Al vijfmaal hebben we de jaarwisseling gevierd in de Ardennen. In de sneeuw, zonder modern comfort, zelfs vrij primitief (geen tv, geen gsm-ontvangst) maar heel vredig en met het lekkerste eten en drinken. Ook dit jaar nodigden B en B ons uit om samen met hun zoontjes en 2 zussen de laatste decemberdagen in de oude boerderij te gaan doorbrengen. Het is telkens weer een hele belevenis en toch ook wel een beetje verbazend dat wij, als enige niet-familieleden met hen mee mogen gaan: B  en zus L leerde ik kennen via onze toneelvereniging. Zij is 16 jaar jonger dan ik en Herman kon met 21 jaar ouder zelfs haar vader zijn. Hij ontpopt zich daar trouwens ook de hele tijd als een zeer actieve en onvermoeibare grootvader voor de aanwezige kindjes. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Voor dat lekkere eten en drinken zorgen we allemaal zelf, en aangezien er in het piepkleine dorpje geen winkels zijn, vertrekken we ieder jaar opnieuw met een volgeladen auto naar de provincie Luxemburg.

Ook ons winterdekbed, dat thuis nooit gebruikt wordt wegens te warm, gaat mee naar ginder : verwarming is er alleen in de keuken - met een ouderwetse stoof, waarop ook gekookt wordt – en in de eetkamer, waar een gasradiator staat. Het zalige gevoel van in een vrieskoude slaapkamer rillend onder een dik donsdekbed te duiken en binnen enkele seconden lekker warm te worden…héérlijk!

Herman is de enige die niet kookt, maar hij is tot sommelier gebombardeerd en kwijt zich uitstekend van die taak. Bovendien had hij zijn accordeon bij en werd er elke avond voor kinderbedtijd gemusiceerd.”Klink, klokjes, klingeling” stond duidelijk op nummer 1 en de kleine jongens stortten zich met groot enthousiasme op hun muziekinstrumentjes telkens het refrein werd ingezet. 

Enkele wandelingen door de sneeuw in de schitterende omgeving gemaakt, de baby van zus M knus tegen mama aangevlijd, veel gebabbeld met de drie – in alle opzichten - prachtige zussen en echtgenoot B,  en menig uur in de van heerlijke etensgeuren vervulde keuken doorgebracht.

’t Is raar, maar er was dit jaar zelfs geen tijd voor een gezelschapsspel.

Op nieuwjaarsdag, na een uitgebreid langdurig ontbijt en een poetsbeurt van het huis, gebeurt de verhuis in de andere richting.

Ai-ai…wat op oudejaarsavond reeds duidelijk werd : de griep had me gisterenavond écht te pakken met flink wat koorts en spierpijn. Aspirine kreeg het sinds vanmiddag goed onder controle en ik hoop dat het ergste leed alweer geleden is.