gebieden dat Leopold een echte koningin zou meebrengen voor de Grieken. In dat geval zou het geheime huwelijk tussen Karoline en de prins in alle stilte ontbonden worden. Immers: enkel voor God en de naaste verwanten zou Karoline, indien zij in het huwelijk instemde, de gade van Leopold zijn. Indien het huwelijk met kinderen gezegend werd (hetgeen Stockmar niet hoopte), zouden die de graventitel van hun moeder erven en financieel behoorlijk verzorgd worden. Zoals er ook voor Karoline financieel zou gezorgd worden indien haar echtverbintenis met de prins na kortere of langere tijd ontbonden werd. Wat kon Stockmar dus beloven? Voor Karoline levenslang verzekerd, financieel zorgeloos bestaan, maar ook niets meer! Want, waarschuwde hij, Leopold is onstandvastig in de liefde. Wat dan?  De volgende dag hadden Karoline en haar moeder een geheime ontmoeting met prins Leopold in een landhuis in de omgeving van Coburg. De prins was vriendelijk, ja hartelijk. Karoline vond hem jeugdiger en frisser, meer onbevangen en ongedwongen. Hij omarmde en kuste haar en verklaarde zijn liefde.   LACHEN EN WENEN.  Karoline aarzelde nochtans om met Leopold te trouwen, gezien de mogelijkheid dat hij koning van Griekenland zou worden. Haar moeder drong er echter op aan dat zij hem toch zou huwen. Den eens: een financieel onbezorgde toekomst, in ieder geval! Dezelfde avond nog schreef Karoline een ontslagbrief aan de directeur van het theater waaraan zij verbonden was. Zij moest op reis en optreden als gast in verschillende vreemde steden schreef zij. Het ontslag werd geweigerd, maar haar moeder wist een invloedrijke vriend ertoe te brengen de zaak voor te leggen aan de koning van Pruisen. De vorst bemoeide zich ermee en de actrice bekwam haar ontslag de 14de mei 1829. Zij lachte en weende. Behalve een drietal mensen, waaronder de koning van Pruisen, wist niemand dat zij naar Engeland reisde en met welke plannen.  PRACHTIGE GOUDEN KOOI.   Stockmar had voor geld gezorgd en de twee vrouwen reisden naar Engeland. Zij werden zeer mooi en comfortabel gehuisvest in een cottage in Regent Park op veertien mijlen van Londen. Het was er fraai en aangenaam maar Karoline voelde zich als in een gouden kooi. Zij en haar moeder beseften dat zij zich dat zij geheel op de genade en ongenade in de handen van Leopold waren.  De eerste dag kwam Kristiaan Stockmar op bezoek. Zijn meester liet de dames groeten en welkom heten, zie hij. Hij was hen niet komen begroeten bij hun aankomst omdat hij door mondaine verplichtingen weerhouden was: een diner bij de hoogste adel. Karoline was zeer ontgoocheld en boos en verborg dat niet. De prins had haar en haar moeder in Kales en Londen toch een eenvoudig welkomswoord kunnen zenden? Stockmar antwoordde dat de prins zeer voorzichtig was; Eérst komt de politiek en dan de liefde. Karoline's moeder zei: had je in Koburg zo gesproken dan zouden wij hier nu niet zitten! Tegen zeven uur ‘s avonds kwam Leopold per rijtuig op bezoek. Hij was zò aangekleed en hoog dichtgeknoopt dat hij als het ware vermomd leek. De begroeting was niet hartelijk. Karoline meende in hem "een dor hart" te voelen. Zij verweet hem dat zij alles op het spel gezet had, ook haar kunstenaars loopbaan, en dat hij nu zo koel was. Zij wilde de volgende dag terugkeren naar Duitsland!  Leopold werd teder. Karoline weende, en na deze eerste "storm" waren zij opnieuw verzoend.

WANTROUWEND EN PEDANT.   Bij Karoline bleef nochtans de ontgoocheling bestaan. Zij leerde nu een wantrouwende, onvoorzichtige en pedante Leopold kennen. Ook haar oom Stockmar scheen veranderd. Hij was zenuwachtig, ontstemd, ontevreden over zichzelf en over Leopold en Karoline. Evenals in de laatste meidagen kwam Leopold in juni dagelijks op bezoek in de cottage. Twee plechtige, voor Karoline vervelende uren. Zij speelde piano, zong, las voor uit romans. En de prins van Saksen-Koburg, ex-gemaal, Britse veldmaarschalk, Griekse kroonpretendent, drizzelde! Aronson beschrijft op bladzijde 20 dat spel als: "het verpulveren van goud en zilverdraad, van kwasten, epauletten en Brandebourgs"! Zo gingen in juni dagelijks uren voorbij, en verder gebeurde er niets. Door haar moeder werd Karoline tot geduld aangespoord. Tenslotte stelde Stockmar de prins een ultimatum. trouw met haar of wij gaan terug! De volgende dag was Leopold daar, als het ware geheel veranderd. Niet meer lethargisch afwachtend; diplomatisch. Hij sprak opnieuw over liefde zoals in Berlijn en bij de ontmoeting nabij Koburg. Hij vergat zijn pedantisme en (één dag!) het drizzelen. Karoline vond hem opnieuw beminnelijk en was ervan overtuigd dat hij haar beminde.  HUWELIJK.    De 2de juli 1829 trouwde prins Leopold in de cottage met Karoline Bauer, in een heel eenvoudige plechtigheid - eigenlijk in’t geheel géén plechtigheid. Stockmar had een huwelijkscontract geschreven, waardoor Karoline de titel "gravin Montgomery" kreeg en een bescheiden jaargeld. En zo was Karoline dan getrouwd met Leopold, verbonden niet door een sacrament, zoals bij de katholieken, maar door een huwelijksverdrag dat "een natuurlijke, door God gewilde verbinding" bekrachtigt.  WITTEBROODSWEKEN.   Leopold was de eerste weken stralend, levendig en fris, gelukkig. Niet meer pedant. Hij drizzelde niet meer. Integendeel, hij zong duetten met Karoline en speelde biljart met haar. Zelfs wandelde hij bij avondschemering met haar in het park dat de cottage omgaf. Maar na de maand juli reisde Leopold naar Karlsbad, voor een kuur. Karoline reisde als gravin Montgomery met haar moeder naar Parijs. Half november kwam ook Leopold naar Parijs. Hij verbleef in een ander hotel (geheim huwelijk) en bracht dagelijks een kort bezoek aan zijn vrouw. Begin december vertrok Leopold met Stockmar naar Engeland, en Karoline...bleef alleen achter in Parijs, waar zij met haar moeder zeer droevige kerstdagen doorbracht. Plots kwal er een "bevel" om naar Engeland terug te keren. Maar nooit in haar leven beleefde zij een zo droevige oudejaarsavond als die 31ste december 1829 in de cottage met haar moeder, terwijl haar man in Londen was.  GROOTVADERLIJKE BEGROETING.   Op nieuwjaarsdag 1830 kwam Leopold te vier uur ‘s namiddags op bezoek, ingeduffeld zoals een grootvader. Grootvaderlijk ook waren begroeting en gesprek. Geen spoor meer van levensfrisheid, liefde, huiselijke warmte. Karoline speelde en zong gedurende een half uur, terwijl Leopold in bontmantel en met bontlaarzen voor het haardvuur zat. Het diner was ongezellig. Tot een écht gesprek kwam het niet. Na het diner las Karoline voor uit een roman en Leopold drizzelde. helemaal "Grootvader" , volgens zijn vrouw in haar mémoires. En toen hij te zeven uur vetrok, leek hij tevreden.  Zo vergingen de dagen. Met de ene hand reikte Leopold en Stockmar naar de kroon van Griekenland, met de andere hand hadden zij Karoline naar Engeland gehaald, wetend (aldus de ontgoochelde vrouw) dat zij niet beiden tegelijk konden vasthouden, dat een van beide moest afgestoten worden: de kroon of Léopold’s geheime liefde. Beiden waren diplomaten, met koele diplomaten ogen, volgens Karoline, die zichzelf later beschouwde als speelgoed, gedurende enige uren, voor een zich vervelende pedant.  HET LIED IS UIT.   Over de Griekse plannen van Leopold wist Karoline maar weinig. Terwijl zij in Parijs was, waren de besprekingen over de Griekse kroon opnieuw begonnen. In februari 1830 waarborgden Rusland, Frankrijk en Engeland de onafhankelijkheid van Griekenland, onder een christelijke koning. De kroon werd Leopold officieel aangeboden. Karoline was opgetogen toen ook oom Stockmar het haar vertelde. Zij zou opnieuw vrij zijn!...Daarna kwam de weemoed. Zij voelde zich ontgoocheld. Een korte geluksdroom was voorbij. Toch begroette zij haar man hartelijk en ontroerd als de toekomstige koning van Griekenland. En hij...sprak niet over de nakende scheiding, over hun uit-elkaar-gaan. Neen, hij sprak over wat Griekenland voor hem zou betekenen.   Einde mei1830 kwam het nieuws dat Leopold toch geen koning van Griekenland zou worden. Karoline zou dus in Engeland blijven. Nu was zij ontgoocheld. Leopold zei haar geen woord als uitleg of verontschuldiging maar deed alsof er niets gebeurd was, en Karoline voelde zich opnieuw vernederd.    Omwille van een broer van haar, die in financiële moeilijkheden verkeerde, kwam het tot een scène tussen haar en oom Stockmar, tussen haar en Leopold. En dàn was het uit! Karoline en haar moeder vertrokken naar Duitsland om nooit meer naar Engeland terug te keren.  HUWELIJK ONTBONDEN   In het reeds vermelde artikel van J.B. lezen wij dat in ieder geval werd het morganatisch huwelijk van de prins van Saksen-Koburg met Karoline Bauer - beiden waren evangelisch - in 1831 ontbonden. De ONVERWACHTE kans koning der Belgen te worden dwong de prins tot die stap. Afgezien van andere, politieke, financiële, opportuniteitsredenen, moest hij ook rekening houden met Frankrijk, dat zijn toestemming tot de troonsbestijging van de Saksen-Koburger afhankelijk maakte van zijn verloving met Louise-Marie, de dochter van Louis-Philippe"

16-11-2005, 10:35 geschreven door Ooikenaar

16-11-2005, 09:15 geschreven door Ooikenaar

15-11-2005, 14:31 geschreven door Ooikenaar

" Toen België in 1830-31 ontstond gaf de internationale gemeenschap geen cent voor het overleven van de nieuwe staat. Talleyrand noemde België ' een artificiële constructie bestaande uit verschillende volkeren'. Zijn Oostenrijkse collega Dietrichstein zei dat de Belgische nationaliteit 'een politieke poging eerder dan een waarneembare politieke realiteit' was.
Het feit dat deze poging om uit het niets een land te creëren slaagde, dankte dit artificiële land aan de diplomatieke kwaliteiten en politieke handigheden van een enkele man : de Duitser Leopold van Saksen-Coburg.
Metternich zou twee decennia later schrijven dat België weliswaar een miskraam was, maar dat met een vorst als Leopold elk land kan overleven. Hij noemde de Coburger een van de beste diplomaten die hij ooit ontmoet had, zeer gereserveerd, zeer voorzichtig en uitzonderlijk sluw.
Geld bleef een levenslange obsessie.

"Zijn zelfvoldaanheid maakt je moe en zijn hebzucht doet je walgen' zei de liberale leider Lord Charles Greville. De hertog van Wellington, die zich als eerste minister verplicht voelde Leopold soms uit te nodigen, bekende dat hij oervervelend was. We zaten daar met een groep zageventen, schreef prinses Lieven, de vrouw van de Russische ambassadeur in Londen, aan prins Metternich over een van Wellingtons feestjes : 'Leopold werkte mij op de zenuwen met zijn trage manier van spreken en zijn slechte manier van redeneren. Hij is een Jezuïet en een zeur.'

Veel liefde voor zijn nieuwe vaderland had de koning niet ... " België heeft geen nationaliteit en, gezien het karakter van zijn inwoners, kan het er ook nooit een hebben. In feite heeft België geen politieke reden van bestaan", zo vertrouwde Leopold I in 1859 toe aan zijn kabinetschef Jules Van Praet. Aan zijn jongste zoon Filip, graaf van Vlaanderen, zei hij : " Niets houdt het land bij elkaar en het kan niet blijven duren". Leopold haatte de Belgen. " Zij zijn", zo schreef hij aan zijn nichtje, de Britse koningin Victoria, " de meest onuitstaanbare creaturen die er bestaan."

" België bestaat als staat enkel en alleen omwille van zijn koning; het is uitsluitend zijn dynastie die het behoedt voor een onmiddellijk uiteenvallen of misschien zelfs een burgeroorlog", vermaande hij minister van Buitenlandse Zaken, baron d'Anethan. En aan eerste minister Jean-Baptiste Nothomb zei hij : " De dynastie is de rots waarop het politieke bestaan van dit land exclusief is gebaseerd."

15-11-2005, 13:37 geschreven door Ooikenaar

15-11-2005, 12:53 geschreven door Ooikenaar

15-11-2005, 12:47 geschreven door Ooikenaar

15-11-2005, 11:45 geschreven door Ooikenaar

15-11-2005, 10:02 geschreven door Ooikenaar

15-11-2005, 09:08 geschreven door Ooikenaar

14-11-2005, 15:52 geschreven door Ooikenaar

14-11-2005, 15:03 geschreven door Ooikenaar

14-11-2005, 12:19 geschreven door Ooikenaar

14-11-2005, 12:08 geschreven door Ooikenaar

Zeventien wagens in de fik in Luik en Brussel

Net zoals in Parijs, werden er ook in onze steden wagens aangestoken. (archiefbeeld)

In de regio van Luik zijn voorbije nacht een tiental wagens in brand gestoken. In Brussel gingen zeven voertuigen in vlammen op en werden er vijftig amokmakers administratief aangehouden.

Luik
Een minderjarige brandstichter liep in Luik brandwonden op. Hij staat onder politietoezicht. De brandstichtingen vonden er plaats op verschillende plekken. De daders konden steeds vluchten. Bij zijn thuiskomst merkte de vader van de minderjarige de brandwonden op en verwittigde de politie. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht en zal later ter beschikking gesteld worden van de Luikse jeugdrechter.

Brussel
De politie hield in de omgeving van de Brusselse beurs een vijftigtal personen administratief aan. De redenen van de aanhoudingen zijn het dragen van gevaarlijke voorwerpen, het niet ingaan op politiebevelen en het dragen van bivakmutsen.
 
Maatschappelijk werkers
Binnenlandse Zaken prijst het werk van de maatschappelijke werkers. "Ze hebben veel gesproken met de jongeren en hebben waarschijnlijk een aantal ervan kunnen overtuigen geen onrust te veroorzaken".

Brandstichtingen
Voorts werden in de Brusselse gemeenten zeven voertuigen in brand gestoken. Het ging om vijf wagens en twee bussen. Er was ook sprake van brandjes in vuilnisbakken.

14-11-2005, 09:47 geschreven door Ooikenaar

14-11-2005, 09:40 geschreven door Ooikenaar

13-11-2005, 19:49 geschreven door Ooikenaar

13-11-2005, 19:48 geschreven door Ooikenaar

Het Huis van de Koning bestaat uit vier autonome departementen, die elk geleid worden door een hoofddignitaris. Dit zijn in protocollaire volgorde:

- de Grootmaarschalk van het Hof
- de Kabinetschef van de Koning
- het Hoofd van het Militair Huis van de Koning
- de Intendant van de Civiele Lijst

Elke hoofddignitaris heeft de leiding over zijn departement en legt verantwoording af aan de Koning.
De onmisbare coördinatie tussen de vier departementen gebeurt, onder meer, door regelmatige vergaderingen tussen de betrokken hoofddignitarissen.

Het Departement van de Grootmaarschalk van het Hof regelt alle openbare activiteiten van de Koning en de Koningin in België en in het buitenland. De Grootmaarschalk stelt de Vorsten een programma voor, dat na goedkeuring wordt uitvoerd. Hij verzorgt tevens de coördinatie tussen de verschillende Huizen en Dienst (Huis van Koningin Fabiola, Huis van de Hertog en de Hertogin van Brabant, Huis van Prinses Astrid en Dienst van Prins Laurent). Hij wordt bijgestaan door verschillende medewerkers:

• De Protocolchef, verantwoordelijk voor het protocol, voor het goede verloop van de audiënties, recepties en officiële maaltijden op het Paleis alsook voor de formele activiteiten buitenshuis;
• De Commandant van de Paleizen, die hoofdzakelijk instaat voor de logistieke steun van de activiteiten (personeel, vervoer,...) alsook voor het onderhoud van de Paleizen. In die hoedanigheid organiseert hij de taken van het personeel en werkt tevens nauw samen met de Intendant van de Civiele Lijst.
  Hij is eveneens Directeur van de Koninklijke Jachten;
• Een Adviseur die de Koning informeert en zijn activiteiten voorbereidt op economisch, sociaal en andere gebieden;
• De Secretaris van de Koningin, die belast is met het voorstellen en voorbereiden van de audiënties en bezoeken van de Koningin en die de leiding heeft over haar sociaal secretariaat (cf. de Werken van de Koningin). Ook staat hij in voor de culturele sector (ook voor de Koning).
  

De Kabinetschef van de Koning staat in voor de politieke en administratieve problemen en voor de contacten met de regering en de politieke wereld. Hij staat de Koning bij in de opvolging van de politieke actualiteit.

De Kabinetschef volgt dagelijks de nationale politiek om de Koning hiervan op de hoogte te brengen. Hij doet voorstellen voor de politieke audiënties van de Koning en bereidt ze voor. Hij staat de Koning bij in de voorbereiding van toespraken. Hij licht de Koning ook in over de evolutie van de internationale politiek.

Hij wordt bijgestaan door verschillende medewerkers :

• De Eerste Adjunct-Kabinetschef - internationale betrekkingen, licht de Koning in over de evolutie, onder meer via de berichten van onze ambassadeurs in het buitenland, en staat de Koning bij in de voorbereiding van toespraken bij officiële bezoeken.
  Hij bereidt tevens nota’s voor die bestemd zijn voor bepaalde audiënties van de Koning, zoals geloofsbrieven, afscheidsaudiënties, audiënties van staatshoofden die op bezoek zijn en bij bezoeken van de Koning in het buitenland.
• De Adjunct-Kabinetschef - binnenlandse aangelegenheden leidt de dienst verzoekschriften, is verantwoordelijk voor de behandeling en adviesaanvraag van de Koninklijke gunsten, de bruiloftsdienst en de algemene briefwisseling.
• De Persadviseur verzorgt de contacten met zowel de Belgische als de buitenlandse geschreven en audiovisuele pers. Hij verspreidt de persberichten en regelt de contacten met de pers tijdens de
  activiteiten van de leden van de Koninklijke Familie, zowel op het Paleis als daarbuiten.
• De Juridische Adviseur kijkt de documenten na die ter ondertekening voorgelegd worden aan de Koning.
• De Archivaris houdt de archieven van de departementen en diensten van het Paleis bij en maakt er een inventaris van. Dit archief bevat documenten van zowel bestaande diensten als van diensten die werden opgeheven. Hij staat tevens ter beschikking van vorsers die het archief wensen te raadplegen.
  

Het Hoofd van het Militair Huis van de Koning staat de Vorst bij met het invullen van zijn opdracht in het domein van Landsverdediging. Zowel op het nationale als het internationale vlak informeert hij de Koning over de toestand, de ontwikkeling en de werking van de Strijdkrachten. In nauwe samenwerking met het Kabinet van de Koning kadert hij de defensiepolitiek in de context van de buitenlandse politiek. Op die manier wordt de Koning op de hoogte gebracht van de veiligheids- en de defensiestrategie, van de geopolitiek, van de politiek en van de werking van internationale organisaties, van het personeel en van de middelen van de buitenlandse Strijdkrachten.

Het Hoofd van het Militair Huis organiseert de contacten van de Koning met de Strijdkrachten, onder de vorm van audiënties, werkvergaderingen of bezoeken; de Koning ontvangt o.m. in audiëntie, de Minister van Defensie maar ook hoge Belgische of buitenlandse militaire autoriteiten.

In nauwe samenwerking met de Grootmaarschalk van het Hof en de Kabinetschef adviseert het Hoofd van het Militair Huis ook de Koning in de sectoren van wetenschappelijk onderzoek, energie en politiediensten en bereidt hij de activiteiten voor in deze domeinen.

Het Hoofd van het Militair Huis verzekert de betrekkingen en coördineert de activiteiten met patriotische en oudstrijdersverenigingen. De Besluiten van het Ministerie van Defensie worden via het Hoofd van het Militair Huis voorgelegd ter ondertekening door de Koning.

Het Militair Huis is bovendien verantwoordelijk voor het beheer van het informaticasysteem van het Paleis. Dit wil zeggen, zowel voor de departementen van het Huis van de Koning, als van de Huizen en Dienst van de andere leden van de Koninklijke Familie.

Het Militair Huis wordt geleid door een opper officier die wordt bijgestaan door een hoofdofficier, Adviseur bij het Militair Huis en Voorzitter van het Coördinatiecomité van de informatica in het Paleis, van het technisch informaticapersoneel en van het administratief secretariaatspersoneel.

Tot het Militair Huis behoren eveneens de Vleugeladjudanten en de Ordonnansofficieren van de Koning.

De Intendant van de Civiele Lijst van de Koning staat in voor de leiding over en het beheer van de materiële, financiële en menselijke middelen van het Huis van de Koning. Hij wordt bijgestaan door de Schatbewaarder van de Civiele Lijst van de Koning, door de Adviseur bij de Civiele Lijst voor de projecten en studies die hem worden toevertrouwd, en door medewerkers voor het personeelsbeheer, het patrimoniumbeheer, de administratie, de preventie en bescherming op het werk, de boekhouding en het secretariaat.

De Koning wordt permanent bijgestaan door een Ordonnansofficier, terwijl de Vleugeladjudanten hem kunnen vertegenwoordigen op activiteiten waarop hij niet aanwezig kan zijn. (verwijzen naar FAQ)

Voor de persoonlijke bescherming van de Koning en zijn Familie, alsook voor de bewaking van de koninklijke domeinen, detacheert de Federale Politie permanent een Veiligheidsdienst bij het Hof. Deze dienst staat onder het bevel van een Hoofdcommissaris.

13-11-2005, 13:08 geschreven door Ooikenaar

13-11-2005, 12:48 geschreven door Ooikenaar