|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De herfst is nu goed en wel in het land en de Sinterklaasbladen waaien binnen.
Herman had er een gereed gelegd voor Jade, zodat ze erin zou kunnen wegdromen.
Onze kleindochter, nu 8 ½ jaar oud, heeft lang in de goede Sint geloofd, maar hoort sinds een drietal weken bij de voorgelichte kinderen. Blijkbaar was het een natuurlijk proces en het kind heeft er beslist geen trauma aan overgehouden.
Sinterklaascadeautjes wil ze uiteraard nog wèl en ze begon dan ook dadelijk de prentjes met het speelgoed van haar keuze uit het reclameboekje te knippen.
Zes knipseltjes hangen er nu op het magneetbord, in volgorde van haar voorkeur.
En ik heb er de prijs bij aangeknipt, Mamie, dan weet ge dat ineens hé, vroeger zou ik die niet eens zien staan hebben.
Als we haar s avonds na de logeerpartij terug naar huis brengen, zegt Herman plagend dat ouders en grootouders niet verplicht zijn om cadeaus te geven, waarop Jade direct : Jaja, Papie, maar voor-t zelfde-geld had ik nog van niks geweten hé!
Waarmee ze bedoelt dat, indien ze nog in de Sint had geloofd, ze sowieso haar geschenken had gekregen.
|
kusje
