Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Oudenbosch (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 02/11/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven van gedichten en verhalen, voor volwassenen en kinderen. Fotografie. Lezen. Dagtripjes maken. Computeren..
28-04-2009
Schelpjes
Het is een fijne dag in de lente. Niet al te koud. Er waait een klein beetje wind en de zon schijnt. Natuurlijk kun je nog wel voelen dat het niet zo warm is, maar toch, om buiten een wandeling te maken, dat is heerlijk. Zo denken ook papa en mama de Wit er over. Ze wonen aan Noordwijk, bij de zee.
Papa heeft een vrije dag genomen en mama heeft al vroeg haar werk gedaan in het huis. Ze heeft haar zoontje Dave van 4 beloofd, dat ze een lange strandwandeling gaan maken.
Dave komt alleen in de zomer op het strand, als het warm is en vol mensen en kinderen, die spelen met een bal of een vlieger.
Maar, de avond tevoren, toen mama Dave naar bed bracht, heeft ze gezegd : "Wat zou je er van vinden om morgenmiddag eens lekker door de duinen te gaan lopen? Dan neem je je rode emmertje mee en je blauwe schep en dan kun je schelpen zoeken. Daar kun je op school hele mooie dingen mee maken. "
Dave heeft wát zin, en nu het vanmorgen ook nog eens lekker weer is staat hij na het eten met zijn rode jackje aan te wippen van ongeduld.
Hij wil zélf zijn emmertje dragen. Hij heeft het die nacht bij zijn bedje gezet, zodat hij het zeker niet zal vergeten als het zover is.
Mama heeft haar kleine man een oud spijkerbroekje aangetrokken en zijn rode laarzen. Zo kan hij lekker dicht bij het water lopen en naar schelpjes zoeken die door de zee zijn aangespoeld.
Met de stevige knuisten van papa en de warme handen van mama aan zijn handjes, stapt Dave parmantig in het midden.
Het emmertje mag Pap zolang vasthouden, want ja, Dave heeft maar twee handjes en die heeft hij nu zélf nodig.
Hu....wat klímt het hier. Ze komen bij de duinen.
Dave is nieuwsgierig naar wat er aan de andere kant te zien is. Eindelijk staan ze boven en moeten alle 3 even op adem komen.
Ze kijken uit over het strand. Er zijn niet veel mensen. Een man en een vrouw met een hond. Een meisje op een paard. Een jongen met een klein meisje en een vlieger.
Er vaart een boot op zee en een surfer in de golven. Brr. dat lijkt Dave nu réúze koud !!!
Ze komen bij de trap. Zoveel treetjes naar beneden....Het jochie houdt zich goed vast want hij vind het toch wel een beetje eng. Gelukkig maar dat papa en mama bij hem in de buurt blijven.
Na een poos staan ze met trillende knieën op het zand. Dave pakt zijn schop en emmer en gaat vlug naar het water, maar het is niet zo vast onder zijn voetjes, dus moet hij héél hoog zijn pootjes optillen. Hij valt zowat om. Het lijkt wel snééuw. Dat is nog eens even een grote zandbak. Wauw !!! Enthousiast begint hij met zijn schep in het losse zand te steken, maar eigenlijk kan hij daar geen zandtaartjes van bakken. Een beetje sip is hij wel, maar, papa weet raad.
"Ga maar eens mee naar het harde gedeelte. Vlak bij het water. Dan gaan we een zandkasteel bouwen...."
Maar, bij de branding ziet Dave zoveel schelpjes, dat hij helemaal vergeet wat Papa wilde gaan doen. Stuk voor stuk raapt hij de kleine witte stukjes kalk op en houd ze even in zijn handje. Dít is een mooie....Die gaat in het emmertje. En dan híér, met streepjes. Roze en wit...Net een suikerblaadje op een verjaardagstaart. Oh, en dan híér. Een langwerpige. Mama zegt dat daar een beestje in gewoond heeft. Een mossel. "Wat is een mossel"Is dat een vis?" Mam legt geduldig uit dat de mossel een soort slakje is en dat in de grote lange schelp woont, maar soms komen er brutale vogels en die hebben dan de schelp open gemaakt en het slakje er uit gepikt en opgegeten. Dave griezelt.
Na een kwartier aan het water hebben ze het alle drie koud. Maar, daar weten ze wat op. Ze lopen nog een eindje door het water en gaan dan weer langs een andere trap naar boven.
Aan de andere kant, beneden, is een pannenkoekenhuisje. Daar gaan ze naar toe en lekker pannenkoek eten met jam en stroop en Dave krijgt er een glaasje limonade bij.
Het begint al bijna donker te worden als ze terug gaan naar huis. Thuis steken ze de kachel aan. Dave zet zijn emmertje met schelpjes bij het vuur. Ze hebben het óók koud gekregen en moeten warmen.Dan worden ze droog en hij kan er dan iets moois van maken.
Later wordt het zó lekker warm in de kamer dat Dave pardoes in slaap valt. Hij droomt van héle grote schelpen die je tegen je oor moet houden. Dan kun je de zee horen. Net heeft hij de schelp aan zijn oor als hij een klein stemmetje hoort:"Dave, wakker worden.Het is etenstijd."
"Ik slááp niet eens." is het verontwaardigde antwoord, maar als hij zijn ogen open doet staat mam hem uit te lachen en zegt:"Volgens mij was je echt al naar dromenland vertrokken. Je bent zeker moe geworden van onze middag buiten. Zou je nog een boterham lusten?" Dat gaat er nog wel in, ondanks de dikke pannenkoek. Wanneer Dave naar bed gaat moet het emmertje met schelpjes weer naast zijn bedje....Wat was dit een héérlijke dag...
Reacties op bericht (1)
29-04-2009
heel erg leuk verhaaltje, Thea
doet me denken aan onze tripjes naar zee, met de jongens, toen ze klein waren.Fijne dag,
Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
