Tante Elsbeth kust haar nichtje en geeft haar een mooi versierd pakje.
Nieuwsgierig voelt de jarige er aan.
Al vlug is het papier er af geritst en, daar is de trui.
Wow, wat prachtig.
Mam zegt:"Nou Els, dat komt even goed uit voor op je nieuwe spijkerbroek.
Zullen we hem even passen?"
Het past precies.
Alleen, als de kleine Els de trui een poosje aanheeft, begint het vreselijk te jeuken op haar borst, haar armen en buik. De hele tijd loopt ze te schuren en ze weet niet, dat het van de wol komt.
Ze denkt dat ze ziek wordt.
Met tranen in haar ogen gaat ze naar tante toe en zegt:"Ik heb overal jeuk. Krijg ik nou de mazelen?"
Tante vraagt haar of ze haar borst en buik bloot wil maken, zodat ze kan kijken. Maar, dan snapt ze het al. Ze begint te lachen en zegt:"Nee hoor, schat. Je bent niet ziek. Maar je kan niet tegen de wol waarvan ik jou truitje gebreid heb. Dat gaat kriebelen."
Teleurgesteld vraagt Els of ze de trui nou nooit meer aankan, maar, mam weet raad.
Ze haalt een dun bloesje met lange mouwen uit de kleerkast en zegt:"Doe dit meer als éérste aan. Dan je trui er overheen. Dan komt de wol niet direcht op je vel en zal het jeuken overgaan."
Dat is ook zo, en zo kan het meisje toch haar mooie trui aan.
Die avond, bij het naar bed gaan, ligt het kledingstuk in het stoeltje naast haar bed.
Zo kan ze hem ook zien als ze wakker wordt.
De andere dag heeft ze hem aan naar school, met haar bloesje er onder.
Iedereen vindt Els er heel leuk uit zien en ze vragen waar ze die vét cóóle trui heeft gekocht, en of haar tante voor al die vriendjes en vriendinnetjes soms óók....
Maar, dat gebeurt natuurlijk niet.
Dus, heb je zelf ook een kriebeltrui die je graag draagt, probeer er dan gewooon een bloes of hemd onder aan te doen, dan heb je geen last meer van kriebel en kun je hem nog met veel plezier dragen....
|
Ik ben Thea van Honk, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
