|
Ik weet niet wat het is, maar het lukt niet meer.
Het is een beetje hoogmoedig om van writers block te spreken, helemaal akkoord : ik ben geen schrijver.
Maar dit blog, waar ik tot hiertoe met zoveel plezier aan geknutseld heb, wil ik toch niet blijven verwaarlozen, vermoed dat de goesting tot schrijven al doende wel zal terugkomen, dat doet ze met sommige andere dingen toch ook.
Nalatigheid?
Ik pleit schuldig.
Maar er zijn verzachtende omstandigheden, dames en heren, leden van de jury...
Mijn liefste is allang goed en wel en vol verhalen van zijn Europeade teruggekomen.
Dan gaat een mens niet direct aan de computer zitten, natuurlijk.
En als ik dan al eens in het bloggen wou vliegen, zat de schat zelf aan zijn administratie te werken, die een pak belangrijker is dan wat ik hier ineenflans.
Is Herman voorlopig klaar met zijn werk ?
Dan doen we samen wat anders.
Er is weer heel wat geklust, de afgelopen twee weken.
Bovendien waren er de leuke feestjes, uitstapjes en vanzelfsprekend het huishouden.
Ik snap het niet...ik kan er echt niet bij hoe veel van mijn blogvrienden zo vlot met hun blog kunnen omspringen, daar vanalles kunnen invoegen, de layout in een wip veranderen, filmpjes erop zetten...
Bij mij duurt het al gauw 2 uren om mijn mails na te kijken en te beantwoorden, dan enkele favoriete blogs te lezen, eventueel een reactie te plaatsen (veel te weinig naar mijn zin) en een stukje te schrijven waarbij ik dan meestal de grootste moeite heb om er nog een plaatje bij te zetten, hoe simpel ook.
Bovendien voel ik me dan ook nog eens schuldig omdat ik niet met echt werk bezig ben want er moet eigenlijk altijd nog iets dringender gebeuren.
Gisterenavond wou ik dan eindelijk de draad weer oppikken, floept daar ineens onze Wout op mijn scherm, via de pas geinstalleerde messenger.
Dat is dan ook weer gezellig, dus doen we een klapke en er wordt duidelijk dat ik een oude versie van messenger gebruik.
Eer hij allemaal uitgelegd heeft hoe ik de nieuwe versie installeer en de oude wegsmijt, zou er weer een pak tijd verloren gaan, dus geef ik met plezier de controle over onze pc aan hem.
En dan begint het gespook!
Ik zie de cursor over mijn scherm heen en weer flitsen, toepassingen openen en sluiten (ik had er weer teveel tegelijk openstaan) een beetje griezelig allemaal, zon computer die ogenschijnlijk een eigen leven begint te leiden.
En daar komt ineens de live messenger in beeld, met een snel gekozen fotootje en al!
Weer is mijn blog-goesting over, als Wout voorstelt om samen een spelletje te spelen.
Dat doen we tot Herman terugkomt van zijn vergadering en vaststelt dat de chauffageketel het niet meer doet. Verwarming hebben we nog niet echt nodig, maar dezelfde ketel zorgt ook voor het badwater...
Dringend naar de installateur bellen dus, want met het verlengd weekend voor de boeg zitten we tot woensdag zonder warm douchewater.
Deze namiddag zouden ze nog komen, ik hoop dat het nog kan gerepareerd worden, anders wordt het een nieuwe ketel.
|
