Religieuze ontwetend draagt bij tot succes van de Da Vinci Cod
RELIGIEUZE ONWETENDHEID DRAAGT BIJ TOT SUCCES DA VINCI CODE
BRUSSEL (KerkNet/Kipa-Apic) -
Kardinaal Paul Poupard heeft in Rome op een congres over fantastische literatuur verklaard dat de religieuze onwetendheid zonder enige twijfel ertoe heeft bijgedragen dat 'De da Vinci Code' van Dan Brown wereldwijd een succes is geworden. De Franse Curiekardinaal noemde het boek niet bij naam, maar liet toch weinig twijfel bestaan over zijn visie. Op het congres in roman stond de heropbloei van de fantastische romans, rond thema's die geworteld zijn in de geschiedenis, kunst en godsdienst centraal. Deel van dat succes, aldus kardinaal Poupard, is ook toe te schrijven aan de media omdat succesvolle romans ook al snel verfilmd worden. Kardinaal José Saraiva Martins, de prefect van de Congregatie voor de Heiligverklaringen, en kardinaal Julian Herranz, de prefect van de Pauselijke Raad voor Wetgevende Teksten, roepen katholieken op intelligent te reageren op de release van de film. Zij vragen de gelovigen zich goed te documenteren, zodat ze de desinformatie met correcte informatie kunnen bestrijden.
Alleen geest en hart zijn eindeloos en onuitputtelijk
eeuwig, fris en sterk, een stukje God.
Jong-zijn is geen leeftijdsgrens, maar reikt
precies over de grenzen heen, over de dagen
en jaren, over zichzelf. Het is telkens opnieuw,
als het af- en aanrollen van de zee,
nooit genoeg. Wie zegt er dat de zee oud is?
En is ze niet van in eeuwigheid?
Eeuwigheid is elke dag jong. God, wat een wonder!
Durven leven vanuit de kracht die in het diepste van ons leeft, maar het durven ophalen met een alledaagse emmer, als uit een boeren-welput.
Het is durven oud-worden, rijker ervaren,
milder en met meer begrip de ander
ontmoeten, oud-worden om jong genoeg te zijn voor de eeuwigheid.
Jong-zijn is ont-moeten, ontdaan van alle moeten en dwang, bevrijd en bevrijdend. Het
is van binnenuit, vanuit welwillendheid
voortdurend op de dingen ingaan, als nieuwsgierige kinderen.
Dat zijn de kinderen Gods.
En schreeuw het van de daken als de kern van je leven Jezus is die naar de Vader wijst. Als de bast rond die kern een prettige mode is en leuke gewoonten en erg menselijke weten, geniet ervan! Maak ze morgen nieuw als het moet vanuit een kracht uit geest en hart.
Sinds eind vorige week ligt in de krantenwinkels het nieuwe nummer van 'National Geographic', waarin de uitvoerige bijdrage over het evangelie van Judas de blikvanger is.
Voor wie de reportage op de zender -die ook in ons land op verschillende plaatsen te ontvangen is - gezien heeft, biedt de reportage geen grote verrassingen.
De tv-zender 'National Geographic' kreeg de voorbije weken felle kritiek voor de manier waarop het 'Evangelie van Judas' onder de aandacht gebracht werd. Het programma was tijdens de paasdagen te zien en werd bij het verschijnen van het eigen tijdschrift opnieuw uitgezonden.
Ook de 'selectie' van de wetenschappers die in de reportage aan bod kwamen roept vele vragen op.
Toch slaat Klaus Leidtke, de hoofdredacteur van de Duitstalige afdeling van 'National Geographic' terug. Hij onderstreept dat de twijfel niet enkel een element is van de wetenschap, maar daarvan zelfs een essentiële v oorwaarde is.
Als de theologie er aanspraak wil op maken dat ze een wetenschap is, dan moet ze ook telkens haar eigen zekerheden opnieuw in vraag durven stellen.
Het 'Evangelie van Judas' is geen nieuwe openbaring. Dat moet zelfs voor de leek duidelijk zijn.
Maar het evangelie zegt wel iets over het eerste christendom en het gnostische milieu waarin het ontstaan is. Misschien verdient het alleen al daarom meer aandacht.
Bovendien biedt het een aanzet voor een verdere studie van de oorspong van het christendom, waarvoor er door de Da Vinci Code, een meer dan gewone belangstelling is.
Klaus Leidtke schrijft dat dit evangelie een belangrijke bijdrage kan leveren tot een beter begrip van het vroege christendom. Vooral met het oog op de lancering van de Da Vinci Code op 19 mei is dat een kans die de Kerk niet voorbij mag laten gaan.
"Alain de Botton zegt: Onze centrale angst vandaag is de statusangst. Wij zijn bang dat wij het minder goed gaan doen dan ' onze refenentiegroep'. Als onze overbuurman een gloednieuwe Porsche voor zijn deur zet, is hij gelukkig. En de hele straat prompt ongelukkig.
Wie slim is en goedkoop gelukkig wil zijn, gaat dus best niet in Brasschaat wonen, maar in Hoboken; niet in Sint-Martens-Latem maar in het Patershol. Hij wordt geen lid van de Rotary maar van de lokale kaartclub. Hij zorgt ervoor dat zijn referentiegroep het niet beter heeft dan hijzelf"
"Een van de passages in het boek (van Richard Layard) zou een moderne satirische schrijver moeten inspireren tot een dik boek of een Engelse film. Het gaat over een blijkbaar zeer verspreide, bangelijke karaktertrek van de westerse mensen.
Niet hun 'absolute positie' is van belang voor hun geluk: niet hun bezit, hun woning, hun levenswijze, hun sociale betekenis, hun vrouw of (en) hun lief. Zij worden niet gelukkiger als zij gewoon meer en beter hebben dan gisteren.
Nee,het zijn de 'relatieve posities' die alles bepalen, de vergelijking met hun omgeving, hun soortgenoten. De mensen worden maar gelukkiger als zij het beter doen dan de anderen. Zij zijn maar happy als zijn ongelijker zijn dan hun gelijken
Dat is een heel onrustwekkende gedachte. Dat betekent dat zij maar gelukkiger kunnen worden als anderen minder hebben en zijn."
Gaston Durnez, Prinses Happiness in Tertio van 3 mei 2006, p. 10
