|
Vandaag met het gehuurde busje en de onvermijdelijke Davi naar het noorden, Porto de Galinhas, een uur rijden vanuit Recife. De plaatsnaam betekent Haven van de kippen. Volgens Davi kwamen hier de negerslaven aan per schip en die werden kippen genoemd. Overal in het dorp zie je dan ook afbeeldingen van kippen. Her en der staan houten beschilderde beelden van grote grappige kippen in felle kleuren, stuk voor stuk heel verschillend. Porto de Galinhas is een dorpje aan een mooie baai met een zeer breed strand. Er liggen nogal wat vissersboten. We installeren ons onder de parasols en onmiddellijk schieten de verkopers op ons toe met vis, kreeft, noten, zonnebrillen en hoeden, bikinis, hotdogs, ijs, tatoeërders
., ze vormen werkelijk een kring rond onze groep met hun karretjes, maar zijn gelukkig niet echt opdringerig als je laat blijken dat je niet geinteresseerd bent. Wout en ik wandelen een heel eind langsheen het water, nadien ga ik een uurtje zwemmen. De stroming is hier veel minder sterk dan bij Recife of Forte Orange en al zwemmend repeteer ik mijn toneeltekst. De helft zit nu goed in mijn hoofd, de rest slechts met stukken en brokken, die nog aan elkaar moeten gebreid worden. Sommigen eten kreeft op het strand, maar Wout en ik verkiezen het restaurantje om wat comfortabeler te kunnen eten dan in de lage strandzetels. Er wordt een grote rode vis voor ons gegrild, die opgediend wordt met rauwkost, friet en gekruide rijst. We wandelen het dorpje in om nog een souvenir op de kop te tikken; dit is echt een heel schilderachtig plaatsje, allemaal kleine huisjes, houten balkons, muzikanten op een terras
Tegen vijf uur, de zon begint snel te zakken, gaan we er nog ene drinken op het terras van ons restaurant, waar de rest van de groep ook naartoe komt. Het brede strand is ondertussen zogoed als helemaal door de golven overspoeld. Een tankwagen stopt voor het restaurant om drinkwater te brengen, mensen komen met jerrycans en grote vaten toegelopen. Ik schik me rot wanneer ik 2 kleine jongetjes van hoogstens acht jaar oud, tussen de wielen van de tankwagen zie hurken. De wagen vertrekt, waarop die kleintjes in een wip wegspringen vantussen die reusachtige wielen. Ze hollen achter de tankwagen aan en ik ben er zo goed als zeker van dat ze dit levensgevaarlijke spelletje bij de volgende stopplaats zullen herhalen. We blijven nog een hele poos babbelen en lachen met de fratsen van Scifo, die weer bijzonder goed in vorm is. Terug naar het hotel dan, waar ik mijn plakkerig zeewater-haar nog maar eens was en er een halve fles conditioner overgooi, want het is door zeewater en hevige zon zo droog en stroef, dat ik het vanmorgen zelfs niet kon doorborstelen. Op de kamer krijgen we telefoon van Dirk, dat er toch nog cal-bar vanavond is, maar ik zit al in badjas en met mijn natte haren los, ik zal de collegas onderling maar laten feesten., kan ik nog even mails checken en dit blog aanvullen. Morgenavond om kwart over tien verlaten we het hotel, het vertrek naar België zou rond kwart voor twaalf zijn en als alles meezit komen we vrijdag omstreeks drie uur s namiddags aan. Ik maakte een heleboel fotos vandaag, maar kan ze nog niet plaatsen, dat wordt iets voor thuis. Ik hoor dat ze in de cal-bar (is in de kamer vlak boven de onze) nog duchtig aan het vieren zijn. Morgen overdag zal de crew moeten rusten, want de volgende nacht wordt het werken voor hen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
