|
Het was echt een leuke dag hé
zucht Herman tevreden, als we die verjaardag-zondag in bed liggen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
En dat terwijl er niet echt gefeest werd in de gebruikelijke zin van het woord.
Maar Pjan en Lief zijn op tijd en in de opperbeste stemming teruggekomen van Indonesië. Hun vlucht was zelfs één minuut eerder geland dan aangekondigd.
Met onze tweede zoon staan we altijd voor verrassingen en ik was dan ook op alles voorbereid, terwijl we in de aankomsthal stonden te wachten.
k Had pas tegen Herman gezegd : Ge moet niet verschieten, als hij hier in tradionele Indonesische kledij aankomt
of daar kwam het stel, zo goed als lichtgevend de hal ingelopen.
Niet in een traditioneel kostuum, maar in het groenste groen-groen-groen maatpak dat je je maar kan voorstellen : hij had dat nog op de valreep door een kleermaker laten maken!
Ze hebben een schitterende vakantie gehad en over 3 weken wordt P terug in Java verwacht om alvast zes maanden op proef te werken bij een fabrikant-exporteur van teak meubelen.
We brachten de kids naar Doel, waar het toch even slikken was, toen ze vaststelden dat naast de laptop, ook een dvd-speler en Liefs startkassa van het restaurant verdwenen waren bij de inbraak tijdens hun afwezigheid. Als wij hadden geweten dat ze dat alles in huis achterlieten, hadden wij die spullen zeker naar een veiliger plek meegenomen, maar gedane zaken nemen geen keer
Zoals verwacht waren de twee stikkapot van de lange vluchten en niet gebrand op een etentje in de stad, dus lieten we hen na korte tijd alleen om te gaan rusten, echter niet vooraleer we de meegebrachte cadeautjes hadden gekregen : een gebatikt hemd voor Herman en een snoer van grijze parels en oorringetjes voor mij !
Hulst ligt niet ver van Doel en daar gingen we dan maar wat ronddwalen. Alle winkels waren er trouwens open, maar het begon zo erg te regenen, dat we het na een uurtje opgaven en kozen voor een film in de Metropolis, op weg naar huis
t Was minstens twee jaar geleden dat we nog in de cinema waren, maar terwijl we in de rij voor de kassa stonden aan te schuiven, kregen we telefoon van Wout, die was net thuisgekomen van Arizona (en niet van Washington, zoals ik gisteren dacht) en zou niet gaan slapen, dus konden we gerust langskomen als we dat wilden
We moesten daar niet over nadenken, lieten De Loft voor wat het was : een film die we ooit wel eens op TV zullen zien en trokken veel liever naar onze oudste zoon en zijn gezin.
Kort na onze aankomst daar, kwam Frauke met de twee kleintjes terug van een bezoekje aan haar grootmoeder en konden wij weer met volle teugen genieten van onze twee kleine hartenbrekertjes.
Wout bracht voor ons allebei Crocs mee(jaja, Bojako! We zijn gezwicht voor t comfort) De mijne zijn lichtblauw en het is alsof ik op lucht loop!
s Avonds thuis gegeten, samen met Dries en we spraken al met de andere broers af dat er hier thuis a.s. zaterdag eindelijk nog eens met zijn allen gefeest kan worden.
Herman kreeg de hele dag op alle mogelijke manieren verjaardagswensen, en we besloten zijn verjaardag met een gewoon rustig tv-avondje.
Toch een speciale dag, vond hij
én leuk!
Hewel
ik vond dat ook.
|
