|
Vorige week donderdag was de vermeende beterschap van mijn knie alweer foetsie. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De fotos die van mijn heupen gemaakt waren lieten niets spectaculairs verkeerd zien en de huisdokter verwijst me naar een heupspecialist.
Als ik een afspraak in het ziekenhuis wil maken, vertelt de receptioniste dat ik voor een afspraak 20 extra zal moeten betalen, waar het ziekenfonds niets van terugbetaalt.
Omdat het maandag a.s. vrije raadpleging is, besluit ik daarheen te gaan. Op afspraak zou ik trouwens toch niet eerder terecht kunnen.
Als ik de hoorn neerleg, dringt het bericht pas goed tot me door.
Ik word er een beetje boos van.
Waarom moet een onderzoek op afspraak 20 méér kosten?
Word je minder goed behandeld, als je naar de vrije raadpleging komt?
Dat noem ik klasse-geneeskunde en dat màg niet, vind ik!
Rijk of niet : je hebt recht op een zelfde goede medische verzorging voor dezelfde prijs. De bakker vraagt voor een brood toch geen 50 % méér omdat je met een Mercedes rijdt in plaats van met een oud klein karretje?
Het maakt me ook achterdochtig : als ik naar vrije raadpleging ga, zal mijn geval dan met evenveel aandacht en zorg worden behandeld, als op afspraak? Is mijn kwaal dan minder belangrijk?
Maandag bracht antwoorden op de vragen hierboven.
Ik kan niet zeggen dat mijn geval lichtzinnig werd behandeld, maar kan me anderzijds niet van de indruk ontdoen dat ik als individu niet meetelde.
De heup, die knie, werden au sérieux genomen, maar als mens bleef ik in de kou staan. Ik heb geen enkel rechtstreeks antwoord gekregen op mijn vele concrete vragen, die werden ontweken of gewoon genegeerd. Ik voelde mij als een lastige vlieg die rond de belangrijke geleerde zijn hoofd vloog.
Vreemd genoeg heb ik toch het gevoel dat hij me niet slecht heeft behandeld. Van half tien s ochtends tot 7 uur s avonds heb ik in het ziekenhuis gezeten met slechts een onderbreking van 2 uur die ik thuis doorbracht .
2 uur wachten vooraleer het mijn beurt was op de vrije raadpleging.
10 minuten bij de specialist, die me even onderzocht, verwijsbrief las en een volledige botscan voorschreef.
Half uur naar cafetaria voor een broodje en koffie
Half uur wachten op de dienst nucleaire geneeskunde
Enkele minuten binnen voor inspuiting van een radioactief product
Dan naar huis voor een paar uur om tegen 4 uur weer in de kliniek te zijn.
Botscan van heel het lichaam en nog eens apart voor heupen en knieën
Ik lig er behaaglijk en val bijna in slaap.
De radioloog is iets mededeelzamer dan de heupspecialist, maar ik zie hem maar even.
Zijn assistente zegt dat ik misschien dezelfde avond nog terug naar de raadpleging kan
Oef! Dan hoef ik niet weer een andere dag terug te komen.
Nog maar een potje thee gaan drinken in de cafetaria en om kwart voor zes terug naar de consultatie. Deze keer zit er nauwelijks volk.
5 minuten binnen bij de specialist. Het enige wat me duidelijk werd gemaakt is dat er volgens hem geen verband is tussen de pijn in mijn knie en heup. Er zit een ontsteking in de heup, hij stelt voor om cortisone in te spuiten. Of het daarmee opgelost is? vraag ik
Dat is een eerste fase, antwoordt hij kortaf, zonder iets over eventuele verdere fases te zeggen. Die inspuiting wil hij wel, nà zijn consultaties komen geven, op de afdeling radiologie.
Half uur wachten bij radiologie
Dan mag ik op de röntgentafel en terwijl mijn heup wordt doorgelicht wordt ook de inspuiting gegeven. Het wordt even tanden bijten! Weer krijg ik geen of nauwelijks antwoord op mijn vragen.
Misschien babbel ik gewoon teveel en is dit wel een bekwaam arts, maar niet communicatief vaardig
Als ik van de tafel mag, is hij al verdwenen.
Over drie weken moet ik eens op controle komen, maar ik voel direct het effect van de nare inspuiting : mijn heup doet minder pijn.
Die 20 die je méér moet betalen voor raadpleging op afspraak, zijn waarschijnlijk alleen maar om de dokter aan het praten te krijgen.
|
