Parabeltje van een plattelandsdiaken

Jezus ontmoet de aartsengel Gabriël tijdens zijn hemelvaart

Wat ik jullie vandaag vertel ontleen ik aan een oud verhaal uit de Middeleeuwen. Op hemelvaartdag stijgt Jezus voor zijn leerlingen op en verdwijnt uit hun zicht. Wat zij niet weten is, dat hij op tijdens die hemelvaart, de aartsengel Gabriël tegenkomt. Die spreekt hem aan:

- “Ha! Wat een vreugde van je te zien! Maar wat gebeurt er op aarde? Het lijkt mij daar nogal vreemd aan toe te gaan, alles is daar pikke donker, alles lijkt wel in de nacht verdwenen, ik zie daar beneden nauwelijks enkele kleine lichtjes.”

Jezus legt het hem dan uit:

- “Het is nacht op aarde: dat is juist . Maar tel eens goed de kleine lichtjes; je kan er twaalf tellen: dat van Maria, mijn moeder, en van mijn apostelen, die aan het bidden zijn in het Cenakel. En het is mijn plan, als ik teruggekeerd ben bij mijn Vader, van uit den hoge de Heilige Geest te sturen. Dan zal je zien dat, als ik mijn Heilige Geest heb gestuurd, heel de aarde in gloed zal staan. Die kleine vlammetjes die in dat kleine huisje opflakkeren gaan zich overal verspreiden, en heel de aarde zal één groot vuur zijn.”

Omdat de aartsengel Gabriël ons goed kent – hij volgt ons al vele jaren – trekt hij een sceptisch gezicht… En hij vraagt aan Jezus:

- “Wat zal er gebeuren als uw plan niet uitkomt?”

Jezus antwoordt daarop:

- “Ik heb geen ander plan.”

Christus heeft maar één plan voor de mensheid! …

Dat is de eerste les die wij uit dit verhaal kunnen trekken: zoek geen ander plan om de mensheid te redden. Leggen wij ons vertrouwen in Jezus. Het is beter om aan zijn plan mee te werken.

De tweede les uit dit verhaal vinden wij in een uitspraak van Jean Guitton. In zijn boek over Marthe Robin, citeert hij deze maxime, die zegt dat de wereld altijd heeft geleefd ‘dank zij enkelen’”: Paucis vivit genus humanum, d.w.z (letterlijk):’ Door weinigen leeft het menselijk geslacht’. De wereld draait op enkele mensen die echt het verschil maken in positieve zin. Het is niet de massa, maar het zijn wel enkele ‘heiligen’ die daartussen lopen, die de wereld in leven houden.

Wij kunnen er uit besluiten dat Hemelvaart het feest van de hoop is. De heilige Paulus suggereert dat als hij zegt dat wij een lichaam zijn waarvan Jezus het hoofd is. Bij een bevalling is het moeilijkste voorbij als het hoofdje is gepasseerd. Vanuit de hoop kunnen wij zeggen dat wij gered zijn, wij zijn reeds gepasseerd in God, ons Hoofd. Met Jezus zijn wij reeds aangekomen in de hemel. Het komt er op aan de voeten op de aarde te bewaren, en het hoofd in de hemel. Het schijnt dat de heilige Theresia van Avila had kunnen zingen, omdat zij terzelfder tijd even praktisch als mystiek was, “Glorie aan God in de hemel en de voeten op de aarde…”

Diaken Maurice Temmerman