Rijmpje voor gisterenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik dacht ik doe iets cultureel
want inspiratie had ik niet zoveel.
't Gedicht in mijn mailbox leek mij perfect:
Het is goed gemaakt en met respect,
Geen mens bij wie het onrust wekt.
Maar oei! Ik merkte al direct
Dat door het werk van Moeyaert Bart
Ons Mus geraakt werd in haar hart.
En lieve Lulu trok van leer
Tegen de kiesplicht en veel meer...
Naar Anonimiteit verlangt ze zeer
En zon stadsdichter hoeft ook niet weer.
Bij haar kent Kies dus geen succes.
Ik trek daaruit de wijze les
Dat ik mijn eigen tekst voortaan
Op mijn blog moet laten staan.
Karamellenverzen zullen t wezen,
Zal iemand ze nog willen lezen?
Maar liever dat, dan in de ban
Van mijn geliefde bloggersclan.
|