Samen het dak op!

Parochie: “Samen het dak op!”

Soms lekt het dak van onze kerk. Wij vinden dat maar raar.

We gaan al gauw denken dat het dak niet meer deugt.

Maar in feite liggen er duizenden pannen op het dak, die

goed zijn.

Ze liggen schouder aan schouder.

De één steunt op de ander. Ieder zorgt dat op zijn plekje

het hemelwater wordt opgevangen en doorgeschoven naar beneden.

En die duizenden pannen samen houden het dak dicht.

Maar als er één pan is, die scheef ligt of dwars, dan is

het al mis. Dan zeggen we niet: “die pan lekt,”

maar we zeggen: “het dak lekt”. Dan krijgen die duizenden

goede pannen de schuld, omdat één pan niet deugt.

Zo gaat dat ook vaak in het leven.

Als onze voetbalclub heeft verloren, dan deugen

de scheidsrechters niet.

Als we een bekeuring krijgen

deugt de politie niet.

Als we het niet eens zijn met

een priester, dan deugt heel de Kerk niet.

We staan gauw klaar met oordelen en willen graag

de fouten van anderen breed uitsmeren.

Het is geen fijne gewoonte.

Op die manier zijn wijzelf de-pan-die-scheefligt.

En in plaats van dit te erkennen, zeggen we liever:

“Het dak lekt.”

Zij wij niet samen de “samen-leving”?

Zijn wij niet samen de Kerk?

Pan-naast-pan, steunend op elkaar?

Daarom: samen het dak op, heel gezellig!