|
Voor wie zich afvraagt wat de titel met dit stukje te maken heeft : lichaamsbeharing schijnt een van de laatste taboes te zijn. Onderstaande tekst heeft daarmee te maken. Als ik daar iemand mee zou shockeren : niet verder lezen!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is algemeen geweten : in Brazilië, meer dan waar-dan-ook ter wereld, regeert het schoonheidsideaal. En dat ideaal is Jong, Mooi en Slank. Nergens schijnt meer plastische chirurgie te worden toegepast dan daar.
Ik verwacht ginds niets anders dan perfecte lichamen te zien.
En daarheen trek ik dus met mijn onvolmaakte lichaam!
Schoonheidsinstituten hebben aan mij nooit geld kunnen verdienen, omdat er geen tijd en centen voor zon overbodige luxe waren.
Dat neemt niet weg, dat ik er graag goed en verzorgd uitzie, dus probeer ik daar met berperkte middelen zelf voor te zorgen.
Omdat voor mij onverwachts terug de badpakkentijd is aangebroken, wordt alles nu in gereedheid gebracht om dit lijveken een zomerbeurt te geven.
En er zijn zo van die rariteiten aan mijn carrosserie, zoals : gezegend zijn met een hoofd dat een massa zeer donkerbruin haar draagt of beter droeg want dat is tegenwoordig grijsblond- terwijl er op de rest van mijn lichaam slechts schaarse, veelal blonde haartjes groeien.
Zo van die dichte eksternesten op de warmste plekjes? ... ze zijn mij slechts bekend van afbeeldingen, die ik met de grootste verwondering en ongeloof bekijk. Volgens een van mijn zussen zouden het zelfs valse pruiken zijn en dat lijkt mij een redelijke verklaring.
Ondanks mijn schamele lichaamsbeharing, willen er nét bij de bikinilijn toch wel enkele onverlaten naast de uitsnijding van mijn broekje komen uitkrawietelen zeker!
Dus zet ik voor de 2de keer deze zomer alle marteltuigen op de lavabo : Epilady, stinkende Veet, scheermesje, schuim en iets nieuws : koude wasstrips!
Ik begin met die laatste, in de hoop dat ze mijn gevoelig vel minder schade toebrengen dan die andere. Mijn huid reageert namelijk nogal heftig op elke aanraking : een kus van iemand met stoppelbaard is al genoeg voor enkele minuten huidirritatie.
Vaststelling : die wasstrips doen slechts gedeeltelijk werk en laten waar ze eventjes hebben gezeten, mijn huid zeer plakkerig en met een rode rechthoek achter, ondanks de bijgeleverde verzachtende doekjes.
De overblijvende haartjes dan maar ineens met een scheermesje verwijderd, want het ziet nu toch al rood. Voor die drie-en-een-halve haar op mijn onderbenen kan de Epilady nog wel dienst doen. De stink-veet laten we deze keer ongebruikt.
Alles afgewassen en rijkelijk met bodylotion ingesmeerd en nu maar hopen dat het bijtijds een normale huidskleur krijgt.
Morgenvroeg om halftien : Take off!!!! Joepiejeeee! (en ook een beetje kriebel-kriebel)
|
