Elke mens moet ergens “voeten in de aarde hebben

“Wortels vragen eerbied en vertrouwen.
Mensen kunnen elkaars diepste wortels in tederheid raken maar ook onherroepelijk kwetsen. Elk mens moet zijn eigen wortels beschermen op straffe van identiteitsverlies.
Hij moet ergens “voeten in de aarde hebben”.
En dit houdt heel wat in: verbondenheid met zijn familie, met zijn afkomst, met zijn cultuur, met de natuur (ecologie is een reactie van eerbied voor de wortels, zoals ook een terugkeer nar gezonde seksualiteit).
Wij kennen allen ontwortelden: mensen opgegroeid tussen twee culturen, die dikwijls nergens thuis zijn en een oppervlakkige indruk maken als missen ze een echte humus.
De kosmopoliet is daarom dikwijls de moderne Ahasverus; zijn vermeend universaliteit openbaart zwaar wortelverlies door overijld en vroegtijdig overplanten.
Zei Chesterton niet dat hij van de hele wereld hield, maar wel vanuit zijn eigen kleine tuin.

Ook het collectieve geheugen is een voedende wortel.
Het verminderen van geschiedenislessen is daarom pedagogisch kortzichtig.
Hier past de bekende uitdrukking: “Ware traditie is vooruitgang die geslaagd is”. “