Parabeltje van een plattelandsdiaken

Zoals een hen die broedt

Wij moeten leren echt te geloven in de kracht van de spiritualiteit. Je kan proberen te bidden, je kan proberen om de eucharistie met aandacht mee te vieren, om te mediteren over het Woord, om te aanbidden,... En dikwijls zou je tegen jezelf willen zeggen: waar zit ik op te wachten, met daarbovenop al die verstrooiingen?

Kijk eens naar een kip die aan het broeden is. Wij kunnen vol bewondering staan voor haar geduld: daar maar blijven zitten, blijven broeden, niet bewegen… Zij moet werkelijk veel moed hebben om daar in het duister te blijven zitten, verborgen, terwijl de andere voedsel pikken, rondlopen en mee kraaien met de haan…

Daardoor kunnen wij ook beter de invloed van het gebed begrijpen. Wat doet een kip die broedt? Onbeweeglijk, onverdroten, met veel geduld, geeft zij haar warmte door aan de eieren… zij blijft met volharding in het donker zitten. Soms vraagt zij zich af: “Wat zit ik hier op die eieren te doen?” Op het einde van eenentwintig dagen begrijpt zij het, zij ervaart de effecten van het leven, kleine bekjes pikken in haar achterste, zij ziet kuikentjes. Broeden geeft leven, en doet haar kraaien. Broeden verandert vruchtbare eieren in een levende kuikentjes.

Wel nu, als wij bidden zijn wij ook ‘aan het broeden’. Wij ontvangen de warmte van de Heilige Geest. Het gebed trekt de Heilige Geest aan en door de Heilige Geest wordt ons leven getransformeerd. Het geestelijk leven, de spiritualiteit, heeft als effect leven, in onszelf en rondom ons.

Diaken Maurice Temmerman