We zitten om 9 uur aan een uitgebreid ontbijt en babbelen alweer heel wat af.
Het is bewolkt maar niet koud, wanneer we met 2 autos naar Oost-Groningen vertrekken, Tineke zit bij Hillie, Herman en ik bij Adam. We rijden naar Nieuw-Statenzijl en de Dollard, vrijwel het uiterste noorden van het Nederlandse vasteland. Het is een krekengebied met sluizen. Er heerst hier absolute stilte...althans de weinige seconden dat er niet een van ons vieren aan het woord is. Zo stil als hier heb ik nog nergens geweten. Je hoort enkel natuurlijke geluiden : vogels, schapen en het ruisen van de wind, verder niets. Het is een heel bijzondere belevenis.
In het terpdorp Termunten maken we de drollenloop over de dijk. Het is een hele toer om de vele schapenuitwerpselen te vermijden, maar het dorpje is schilderachtig : een mooie oude kerk, heuveltjes, een plas, wat geitjes...
Vlakbij, in Termunterzijl, gaan we in een viswinkel nog eens kibbeling eten ik ben er verzot op!
Verder naar Schildwolde, waar Hillie en Adams grootouders hebben gewoond, en zij zelf als kleuters eveneens. Wij krijgen ettelijke verhalen en anekdotes van die twee te horen en in dit landschap voelt het alsof je in de tijd wordt teruggeworpen. De dorpen zijn zo liefelijk, met mooie kleine veelal zeer oude arbeidershuisjes, tuintjes, eeuwenoude kerken, waarvan de toren meestal los van het kerkgebouw staat.
En ik die dacht dat Vlaanderen veel oude kerken had...degene die we hier zien, zijn 13de en 14de eeuws, overwegend met een dorpskern errond die er eeuwen geleden precies hetzelfde moet uitgezien hebben. Zoveel magnifieke reusachtige bomen bij de huizen ook...eik, beuk, linde, kastanje...wat maakt dat de dorpjes er zeer beschut en veilig uitzien. Heel contrasterend daarmee zijn de akkers in die streek : zo weids, schijnbaar onbegrensd, geven die een onmetelijk gevoel van ruimte. Zo ver je kan kijken zien de velden wit van de aardappelbloempjes, prachtig gewoon. Onze gidsen vertellen dat veel van de grote boerderijen ermee ophouden en dat er bijgevolg ook veel land onbewerkt bijligt. Maisteelt vervangt nu vaak de vroegere graansoorten, wat het uitzicht van het landschap uiteraard ook sterk beinvloedt.
Nochtans zien we nog zeer vele uitstekend onderhouden Oost-Groningse boerderijen. In feite zijn het magnifieke kasteeltjes, vaak met een vijver en één of meerdere statige rode beuken ervoor. Aansluitend met het voorhuis liggen de reusachtige graanschuren zo groot als kerken.
We keren terug naar Winschoten via Delfzijl en Appingedam, waar we nog eens afstappen en de hangende keukentjes bekijken, die sterk doen denken aan Brugge of Gent. We bezoeken de Nicolaïkerk (16de eeuws, op nog oudere Romaanse resten) In de winkelstraat tik ik een leuk rood rokje op de kop, een absoluut koopje en voor onze Dries een grijs-zwart overhemd, waarvan we vermoeden dat het zijn goesting is.(en dat is niet simpel!)
Terug thuis bij Hillie eten we spaghetti, tomatensla en een ijsje. Na het eten komt haar keyboard tevoorschijn en beginnen we te zingen en te dansen. Herman begeleidt ons op het klavier en is niet te stoppen. Tot halftwee s nachts zitten we onder het genieten van een goed glaasje wijn te musiceren en met zon ongepland plezier hebben wij allevijf toch een heerlijk orgelpunt achter deze dag gezet. Foto : Hangende keukens in Appingedam
Ik ben een vrouw. Paz, de naam die ik kreeg bij mijn geboorte, betekent "vrede". Beter kon ik het mij niet wensen. Herman is de schat waar ik al 43 jaar lief en leed mee deel. Samen kregen wij in die tijdspanne 3 zonen, 2 schoondochters, 2 kleindochters en 1 kleinzoon . Die zijn altijd welkom in ons nest in de rand van Antwerpen. Mensen, theater, natuur en taal staan bovenaan mijn lange lijst van interesses.
