Parabeltje van een plattelandsdiaken

Over mensen en bergen, de eigen ‘godskennis’ en waarom het nodig is je tong te beschermen

Mensen en bergen

Een oud spreekwoord luidt: “Mens en mens ontmoeten elkaar, berg en berg komen elkaar nooit tegen.” Bij ons horen wij meer: “Mensen komen elkaar tegen, bomen niet!”

De wijze diaken legde dat als volgt uit: “Twee eenvoudige mensen kunnen elkaar altijd en overal tegenkomen. Zijn het echter hoogmoedige lieden die zich zo groot als een berg wanen, dan zullen zij elkaar nimmer ontmoeten!”

Eigen godskennis

Een kandidaat diaken vroeg aan de oude wijze diaken: “Waarom lezen wij in de bijbel: ‘De God van Abraham, de God van Izaäk en de God van Jakob?”

Waarom zeggen we niet gewoon: “De God van Abraham, Izaäk en Jakob”?!

Uit deze woorden blijkt dat elk van onze voorvaders de Schepper op eigen wijze aanbad.

Izaäk en Jakob steunden niet op de Godskennis van hun vader Abraham.

Zij zochten elk naar hun eigen weg waarop zij God konden dienen.”

Je tong beschermen

Een groep christenen wandelden tijdens een koude winterdag langs het jaagpad van de Dender. Vanwege de kou hadden zij zich flink ingepakt en waren hun handen diep weggestoken in hun jaszakken.

Zij praatten honderduit over diverse dorpsbewoners, over hun wel en wee, hun zaken, hun dromen en wensen. Kortom: zij gaven zich over aan dorpsroddel en loos gepraat. Er liep echter nog een persoon mee die de hele weg nog niets had gezegd.

Na een tijdje onderbrak deze het gesprek en nam het woord: “Jullie beschermen je handen zorgvuldig tegen de kou. Jullie stoppen ze diep weg om pijn te voorkomen. Maar waarom stoppen jullie je tong niet diep weg om pijn aan je medemensen te voorkomen?”

Diaken Maurice Temmerman