|
Voornamen
De namen van de kinderen zeggen veel over de ouders. En over de tijdgeest. Toen onlangs[1] de weduwe van Jozef Delille (vooroorlogs Vlaams-nationalistisch Kamerlid, uitgever van het legendarische weekblad t Getrouwe Maldegem) overleed, herinnerde men ook aan de namen van hun acht kinderen: Edelhart, Goedewil, Koerraad, Vredeman, Godetrouw, Genade, Allenbroer en s Herengave[2]. Een ware programma-verklaring.
Wij hebben ze al meer dan eens in vriendenkring geciteerd en meestal worden ze op een wat ongelovige of ironische glimlach onthaald. Waarom eigenlijk?[3]
De ouders Delille deden niets anders dan teruggrijpen naar een zeer oude traditie in onze gewesten, zoals zij die o.m. vonden bij Gezelle.
Maar in de oren van de jongste lichtingen klinkt het eigen Vlaamse Genade vreemder dan het Franse Grace, is s Herengave exotisch vergeleken met Dieudonné.
Bij de generatie die nu boven de vijftig is, ging men niet zo ver als bij de Maldegemse vrienden, maar in elk Vlaamsgezind gezin was er wel een Lutgart, ter ere van de patrones der flaminganten, of een Godelieve, naar de heilige van bij ons. Hun zusters en broers droegen ronde en mals klinkende namen uit de volkstraditie. (In Lier liepen vele Gommaartjes rond, want men eerde ook graag de stedelijke patroonheilige).
Als je nu op school of in het parochieblad namenlijsten leest, kom je de hele film- en televisiewereld tegen. Hoeveel Wendys weten nu al niet Van Wanten?
(GD)
Uit de persknipsels van diamautem uit zijn verzamelmap Namen geven.
Het zou mij plezieren mochten jullie willen reageren op dit persknipsel.
Het kind moet een naam hebben, zeggen wij. Wat betekent dat voor jou?
[1] Het persknipsel is jaren oud. Het komt uit De Standaard. Alleszins vóór 1965.
[2] Het persknipsel waarin de Latijnse of Griekse vorm van de namen werden geciteerd heb ik nog niet kunnen terugvinden.
[3] Vetjes door mezelf aangebracht.
|
