|
Naar aanleiding van de VN-Wereldvluchtelingendag
BRUSSEL (Kerknet) - Vanmiddag heeft het Overleg van Christelijke Kerken in België een open brief laten bezorgen aan premier Guy Verhofstadt. Concrete aanleiding is de VN-Wereldvluchtelingendag van morgen dinsdag 20 juni. De open brief is ondertekend archdeacon D. van Leeuwen namens de anglicaanse kerk in België, metropoliet Panteleimon namens de orthodoxe kerk in België, dominee G. Liagre namens de Verenigde Protestantse Kerk in België, en door Mgr. Guy Harpigny, bisschop van Doornik, namens de katholieke kerkgemeenschap. Mgr. Harpigny is de huidige voorzitter (2005-2007) van het Overleg van Christelijke Kerken in België. De christelijke kerken zijn vooral bezorgd over de alarmerende en vaak onmenselijke toestanden die met migratie gepaard gaan. Ze vragen de regering van premier Verhofstadt al het nodige in het werk te stellen om te komen tot oplossingen dit lijden beperken en het draagvlak verbreden voor een maatschappij waarin het recht op de diversiteit als rijkdom wordt beschouwd. Hierna volgt de integrale tekst van de brief.
"De christelijke Kerken in België stellen vast dat het debat over de migratie in ons land hoofdzakelijk en vaak op zorgwekkende manier beperkt blijft tot het ontraden van migraties en dat de strikte toepassing van de wetten te weinig aandacht heeft voor de onderliggende menselijke problematiek. De meerderheid van deze mensen zijn op zoek naar een land dat hen waardigheid, werk en vrede garandeert. De werkelijkheid die hen in ons land en in vele andere landen van bestemming wacht, is dikwijls ontnuchterend en biedt hen veeleer nieuwe desillusies dan reële kansen.
De christelijke Kerken erkennen het recht van de staat om de grenzen te controleren en om de bestaande wetgeving toe te passen. Ze erkennen en onderschrijven daarnaast ook het feit dat iedereen, en vooral wie in erbarmelijke omstandigheden leeft, recht heeft op een erkenning van zijn en haar menselijke waardigheid. Dit behelst ook de vraag naar het bepalen en legaal vastleggen van structuren en proc edures die ten volle de uitoefening van de mensenrechten zonder enig onderscheid kunnen waarborgen.
Heel vaak zijn deze mensen en vooral de mensen zonder papieren het slachtoffer van discriminaties. Bovendien leven ze in de voortdurende onzekerheid rond medische verzorging, opvoeding van de kinderen en werkgelegenheid die hen minimale bestaansmiddelen moet verzekeren. Als het terecht is om de wetgeving rond het asiel toe te passen, dan moet ook worden vastgesteld dat er nog belangrijke lacunes bestaan in de wetgeving om de illegale migrant als mens op te vangen, zijn rechten te verzekeren en hem te begeleiden.
De recente beslissing in de Verenigde Staten om nagenoeg 11 miljoen illegale migranten te regulariseren en hen het staatsburgerschap te verlenen op voorwaarde dat ze werk hebben, Engels leren, belasting betalen en geen strafregister hebben, is wellicht een belangrijke stap die de maatschappelijke werkelijkheid en het bestaan van deze illegalen niet alleen erken t, maar deze mensen ook reële kansen biedt. Ook in de Europese Unie hebben lidstaten in het recente verleden positieve maatregelen overwogen en genomen om tot een normalisatie van de migratie te komen. Het aanwenden van de bestaande legale middelen en structuren kan dan ook niet als enige bedoeling hebben de verschillende vormen van migratie te stoppen of onder controle te krijgen, maar dient in te gaan op de bestaande en wellicht te lang al onderschatte realiteit. De maatschappelijke en politieke verplichting om de wetgeving en procedures aan te passen en te vervolledigen behoort tot de bevoegdheden van het parlementaire debat in België en binnen de EU.
Het debat over de migratie kan voor de Kerken in België en in de wereld onmogelijk worden benaderd als een debat over de situatie binnen het gastland alleen, maar dient ook oog te hebben voor de verschillende situaties in de wereld en rekening te houden met de vaak economische oorzaken van deze migraties. De opzet van de Verenigde Naties, waarbij 191 landen, waaronder o ok België, een protocol ondertekenden om tegen het jaar 2015 de armoede in de wereld met de helft te verminderen, krijgt onvoldoende operationele en financiële aandacht, waardoor de factoren die tot migratie leiden te weinig worden afgezwakt of verminderd.
De christelijke Kerken in België hebben zich ook herhaaldelijk uitgesproken over de noodzaak om de maatschappelijke uitdaging die zich met de migratie aandient als een positieve en maatschappijversterkende opportuniteit te bekijken. Het behoort tot de taak van elke maatschappij en niet het minst van haar regering om bij te dragen tot een maatschappelijke vrede waarin de rechten van elke man, elke vrouw en elk kind erkend en gerespecteerd worden. De christelijke Kerken zijn ervan overtuigd dat het debat over de migratie zich vooral dient toe te leggen op het creëren van deze mensvriendelijke onthaalstructuren, inclusief het regulariseren of menswaardig doorverwijzen van zoveel mogelijk mensen zonder papieren . De Kerken hoeven zich met deze procedures niet in te laten, maar kunnen de ogen en de deuren niet sluiten voor wie in nood is.
Onze maatschappelijke toekomst zal onvermijdelijk steeds sterker gekleurd worden door de diversiteit en de aanwezigheid van anderen. Hierin schuilt wellicht een van de grote maatschappelijke opdrachten van deze en komende regeringen en ongetwijfeld ook van de leiders van de EU. Migratie staat op de beleidsagenda van de talrijke transit- en gastlanden en immigratie vormt een belangrijke uitdaging voor de talrijke regeringen en intragouvernementele organisaties binnen het ruimere kader van de mensenrechten. De overheid heeft hierbij de volledige legitimiteit om nieuwe voorstellen en haar beleid te ontwikkelen.
De christelijke Kerken zijn vooral bezorgd over de alarmerende en vaak onmenselijke toestanden die met migratie gepaard gaan. Ze herkennen en leven mee met die wereld van lijden onder de vorm van discriminatie, uitbuiting en mensenhandel die hiermee gepaard gaat. Ze vragen de regering dan ook om a l het nodige in het werk te stellen om de oplossingen te bewerkstelligen die dit lijden beperken en die het draagvlak verbreden voor een maatschappij waarin het recht op de diversiteit als rijkdom wordt beschouwd." |
