|
Vanmorgen bij het opstaan was ons gazon één wit tapijt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
-We zijn er wel erg vroeg bij met de vorst, dit jaar, vindt Herman, het is nog niet eens Allerheiligen!
-Vroeg, maar toch niet ongewoon : zowat 75 jaar geleden vroor het dat het kraakte in die laatste dagen van oktober, weet ik opeens.
Ik herinner me een verhaal van Moeke, over iets wat ze zeer vernederend vond en daardoor nooit meer vergat
Tijdens haar kindertijd hadden haar vader en oom samen een grote bloemisterij tegenover het kerkhof van Wijnegem. In de periode voor Allerheiligen stonden de vele serres natuurlijk vol met chrysanten.
Moeke moet toen een jaar of acht, negen geweest zijn en haar onderwijzeres was een non die zéér gesteld was op een verzorgde taal. Klein Margrietje was bijzonder geïmponeerd door de Zuster en probeerde indruk te maken en een interessant feit te vertellen in perfect ABN, toen ze die ochtend in de klas haar vingertje opstak en zei : Zuster, het was deze nacht zó koud ! Alle chrysanten zijn bevrozen in de SAAR !
Natuurlijk bedoelde ze serre, (fonetisch : seir), wat in haar Antwerpse kinderoren een te platte klank was.
Het effect van haar SAAR was, dat de zuster en mét haar de hele klas in lachen uitbarstte en Margrietje in plaats van trots, diep beschaamd was.
Ze vertelde het mij vele jaren later en ik kan me nu nog steeds heel goed voorstellen hoe rot ze zich daarbij moet gevoeld hebben.
|
xxx
