Dat gewone leven begon met een ongewone zondag, waarop ik een toneelrepetitie en voorstelling in de stad had, ter gelegenheid van de cultuurmarkt. Het ging om dezelfde voorstelling, het multicultureel project Kleurn droom, dat we in mei samen met 4 belgen en 5 allochtonen hadden gemaakt. Voorbije woensdag hadden we al een repetitie van 3 uur gehad, maar toen ontbrak er alweer eentje, wegens diarrhoea, dus moest er zondag weer helemaal opnieuw begonnen worden. De voorstelling stelde naar mijn gevoel dan ook niet veel voor en ik heb vriendelijk bedankt voor nog eens een extra optreden op een multicultureel festival in Hasselt, over 2 maanden. Als het na maanden werken geen meerwaarde krijgt, hoeft het voor mij niet meer, dit ondanks het enthousiasme van de niet-belgen , alle goede wil en de vriendschappelijke omgang. Voor mij was dit geen kwestie van verschillen op maatschappelijk gebied, maar vooral in culturele achtergrond en het grote verschil zat m in het begrijpen waar het bij theater om gaat. Vergelijk het maar met een tennismatch : er zijn spelregels en er is de ervaring en het spelniveau. Als je spelers tegenover mekaar zet, die niet min of meer aan elkaar gewaagd zijn, krijg je ook geen interessante match. Het was niet gemakkelijk om neen te zeggen op die vraag om het later nog eens te spelen, omdat ik toch wat het gevoel had, dat ik de anderen in de steek liet, maar langs de andere kant was er aanvankelijk gevraagd om enkel die voorstellingen voor de LBC-proclamaties te doen, die van gisteren was dus al een extraatje.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toen wij ons ding gedaan hadden en nog een knappe musicalgroep aan het werk hadden gehoord, liep ik met Magda naar de Groenplaats, omdat daar zowat het centrum van de cultuurmarkt was om daar nog wat rond te kijken. De hitte van die laatste augustusdag lag als een klamme warme deken over de stad, je kon er over de koppen lopen en het glas witte wijn dat ik onverstandig had gedronken brak me aan alle kanten uit, dus was het enige waar ik nog naar verlangde : naar huis en in een ligstoel tussen het koele groen de rest van de dag liggen uitpuffen!
Herman was al van 10 uur s morgens met de fiets op tocht en zou pas om 9 uur s avonds terug thuiskomen. Tegen die tijd was ik al terug wat bij mijn positieven.
Vandaag is een gewone huishouddag : seffens nog even gaan winkelen, daarna koken, een tweede verwarmingsinstallateur ontvangen die een offerte moet maken voor een nieuwe chauffageketel, want de oude viel vorige week in panne.
Herman werkt nog steeds aan de vernieuwde opbouw van het hangtoilet in de badkamer, zodra dat in orde is moeten we de beschadigde , maar nu droge muur van de slaapkamer herstellen. Rond de vijver moet nog een en ander gebeuren voor de winter, de personenwagen moet binnen voor aanpassing van sleutel en slot en herstelling van de carrosserie en dan zouden we nog graag enkele dagen met de motorhome gaan zwerven
Het gewone leven, jawel!
|