BRUSSEL (KerkNet/CWN) - Sinds het verschijnen van 'Deus Caritas Est', de eerste encycliek van paus Benedictus XVI, op 25 januari 2006 werden er daarvan al miljoenen exemplaren verkocht. In het Italiaans alleen al werden er 1,5 miljoen exemplaren verkocht. Ook van de Duitse en Spaanse versie waren drie herdrukken. Daarnaast waren er nog vertalingen in ontelbare talen, waaronder deze keer ook het Russisch en het Chinees. Voor het eerst in de moderne tijd was er van de Latijnse versie van het document een tweede druk nodig, nadat de eerste druk was uitverkocht. Aanvankelijk werden slechts 1.000 exemplaren in het Latijn gedrukt.

'Prijs armoede uitsluiten is een belangrijke aanmoediging'

BRUSSEL (Kerknet) - De vzw Domo uit Leuven heeft gisteren uit de handen van Vlaams minister Inge Vervotte van Welzijn en Gezin de jaarlijkse prijs 'Armoede Uitsluiten' gekregen. "We zijn erg blij met die prijs", zegt medestichtster en oud-voorzitster Lieve Devos aan KerkNet. "We kunnen deze prijs financieel heel goed gebruiken. We beschouwen het ook als een belangrijke aanmoediging." Adèle Picard, die met haar mee aan de basis lag van Domo - wat staat voor Door Ondersteuning Mee Opvoeden - knikt bevestigend. De vzw werd vijftien jaar geleden opgericht, op een ogenblik waarop een begrip als 'opvoedingsondersteuning' nauwelijks gekend was. Doorheen de jaren heeft Domo altijd geprobeerd de nodige ondersteuning te geven aan kwetsbare gezinnen met kleine kinderen. De gezinnen die bereikt worden, zijn vaak sterk sociaal geïsoleerd, hebben weinig contact met de buren en hebben vaak een lange geschiedenis. Domo tracht hun vertrouwen te winnen en aanwezig te zijn waar dat kan en no dig is. Maar daarbij zal men zichzelf nooit opdringen. "We trachten ook de cultuurparticipatie te bevorderen en soms worden de gezinnen aangespoord om professionele hulp te zoeken."

Huidig Domo-voorzitster Brigitte Croes

Vriend aan huis
Voorzitster Brigitte Croes legt uit dat Domo momenteel kan terugvallen op een dertigtal vrijwilligers, die bij 27 gezinnen actief zijn. "Die vrijwilligers worden niet betaald en hebben vaak nog een job en een eigen gezin." Omdat Domo-vrijwilligers vaak jaren met deze gezinnen op pad gaan, worden ze vriend aan huis en vervangen ze de buur die vaak ontbreekt. Ze gaan spelen met de kinderen, zodat ze leren winnen en verliezen. Ze lezen boeken voor of laten de kinderen lezen, ze geven bevestiging aan de ouders, helpen bij de feesten, brengen de kinderen van de gezinnen met andere kinderen in contact of nemen die kinderen als gast in huis, zodat de ouders eens een weekend van die druk ontlast zijn. "Vijftien jaar geleden zijn we met twee vrijwilligers van start gegaan", zegt Adèle Picard. "Bij mijn werk als vrijwilligster in het UZ merkte ik dat er veel gezinnen met verwaarloosde kinderen binnenkwamen. Die kinderen moesten we na twee of drie maanden laten gaan, hoewel we bij hen met opvoedingsondersteuning veel meer zouden kunnen bereiken. Zo is Domo stilaan gegroeid." Domo ging toen met twee mensen van start, maar al snel kwamen er vijf vrijwilligers bij. "We hebben daarna een vzw opgericht en kregen ook wat steun van de overheid."

Medestichster en oud-voorzitter Lieve Devos

Niet bedreigend
Lieve Devos onthult een van de belangrijke sleutels van het succes. "We zijn juist zo succesvol omdat we niet bedreigend zijn. Bij steun van de overheid is men al snel bang dat men zijn kinderen zou kunnen verliezen. Wij kunnen geen kinderen afnemen of sancties opleggen." Zo kan Domo ook het vertrouwen van deze gezinnen winnen.
Brigitte Croes onderstreepte gisteren dat het belangrijk is dat de overheid geld vrijmaakt voor dit soort kleinschalige projecten. "We willen onze expertise ook graag in Vlaanderen uitdragen." Zij wees er ook op dat Domo, net als vele andere vrijwilligersorganisaties, steun krijgt van de overheid voor de werkingskosten. "Maar die steun is er niet voor de andere kosten. Daardoor moeten we een groot deel van onze energie en tijd besteden aan het zoeken van middelen om die kosten te dragen." Domo hoopt alvast dat de erkenning door Welzijnszorg ook een aansporing kan zijn voor de Vlaamse en nationale overheid om o ok dit soort laagdrempelige initiatieven te blijven steunen. Alleen zo'n lage drempel kan mensen uit hun isolement halen en kwetsbare gezinnen met kinderen op weg zetten naar een betere toekomst.

BRUSSEL (Kerknet/CEF/Kipa-Apic) - Kardinaal Philippe Barbarin, de aartsbisschop van Lyon, heeft vrijdagmorgen tijdens de uitvaartplechtigheid in de Notre-Damekathedraal van Parijs een indrukwekkend huldebetoon gebracht aan Abbè Pierre. In zijn homilie vatte hij het leven van Abbé Pierre in een woord samen: Emmaüs. Dat Bijbelse verhaal, aldus de kardinaal, maakt de weg duidelijk die de Franse priester met zijn vele medestanders in zijn leven bewandeld heeft, vanaf het einde van de jaren 1940.

Op weg met Emmaüs

"Emmaüs", aldus kardinaal Barbarin, "is eerst en vooral de pagina uit het evangelie die we net beluisterd hebben. Het vertelt ons hoe de weg van droefheid kan uitgroeien tot de belofte van hoop. Twee ontmoedigde leerlingen verlieten Jeruzalem. Naarmate ze zich verder van de heilige stad verwijderden, sloot een vreemdeling zich bij hen aan, ondervroeg hen en begon met hen te spreken. In deze passage op de vooravond van Pasen zag Abbé Pierre zijn hele missie, het hele avontuur van Emmaüs, samengevat. Georges was zijn eerste metgezel, maar naarmate de jaren vorderden kwamen er steeds meer en meer. Enkele jaren later waren de opvanghuizen van Emmaüs een feit, al werden de bewoners nog bekeken als uitgeslotenen of mensen die door het leven gekwetst werden. In werkelijkheid waren ze zaaiers van hoop geworden." De kardinaal vroeg zich af waar Abbé Pierre de moed bleef halen, ondanks zijn zwakke gezondheid en het feit dat hij al van in zijn kinderjaren constant ziek was. Zijn antw oord? "Die kracht haalde hij uit het gebed en het dagelijkse gesprek met Jezus. Men kan zich niet voor de armen blijven engageren tot zijn vierennegentigste zonder die kracht van elders te ontvangen."

Emmaüs, is een huis

"Maar Emmaüs is ook een huis, een herberg", sprak de kardinaal. Daar probeerde Abbé Pierre mensen hun waardigheid terug te geven. "Dat was het grote geheim van Abbé Pierre. Daarom is het pad eenvoudig: een huis dopen, de zin en de smaak van het werk herontdekken, een loon verdienen om in zijn leven te voorzien en zonder aarzelen te hulp komen aan al diegenen die een nog grotere miserie kennen. Daarbij heeft hij altijd eerst aan anderen gedacht." De kardinaal herinnerde eraan hoe alles ooit in 1947 in een kleine barak in Neuilly Plaisance begon. Twee jaar later kwamen de eerste medestanders en verscheen boven de deur de naam 'Emmaüs'. Door de jaren heen zouden de foyers zich steeds verder uitbreiden. Daarna volgde de winter van 54 en de dag waarop Abbé Pierre Frankrijk uit zijn slaap haalde met zijn oproep op Radio Luxemburg. Hij was ervan overtuigd dat elke mens recht heeft op waardig onderdak. "Vijftig jaar later gaat het avontuur verder en is de strijd nog verre van gewo nnen (...) Hij heeft niet alleen de armen verdedigd, maar hij is ook altijd zelf als arme blijven leven. Vanaf zijn negentiende deed hij afstand van zijn erfenis en verdeelde hij al zijn bezittingen die hij van zijn familie gekregen had (...) Tot op het einde van de weg heeft hij, ondanks zijn bekendheid, de armoede bewaard. Dat is de garantie voor de authenticiteit van zijn inzet."

Emmaüs, is ook een maaltijd

"Emmaüs is ook een maaltijd. In de foyers vond men een tafel waar iedereen welkom was met een eenvoudig maal of een feestmaal. Iedereen vond er zijn plaats en in de winter werd de warme koffie er gewaardeerd (...) Het evangelie van Emmaüs doet ons begrijpen dat ook wij voor een ander maal zijn uitgenodigd. De Heer zet zich voor ons aan tafel. Hij neemt het brood, zegent het en geeft het aan ons. Het is een gebaar dat de hele missie van Christus en het streven van Abbé Pierre samenvat. Niets is nuttiger voor de mensheid dan dit broederlijke delen en doorheen heel zijn leven bleef hij steeds trouw aan deze maaltijd van de Heer. Iedere avond droeg hij op hetzelfde uur de mis op. Alles werd met zorg voorbereid in zijn kamer: de tafel werd geplaatst, een kelk, enkele hosties en zijn boek waarop hij op elke pagina nota's gemaakt had (...) Bij Emmaüs herkende men op dat ogenblik de Heer en besefte men dat hij echt is opgestaan. Ondanks alle lijden in de wereld is de overwinning v an de liefde gegarandeerd."
"Dat is ook de maaltijd die we hier nu in de Notre-Dame van Parijs vieren en waar Abbé Pierre op mysterieuze wijze ook aanwezig is (...) 'Heilige Maria, Moeder Gods, bidt voor ons arme zondaars, nu en in het uur van onze opstanding'. Laten we op deze morgen bidden opdat God hem zijn vergiffenis schenkt en hem de immense vreugde geeft Hem te ontmoeten."